- 16 -
In dat opzicht, of we nu winnaar of verliezer zijn, ben je in mijn optiek
weer van harte welkom. In ieder geval dank voor de tijd die we achter ons
hebben.
De voorzitter overhandigt de heer Luysterburg een afscheidscadeau en zijn
vrouw een bos bloemen.
De voorzitter spreekt als volgt de heer Bornet toe:
"Het tweede raadslid waar we afscheid van moeten nemen is de inmiddels
onafhankelijk geworden Frans Bornet. Frans werd benoemd op 20dec90 en dat
had te maken met het ontslag van de heer Brouwers.
Frans werd in de raad toegelaten in de vergadering van 29jan91 en beëdigd
in de raadsvergadering van 26feb91.
Plaatsvervangend lid van de toenmalige commissie openbare werken en ruim
telijke ordening, vanaf 26mrt91 tot 26okt93.
Lid van de commissie welzijn vanaf 26mrt91, plaatsvervangend lid hoorcom-
missie vanaf 26mrt91 tot 26okt93.
Plaatsvervangend lid georganiseerd overleg vanaf 29okt91 tot 26okt93.
Lid van de commissie sociale zekerheid vanaf 29okt91 tot heden.
En we weten allemaal nog dat ergens tussen die data Frans Bornet uit de
fractie van de P.v.d.A. stapte en voor zichzelf begon, als ik het zo mag
zeggen. Dat kenmerkt een beetje de stijl van de manier waarop Frans Bornet
politiek bedrijft en heeft bedreven in deze gemeenteraad. Wat je er ook
van vindt, hoe je ook tegen zo'n uitstap aankijkt en de argumentatie er
achter, denk ik dat het ook niet past om daar een oordeel over te hebben.
Het zijn vaak de mensen zelf die dat het beste kunnen beoordelen en hun
argumenten daarbij hebben. Maar het kenmerkt wel zijn stijl van politiek
bedrijven van besturen. Een heel eigen stijl en een heel eigen wijze, maar
ook zeer betrokken met hetgeen hij deed. En wat ik bij Jan zei dat hij
toch vooral inhoudelijk bezig was en zich daar vooral door liet leiden,
bespeurde ik bij Frans Bornet dat hij zich wat vaker door de politiek liet
leiden en wat minder om de inhoud gaf. M.a.w. hij stookte graag eens vuur
tjes op of ging de discussie aan omdat hij dacht dat er politiek wat te
halen was, en dan interesseerde hem de inhoud niet zo. Hij was zelfs be
reid om van standpunt te veranderen als dat zo uitkwam. Dat bedoelde ik te
zeggen met de woorden dat vaak zijn politieke keuzes voorop stonden, en
dat kun je een politicus nooit verwijten. Laat dat duidelijk zijn.
Frans was ook heel aardig in de omgang. Een gezelschapsmens en waarschijn
lijk ook omdat hij in zijn dagelijkse functie zo vaak met het vraagstuk
van leven en dood wordt geconfronteerd. Een ontzettende levensgenieter en
ook daar gaat een stukje relativering van uit. Een man die graag met an
deren verkeerde, buiten de politiek om en er ook behoefte aan had om als
hier harde woorden vielen na afloop in ieder geval gewoon in gezelligheid
en in vriendschap met elkaar een borreltje te kunnen drinken. Hij riep ook
voortdurend: "Dat moet toch kunnen". Ik denk dat hij daar gelijk in heeft.
En hij heeft in ieder geval daar altijd op zijn eigen manier vorm aan ge
geven. Op de vuist als het moet in de raad maar achteraf elkaar diep in de
ogen kunnen kijken en vriendschap kunnen opbrengen voor elkaar. Ik hoop
dat we die les in ieder geval van Frans hebben geleerd. Ik heb het wel.
Frans bedankt voor je inzet. Jouw eigen manier van politiek bedrijven,
maar ook de les die je ons hebt meegegeven, nl. het is serieus werk, neem
elkaar serieus, maar neem ook tijd voor een borrel en wees dan gewoon ge
zellig met elkaar.
Frans, jij ook bedankt."
De voorzitter overhandigt hem het afscheidscadeau en een bloemetje.
