- 11 -
Gemeenten hebben te zorgen voor werkgelegenheid voor eigen inwoners, ook al
ter beperking van mobiliteit, maar tegelijk wordt door de provincie op een
goudschaaltje afgewogen of een bepaald bedrijf wel of niet Zich mag vestigen.
Als je dan aan dezelfde provincie vraagt hoe de toelaatbaarheid van bedrijven
in een bestemmingsplan moet worden gedefinieerd, blijft zij het antwoord
schuldig, want "de desbetreffende regels zijn in heroverweging". Zo valt er
toch niet te besturen?
Maar hoe deze en vele andere ontwikkelingen ook verder gaan - ik maak dat in
mijn functie niet meer mee, en dat aanzienlijk meer letterlijk dan die term de
laatste tijd in de nationale politiek wordt gebezigd.
Wij leven in een tijd van verandering, we zijn permanent in staat van reorga
nisatie. Je kunt geen instelling benaderen of die is bezig met herstructure
ring of fusie, dan wel bezig daarvan te bekomen. Dit eist zoveel aanpassings
vermogen van de mensen dat ik denk dat de idealen die we najagen te hoog ge
grepen zijn. Kunnen mensen dit tempo wel aan? Het gist in ons micro landje.
Ook Europa is in beweging, althans men stelt pogingen daartoe in het werk. In
Oost-Europa en de voormalige Sovjet Unie, bevrijd van hun enige structurerende
band, het communisme, dreigt de chaos, die ook ons kan raken. En uit de arme
landen van de derde wereld komen de mensen, van wie we vroeger alleen in mis
sieboekjes lazen, als gastarbeiders en asiezoekers bij ons binnen, ze leven
onder ons, we kunnen er niet meer omheen: de "ver van mijn bed show" is Hier
en Nu geworden. Een uiterst boeiende tijd, inderdaad bruisend, waarin de evo
lutie zo snel gaat dat het op revolutie lijkt. Het benauwt soms, het inspi
reert ook, én doet leven in verwachting. En verwachting is iets wat typisch
past bij het verschijnsel mens, dat immers is "gerichtheid op de toekomst".
Verwachting past bijzonder in deze dagen voor Kerstmis, met het onpeilbaar
perspectief dat dit feest biedt.
Ook ik ben in verwachting, in blijde verwachting zelfs, al klinkt dat vreemd
voor een man: verwachting van de derde levensperiode met alles wat daarin een
plaats kan krijgen, verwachting, neen zékerheid van een echte levensvervulling.
Staat u mij toe nu nog even kort te reageren op de gehouden toespraken.
De loco-burgemeester heeft een aantal vriendelijke woorden aan mijn adres ge
richt die ik zeer gaarne voor kennisgeving aanneem. In de loco-burgemeester
zelf waardeer ik naast zijn zakelijke kennis vooral zijn vriendelijkheid en
zijn evenwicht, twee essentiële eigenschappen die een bestuurder moeten sie
ren. Ik ben uiteraard buitengewoon vereerd en verguld met de benoeming tot
ere-burger. Ik zit soms wat met woorden te spelen en dan constateer ik dat
ere-burger "ere" net een paar letters mist van "eerste" burger, de term die
men normaal voor burgemeester gebruikt. Een paar letters zijn eraf gevallen,
maar er is toch nog altijd iets voor het woord "burger" gekomen. Ik ben blijk
baar en blijf toch een beetje een bijzondere burger voor de gemeente Woens-
drecht en dat wil ik maar al te graag zo houden.
Ik heb zo juist gesproken over het feit dat ik met deze gemeenschap vergroeid
ben. Niet alleen omdat ik hier een huis gebouwd heb en een kind hier is gebo
ren, maar omdat ik zoveel met alle elementen en segmenten van de samenleving
hier heb te maken gehad, dat ik mijn leven daar niet buiten kan denken. Er is
ook zo juist al door de loco-burgemeester gesproken over het feit dat Woens-
drecht een aantal jaren in de internationale belangstelling heeft gestaan.
Niet dat dat op zich zo belangrijk is, maar ik denk dat een gemeente die een
vliegveld heeft zich zonder meer al wat meer verbonden voelt met de rest van
de wereld dan een gemeente die deze voorziening mist en ik voel mij -en wil mij
ook ontwikkelen, dat hebt u intussen van mij begrepen, meer tot een Euro-bur
ger, nog weer een lettertje erbij, en zelfs tot wereld-burger en in verband
daarmee ben ik bijzonder blij met de aard van het cadeau wat hier is aangebo
den: de inhoud van een caravan.
