-14-
De voorzitter:
U wilt dus helemaal geen subsidie.
De heer Hereijgers:
Ja, dat is zo.
De heer Hoekman:
Wij als fraktie van de heer Huijbregts zijn het eens met het voor
stel» Wij zijn van mening dat het kreatief-bezig zijn mag, maar dan
niet met zwaar betaalde krachten, welke door onze gemeenschap op
langere termijn niet meer betaald kunnen worden. Naar onze mening
zullen de thans nog te betalen krachten na een bepaalde periode
- en wij denken hierbij aan twee of drie jaar - moeten worden ver
vangen door vrijwilligers. Mocht dan blijken dat Kreatief Centrum
om bepaalde redenen financieel hulp nodig heeft,dan kan het in
eBn later stadium op onze groepering rekenen.
De voorzitter:
Een antwoord van de kant van het kollege in algemene zin om nog
eens aan te geven wat de bedoeling van het hele geval
is. Met alle sympathie voor het werk - men zal het haast niet ge
loven - vinden wij dat het voor deze gemeente toc$ niet aanvaard
baar is als een dergelijke instelling gaat draaien op basis van be
taalde arbeid. Dat hebben wij vanaf het begin heel duidelijk ge
steld en dat hebben wij gedaan omdat stappen op deze weg eigenlijk
nooit terug gezet kunnen worden. Heb je een keer beroepskrachten
in dienst, dan zul je daarvan ook nooit meer terug kunnen komen.
En dan zullen de kosten, omdat het werk floreert - dat hopen we
uiteraard -, een zodanige omvang gaan aannemen dat er een centrum
ontstaat dat voor Zundert alleen een te zware belasting wordt.
Regionaal zijn er dergelijke instellingen werkzaam. Wij zetten ook
wel eens vraagtekens bij het kostenpeil van kursussen daar. Wij
zetten ook met name vraagtekens vaak bij de mate van subsidiëring
van de deelname door volwassenen. Anders dan de heer Jacobs, die
zegt dat de kinderen en de bejaarden wel en de volwassenen daartus-
/gesubsidiëerd sen niet, zeggen wij dat die niet De jeugd subsidiëren
worden wij omdat zij nog in de jaren van hun vorming zijn. Aan de bejaar
den als een groep van achterstand doen wij ook wat Die hebben
mogelijk gemaakt door arbeid wat wij nu hebben. Zij hebben lang
de kansen niet gehad die wij nu hebben. Daarom doen wij er wat aan.
Maar wij zien als kollege niet dat dat nu ook zo moet gaan gelden
voor volwassenen. Wij weten dat er in de subsidiëring elementen
zitten van dien aard, maar de voorkeur van het kollege gaat duide
lijk uit naar een subsidiëring van de groepen die een bepaalde
positie van tekortkoming hebben of voor wie het nuttig is in
verband met de jaren van de jeugd. Van de andere kant zien wij dat
de volwassenen zelf moeten kiezen wat zij willen doen, dit met
uitzondering van de zwakke groepen onder die volwassenen, maar dat
is nu niet aan de orde. Het lijkt ons een hele redelijke en normale
zaak dat die volwassenen zelf betalen wat zij willen doen. Enige
tegemoetkoning van overheidswege is niet uitgesloten. Wij adviseren
dan ook niet om niets te doen, maar wij zeggen niet de kosten van
de volwassenen. Daar willen we niet aan. Als wij deze subsidiëring
één keer lieten gebeumren, dan dachten wij dat wij in het kader
van de wet Arob geen weg terug haddeq,als de kosten uit de hand
lopen, en dat wij terzake niet effectief meer kunnen ingrijpen.
Het is nu eenmaal moeilijk om een toegezegde subsidie terug te
draaien. Vandaar ons voorstel. Wie wil er in tweede termijn reage
ren? De heer Jacobs.
De heer Jacobs:
U praat over beroepskrachten. Het Gekoördiheerd Bejaardenwerk wiSrkt
