8
Toen die overplaatsing een feit werd, moesten er voor Zundert de nodige ga
ranties komen om niet in een economisch isolement te geraken.
Uiteindelijk is toen het plan geboren om een verbindingsweg aan te leggen
van Zundert naar de nieuwe grens bij Hazeldonk.
Deze verbindingsweg zou geheel aangelegd en betaald worden door de hogere
overheden (Rijk en provincie).
Het enige wat Zundert en Rijsbergen hoefden te doen was het geschenk met open
handen aanpakken en medewerking verlenen door het aanpassen van het bestem
mingsplan.
Toen echter, mijnheer de voorzitter, is het politieke spel in Zundert
begonnen.
Met name de rol die de fraktie Agrarisch Belang in die hele verdere gang van
zaken heeft gespeeld, heeft bij ons de nodige vragen gewekt.
Vragen waarop wij vanavond een antwoord hopen te krijgen.
Na de gemeenteraadsverkiezingen van 1982 werd er een coalitie gevormd tus
sen Werknemersbelangen, Agrarisch Belang en Algemeen Belang.
De basis voor deze coalitie werd gevormd door een schriftelijke coalitie
overeenkomst, die tot stand was gekomen na langdurige en zorgvuldige be
sprekingen tussen de betrokken partijen.
Bij al deze besprekingen was medewerking aan de verbindingsweg een van de
punten die, op verzoek van onze groepering, in de overeenkomst zou moeten
worden opgenomen.
Dat was op dat moment voor de Agrariërs geen probleem.
Zij konden in principe akkoord gaan met de aanleg van een verbindingsweg.
Dat werd als zodanig ook opgenomen in de coalitie-overeenkomst.
Bij die besprekingen wisten de agrariërs overigens al dat de plannen voor
de aanleg van de verbindingsweg wezen in de richting van de Meirseweg en
het Fransbaantje.
Waarom, mijnheer de voorzitter, hebben ze toen wei toegestemd, terwijl ze
toen al wisten.dat ze eti liter:tegen zouden zijn? Het antwoord ligt voor de
hand: opldat moment moest de wethouderszetel nog worden binnengehaald.
Op 5 augustus 1983 kwam het voorstel in de raad aan de orde.
En op dat moment is de fractie Agrarisch Belang begonnen aan een politiek
spel dat in de Zundertse gemeentepolitiek zijn weerga niet kent.
Waar alle fracties, inclusief Werknemersbelangen, vonden dat er eigenlijk
wel wat weinig tijd was geweest voor bestudering van de plannen, daar kwam
Agrarisch Belang, bij monde van Piet Laurijssen, met een heel nieuw plan.
De Agrariërs hadden voldoende tijd gehad om het oorspronkelijke plan te be
studeren en af te wijzen, en daarnaast hadden ze ook nog een alternatief op
kunnen stellen.
Eigenlijk, aldus Laurijssen, zou het nog het mooiste van allemaal zijn om
de verbindingsweg helemaal over Rijsbergen te laten lopen, maar helaas heb
ben we daar niets te zeggen.
Diezelfde meneer Laurijssen zou later moord en brand schreeuwen dat Rijs
bergen zich niet met Zundert moest bemoeien, toen door die gemeente het al
ternatief werd afgewezen.
Elen duidelijk voorbeeld van politieke inkonsekwentie is nauwelijks mogelijk.
