4
4
-153-
Men zou de conclusie kunnen trekken, dat de basis van overleg, overeenstemming en
overtuiging, verlegd is van normaal denken naar de kracht van een woordenstroom zon
der vaak rekening te houden met de inhoudelijke waarde daarvan.
De grootste landelijke politieke partij in deze raad, mijnheer de voorzitter, het
C.D.A. ontdekt een rode draad in de beleidsnota.
Gerelateerd aan de beschouwingen van de Partij van de Arbeid, zijn er toch wat
kleurverschillen zichtbaar.
Zowel het C.D.A.V.V.D., Hoekse Fractie als onze Onafhankelijke Partij spreken
zich wat genuanceerd, positief uit ten aanzien van de flexibiliteit met betrekking
tot de prioriteitstelling 1978-1982, wat in feite de essentie is van de beleidsbe
paling 1979.
Het C.D.A. schrijft dat de prioriteitstelling en de bezuinigingen twee zaken
zijn, welke veel wijsheid zullen vragen, wijsheid welke de ?artij van de Arbeid
in deze raadssamenstelling niet kan vinden.
Het C.D.A. heeft er in zijn algemeenheid vertrouwen in, dat links en rechts elkaar
zullen vinden. Ik heb dat vertrouwen niet, alleen een stille hoop.
In de beschouwingen van de V.V.D. vind ik ten aanzien van de prioriteiten-
filosofie haast dezelfde formulering als van de Onafhankelijke Partij
Positief en duidelijk. Toch hebben wij geen vooroverleg gehad. Men zou vast kunnen
stellen dat daarmee onze partijpolitieke kleur bekend is, ware het niet, dat de
visie van de V.V.D. ten aanzien van de functie van de post onvoorzien zo essentieel
afwijkt van onze mening.
Niettemin zullen wij elkaar in het beleid voor 1979 vinden.
Geheel oneens ben ik het met de Hoekse Fractie ten aanzien van de gekozen pro
cedure, ter behandeling van de algemene beschouwingen.
De ervaring heeft mijn gelijksoortige gedachte veranderd.
Juist deze procedure geeft de gelegenheid doordacht te reageren, terwijl bij woorde
lijk uitgesproken beschouwingen, men verplicht is goed te luisteren naar de bedoe
lingen in woorden vastgelegd. Het probleem in de kommunikatie is juist, dat men
niet of slecht kan luisteren, waardoor men a priori de bedoeling veroordeelt in
plaats van beoordeelt. Veel begrip heb ik voor die prioriteiten, welke de Hoekse
Fractie voor de kerkdorpen onder geen voorwaarde prijs wil geven.
Daar sta ik helemaal achter, temeer daar de Hoekse Fractie niet uitsluitend en
alleen daar maar belangstelling voor heeft, maar duidelijk de moeilijke beleids-
fase van 1979 erkent en mede aangeeft.
Voordat ik inga op de reactie van burgemeester en wethouders op de beschouwin
gen, mijnheer de voorzitter, als laatste mijn reactie op de beschouwingen van de
Partij van de Arbeid. Ik heb deze partij niet het laatste genomen om hun frustratie
nog groter te maken, maar hier wat dieper op in te gaan.
Ik heb er geen moeite mee wanneer partijen zich kritisch opstellen, maar deze op
stelling van de Partij van de Arbeid heeft met democratisch socialisme niets meer
te maken, dit is duidelijk een linkse opstelling. Kritiek om de kritiek.
Met mij hebben daar meerdere raadsleden moeite mee om dit steeds maar weer te aan
vaarden. Raads- en commissieleden praten in de wandelgangen over doordrammers en een
partij met een plank voor hun hoofd.
Op zichzelf is dit geen probleem, andere fracties en burgemeester en wethouders
moeten alleen hun zaag scherpen, misschien dat we gezamenlijk die plank doorgezaagd
kunnen krijgen.
Zolang de Partij van de Arbeid die plank handhaaft, zolang zal er bij de andere
fracties geen begrip zijn voor de goede gedachten en voorstellen vanuit de fractie
van de Partij van de Arbeid. Van haar opstelling zal afhangen of de democratisering
werkelijkheid wordt, ook in de Stichting Woningbouw, of dat de democratisering een
utopie blijft.
