-2-
Toon Hermans treft het zo zuiver: als je ouder wordt heb je steeds meer
rustpunten van bezinning nodig, de dagen worden elk belangrijker, je moet
nog zo ontstellend veel doen ook.
En daaron^M^ rustpunt, Nieuwjaar 1981.
Mijn laatste nieuwjaarstoespraak op deze plaats, in mijn gemeenteraad.
Géén afscheidstoespraak, want het is mijn vaste voornemen tot de laatste dag
voor onze gemeente te blijven werken alsof het de eerste dag was.
Nieuwjaar 1981ik wens u allen, de wethouders, de secretaris, u, leden
van de raad, maar over uw hoofden heen, ook alle inwoners van Zevenbergen,
alle goeds in dit jaar 1981. Ik wens u toe, alle inwoners, dat u aan het^
einde van dit jaar zult kunnen zeggen: het was een goed jaar, in velerlei
opzichten.
Ook alle medewerkers en medewerksters, in binnen- en buitendienst, mijn
beste wensen voor het jaar 1981.
Hoewel de ontwikkeling van de gemeente in het jaar 1980 op een laag pitje
stond, was er toch voldoende leven in de brouwerij:
De opening van de uitgebreide bibliotheek, opening van meerdere winkelpanden,
de installatie van de sportraad, de opening van het tenniscomplex op Zeven-
bergschen Hoek, van het gerestaureerde pand van 't Hoekske, de Open Dag van
de bedrijven aan de Industrieweg, de opening van het nieuwe sportpark
"de Meeren"en zo meer.
In dit verband wil ik ook niet onvermeld laten de aansluiting bij de
Technische Milieudienst Drechtsteden.
Zo ook de steeds betere samenwerking in stadsgewestelijk verband tussen de
3 Zekluzagemeenten en Etten-Leur.
De opsomming van alles, wat niet gebeurde of nog niet de eindstreep haalde,
kan even lang zijn.
Er is echter duidelijk perspectief: structuur- en bestemmingsplannen zijn
bij de Provinciale instanties in behandeling, er is erkenning bij het
Provinciaal bestuur van het feit, dat Zevenbergen een zekere achterstand
heeft opgelopen, welke ingehaald moet worden.
Toch is de woningnood in de gemeente een ernstige zaak, welke het gemeente
bestuur grote zorgen baart. Het bouwen van betaalbare woningen heeft de hoogste
prioriteit. De verwachting lijkt gewettigd dat in de eerste paar jaren het
hart van Zevenbergen daadwerkelijk gesaneerd gaat worden en de beide kerk
dorpen hun leefbaarheid door een passende woningbouw, gepaard gaande met reno
vatie van gemeenschapsvoorzieningen, zullen zien opgevoerd.
Het mag dan nu weliswaar geen afscheidstoespraak zijn, het valt niet te ver
mijden, dat in het komende halfjaar meermalen het naderende afscheid zijn
schaduwen vooruit werpt. Zo zal nu ook de gemeente Zevenbergen gaan deelnemen
aan het moderne gezelschapsspel: profielschets maken.
Nu mag ik mij daar uiteraard -als burgemeester- niet mee bezig houden,
als aanstaand ambteloos burger van de gemeente ben ik toch zéér geïnteres
seerd.
Het is vrijwel met gesloten ogen neer te schrijven: 40 - 45 jaar, sociaal-
economisch onderlegd, ruime culturele belangstelling, goede contacteigenschap
pen, enz. enz. Het blijft de vraag of er -indien je je ogen opent- daar nog
een levend mens kan staan. De ervaringen, elders met dit spel opgedaan,laten
bovendien een paar nietvermoede wrede trekjes van het spelletje zien: veelal
is de uitkomst anders als bedoeld of verwacht.
Men zij op zijn hoede!
Dames en heren, wij hebben in de loop der jaren de gewoonte opgebouwd in de
eerste vergadering van het jaar een praatje met elkaar te hebben -zij het wat
eenzijdig van mijn kant- over een aantal min of meer actuele onderwerpen.
