van 17 december 1974 is deze delfde zaak aan de orde geweest.
Ook toen stelde het kollege voor de zaak voor kennisgeving aan te nemen.
Ook toen waren er raadsleden, waarvan er nu nog 6 in de raad zitting
hebben, die betoogden dat het Kalkarprojekt de gemeente Zundert wel
terdege aanging.
Men ging zelfs zover dat er een motie Valk-Marijnissen werd aangenomen
met 9 stemmen "voor" en 4 stemmen "tegen".
Ik kan het niet nalaten enkele uitspraken van raadsleden in die ver
gadering voor te lezen: een raadslid zei:
"Maar er zijn veel oude gewoontes waarvan we af moeten. Ik geloof dat we
kortzichtig zijn als we niet verder kijken dan de gemeentegrenzen.
Als we daar in de buurt van Kalkar zouden wonen, zouden we veel harder
lopen.
Ik geloof dat het kortzichtig is dat zolang het ons geen pijn doet, het
er dan maar bij laten zitten, en alleen maar denken aan onze eigen
kleine belangen".
Tot zover het citaat van de fraktie Werknemersbelangen.
Een ander raadslid zei:
"Wij zijn van mening dat velen hierover in Zundert verontrust zijn.
Daarom kunnen we hieraan niet stil voorbij gaan. Wij voelen ons verplicht
hier in deze raad duidelijk protest te laten horen".
Aldus de fraktie Arnouts
Van de fraktie Huijbregts lees ik:
"Als vertegenwoordigers van een niet onbelangrijke bevolkingsgroep is
onze fraktie zich zeer bewust van de grote verantwoordelijkheid die wij
hebben te dragen ten opzichte van onze medemensen. Vanuit deze verantwoor
delijkheid spruit voort, dat we geen enkele ontwikkeling wensen te steunen
die kadastrafaal en ons inziens onvoldoende onderzocht is.
Zouden wij de moed niet kunnen opbrengen deze bezorgdheid uit te spreken
en deze materie zwijgend aan ons voorbij laten gaan, dan zou dit betekenen
dat wij de huidige ontwikkelingen zouden steunen.
Een beter pleidooi van 9 jaar geleden kan ik mij niet wensen. Nog steeds
gelden dezelfde argumenten, zelfs gelden ten aanzien van het Kalkar
project nog veel meer argumenten, zoals de veel te hoge kosten in deze
tijd. Vele miljoenen die verreweg het grootste gedeelte van onze be
volking niet besteed wil zien aan dit Duitse projekt, waarvoor ons slechts
gevaar en ellende kan geworden.
Veel meer nog dan bij de start in 1973 zijn er deskundigen en mensen bij
gekomen die verantwoordelijkheid dragen en die grote bezwaren hebben
tegen de voortzetting van dit miljoenenverslindend projekt. In 1973 ging
men nog uit van I5 miljard, nu reeds 65 miljard, terwijl dit bedrag nog
hoger oploopt.
Daardoor wordt ook de Nederlandse financieële bijdrage steeds hoger. Het
ergste is nog wel dat men in de afgelopen 9 jaat, geen stap verder is ge
komen met het probleem van het radio-aktieve afval, Ik wil het gevaar
van plutonium en de mogelijkheid dit voor ongewenste doeleinden noemen,
zoals het helpen aanmaken van atoombommen, waar ook ter wereld.
Deze mogelijkheden zijn reeël en wie kan garantie geven dat men in ge
vaarlijke en moeilijke tijden niet hiertoe zal overgaan.
Over deze materie wordt inmiddels door zeer veel Nederlanders gedacht
in termen van: spijtig dat het 9 jaar geleden is begonnen.
Nu we de mogelijkheid hebben van stopzetting van onze bijdrage mogen
we dit niet nalaten.
Zeer terecht vraagt het Landelijk Energiekomitê onze medewerking. Ik
hoef u niet te wijzen op de zeer vele organisaties, waaruit dit komité
is opgebouwd en hoeveel Nederlanders zich hier achter scharen. Daarom
brengt de fraktie Groen Zundert de motie in, waarvoor zij stemming vraagt.
De motie luidt als volgt:
-14-
