- 19
Ik ben onder zeer droevige omstandigheden inderdaad in deze raad gekomen,
ik hoop dat in de volgende raadstermijn zulk soort droevige omstandigheden
niet plaatsvinden, zodat ik weer aan moet treden. Ik hoop dus een aantal
jaren uit uw midden weg te blijven.
Ik heb wel een droom voor na de gemeentelijke herindeling. En die droom
wil ik u best meedelen. Na de gemeentelijke herindeling zou ik mezelf
graag te midden van de raad weer terugzien. Liefst tegenover burgemeester
Herman Klitsie. Naast de burgemeester wethouder Meeuwisse. Mijn droom gaat
niet zo ver dat ik een precieze indeling heb, maar ik zou graag links en
rechts van mij dan een groot aantal C.D.A.-mensen zien. En die gemeente
die heet in mijn dromen niet de zuidwesthoek, die heet niet Groot-Woens-
drecht, die heet als mijn dromen uitkomen, Annie, Groot-Heimolen. Het gaat
u allemaal heel goed."
De heer Bornet spreekt als volgt:
Ja voorzitter, alle lovende woorden, mooie woorden, toch ben ik van mening
dat een afscheid, in welke vorm je dat ook ziet, iets droevigs in zich
heeft. Ik heb daar weliswaar vrijwillig voor gekozen. U heeft een aantal
karaktereigenschappen van mij geschetst en dan denk ik, hij ziet het goed.
Ik weet voorzitter, dat zei ons vader vroeger altijd, een eigenwijs rot
jong en ik ben nu 51 jaar en ik ben nog eigenwijs. En ik weet ook dat ik
principes heb. En ik weet ook dat in de politiek waar ik toch al vele ja
ren in rondloop, dat je in de politiek nooit een eenling kan zijn. Poli
tiek bedrijf je, naar mijn gevoel, samen. Toch zeker met je achterban, je
leden, je fractie, het bestuur, je verdere achterban, maar ook, in wat
voor vorm dan ook, als je vertegenwoordigd bent in commissies of raad. En
daarbij is het eigenlijk, voor mijn gevoel, niet van belang of je nu ener
zijds in de oppositie zit, of anderzijds in het bestuur, dat is niet van
belang. Waarom niet? Volgens mijn gevoel ben je gezamenlijk volksvertegen
woordiger. De Belg zegt dat zo mooi: "Ge bent 'n volksvertegenwoordiger".
En ik denk dat dat een goede benaming is. Je vertegenwoordigt d.m.v. ver
kiezingen het volk. En dat heeft bij mij altijd hoog in het vaandel ge
staan. En ik weet best dat ik in het verleden met mijn fractie wel eens
verschil van mening heb gehad. En ik weet ook best dat ik staande de ver
gadering mijn mening wel eens 180° de andere kant heb uit laten gaan. Dat
is een bewuste keuze. Ik vindt je moet je niet vasthouden aan bepaalde
gevoelens en principes, terwijl de meerderheid overduidelijk aantoont dat
hun keuze, hun manier van benaderen toch beter is dan zoals je het zelf
ziet. En dan denk ik, dan moet je als politicus, als kleine politicus in
de raad, toch durven zeggen, inderdaad jullie zien het goed, ik heb dat
verkeerd gezien, ik zal nu stante pede mijn mening herzien. Ik denk dat je
dat moet doen als je goed politiek wil bedrijven. Ik heb ook wel eens ge
zegd, oppositie is de mooiste vorm van politiek bedrijven. En u heeft het
ook al aangehaald, ik heb ook wel eens hoog op de hoedeplank gezeten omdat
ik dacht: hé, hier is iets te halen voor de oppositie en voor met name
toen mijn fractie, de P.v.d.A.. Hier kunnen we munt uit slaan. Zijn er
hier mensen die tegenstrijdige belangen hebben of menen te gaan dienen in
het college dan zat ik er altijd graag als de kippen bij. Ik vind dat ook
een gezonde politieke vorming. Oppositie moet in eerste instantie mee be
sturen, zonder meer. Maar een tweede taak is voor mij nog steeds, ik
spreek namens mezelf, het controleren van het uitvoeren van het beleid.
Als een beleid, wat voor beleid dan ook, volgens mijn gevoelens, niet ge
controleerd wordt op uitvoering daarvan, de televisie is er weer vol van
alle mogelijke zaken, kun je dat dan nog een beleid noemen.
Het is voor mij eigenlijk ook wel een beetje onverwachts gekomen, dat ik
na zoveel jaar lid te zijn van de P.v.d.A., zelfs nog kandidaat voor de
Statenverkiezingen ben geweest, daar vrij hoge ogen gescoord heb, eigen
lijk ook wel zeer onverwacht gekomen dat ik op deze manier vrijwillig mijn
partij heb verlaten.