Ik vind dat wij daar zeker deze laatste keer niet van moeten afwijken. Het
vorig jaar had ik het over de democratie als de minst slechte bestuursvorm,
over de rechten en plichten in het democratisch bestel. De plicht om de wet
te kennen en na te leven.
Er ligt -bij mijn weten- nu bij de Kamer een wetsvoorstel om het roken in
openbare gelegenheden niet langer toe te staan.
Erg verstandig: roken is slecht voor de gezondheid en kan ook de gezondheid
Vaa anderen schaden. Roken vervuilt het milieu.
En tochja toch vraag ik mij wel eens af, wanneer ik volksvertegenwoor
digers in hogere of ook in lagere bestuursorganen aan het woord hoor, zou het
niet minder schadelijk zijn als zij toch maar zouden roken in plaats van
praten?
Ja, dat vraag ik mij af, maar ik vraag mij nog veel meer af.
O.a. dit: hebben wij in onze volksvertegenwoordiging nu echt niets beters te
doen dan ons bezig te houden met het roken in openbare gelegenheden?
Eigenlijk vraag ik mij nog iets veel ernstigers af: zoeken wij in ons land
niet steeds meer de aandacht af te leiden van de wezenlijke problemen, waar
wij voor staan en waar wij voor gekozen of benoemd zijn, maar die wij niet
aankunnen, door zaken naar voren te schuiven, waar wij geen verantwoording
voor dragen, waar wij ook als regel geen verstand van hebben, om op die
onderwerpen onze kreten los te laten?
Jaren geleden heb ik op deze plaats gezegd: ons land is politiek verziekt en
ik herinner mij nog dat ik dat niet mocht zeggen. Nu: jaren later, mag het
misschien wel herhaald worden, want het wordt voor velen steeds duidelijker:
ons land is inderdaad politiek verziekt. En dan maakt het totaal geen ver
schil of de regering onder leiding staat van Dries of Joop, de verzoeking
wordt er niet minder ernstig om.
Onze Tweede Kamer, met de regering, bieden een tafereel van onmacht, welke
de weg naar herstel geheel blokkeert.
Uit loven en bieden is een schijnwelvaart ontstaan, welke even onwerkelijk
als onverantwoord was. En dat komt er nu uit. Wij moeten terug, erger nog:
definitief terug. De heren in de Kamer worden bedankt voor hun onwerkelijke,
politieke spelletjes.
Maar "loven en bieden" is makkelijker dan "terug, bezuinigen en inleveren".
Waar de economie de weg wijst en het merendeel van ons volk die weg ook wel
ziet en bereid is die weg te volgen, zegt de politiek "neen"uit angst dat
bij een "ja" de politici overbodig worden.
Leiding geven aan de economie, is voor de politiek een onmogelijkheid gebleken.
Dit beeld van onmacht en onwil werkt door, tot in alle geledingen van ons
volk. Wij voelen het.
Wij gaan in grotere getale dan ooit naar de wintersport, maar demonstreren
thuis tegen een tientje "terug". Wij zijn. ons roer kwijt en ontdekken dat
er eigenlijk niemand aan het roer zit.
0 zeker, dat kwaad van Den Haag werkt door. Wij zoeken allemaal naar aflei
dingsmanoeuvres. Dat hebben wij geleerd.
Dan kan het zover komen dat de Generale Synode van de Hervormde Kerk en het
Interkerkelijk Vredesberaad besluiten dat ons land, desnoods eenzijdig, vrij
van kernwapens moet worden gemaakt, daarmede onze militaire paraatheid en
de discipline in de krijgsmacht ondermijnend. Terwijl je mocht verwachten,
dat deze kerkelijke bestuurders zich zouden richten op kerkelijke zaken en
op het Evangelie, vluchten zij -zou het zijn uit onmacht op eigen terrein?-
naar een kerngebied waar zij vrijwel zeker geen enkel verstand van hebben en
in ieder geval geen verantwoording voor dragen. Dergelijke dwaasheid kan
gebeuren, wanneer je in Den Haag geen duidelijke lijnen trekt en je niet
duidelijk aan internationale afspraken houdt.
