- 6 -
Tot slot, ja beste aanwezigen ik zondig enigszins tegen regel KISS ofwel "Keep
it simply short", tot slot bied ik u namens personeel en de personeelsvereni
ging een geschenk aan en aan mevrouw De Leeuw een fleurige attentie met de
beste wensen voor nog een lang gezond leven in vrijheid.
Mag ik bij het overhandigen in een simpele handdruk alle warme erkentelijkheid
uitdrukken en op zijn Brabants vaarwel zeggen of te wel ou doe".
De voorzitter geeft het woord aan de heer Van Wijk, burgemeester van Steenber
gen.
De heer Van Wijk spreekt als volgt:
"Jan, Melanie, geachte raadsleden,
namens het streekgewest en namens de burgemeesterskring Markiezaat mag ik hier
staan. Als collega Van Dommelen vlak voor zo'n gebeurtenis belt, dan weet je
dat het niet over het werk gaat, dan gaat het over het afscheid van een colle
ga. Ik zei: kan Pieter Zevenbergen dat dan niet doen, tweemaal voorzitter,
maar die is er niet, die is verhinderd. Ik zeg ja, maar dat maakt toch niets
uit met een duo-stad, dan ga je toch naar Marijnen, maar ook die is er niet.
En wat blijkt nu de satellieten rond Bergen op Zoom moeten het regelen: Hal
steren, Steenbergen, Woensdrecht.
Ik mag hier dus staan en doe dat toch met enige schroom. Waarom? De Koningin,
we hebben net het hele verhaal gehoord en ook de commissaris, die hebben mij
ook ooit benoemd en beëdigd. Maar ik denk dat je jaren nodig hebt, om van bur
gemeester worden ook burgemeester te zijn. Jij bent het al zo lang en in die
ene plaats en dat intrigeert mij enorm. Het eerst heb ik jou gezien, en ik doe
geen geschiedenis mijnheer Jansen, in de jaren tachtig op de televisie en wat
mij bij bleef, los natuurlijk van de perikelen rond de kruisraketten, waren
die priemende ogen, die vanuit die televisie dwars door die huiskamer, je aan
keken. Dat beeld houd je vast totdat je op 29 april 1987 op het Provinciehuis
Jan de Leeuw weer tegen komt, als hij gelijk met Eppo van Veldhuijzen Konink
lijk onderscheiden wordt. En dan in 1989 word je collega's en leer je elkaar
beter kennen. Alhoewel het is ver weg ook in dat kleine bestuurlijke stukje
Nederland. Wat ik net al zei, het intrigeert mij zo om als burgemeester van
amper twee jaar, tegen een collega van 25 jaar aan te moeten praten. Behalve
mijn leeftijd, heb ik alleen mijn huwelijk nog maar zo lang volgehouden. Ver
der heb ik alles zo'n beetje 5/7 jaar gedaan, tot ik dit werk mocht gaan doen.
En ook bij het afscheid van Wiebe Bos en bij André van Gils, ook al van die
kanjers in het bestuurlijke vlak en die ook in een plaats blijven, waarbij ik
denk er moet toch wel een hele speciale band ontstaan tussen zo'n gemeente en
tussen zo'n burgemeester. Dat hebben we eigenlijk ook gehoord, als we het
raadslid hebben beluisterd, dat u net heeft toegesproken.
Als je die gewoontes ook bekijkt die burgemeesters krijgen als ze wat langer
zitten. Ik belde van de week nog even via het doorkiesnummer de burgemeester
van en die zegt dan: "Ja..." en dan zeg ik heel beleefd dag
mijnheer Ja u spreekt met Van Wijk uit Steenbergen. En ik las in de krant dat
als jij de telefoon opneemt dan zeg je "burgemeester". Ja, het kan op mijn
netvlies niet bestaan, dat je "ja" zegt als de telefoon gaat en ook niet dat
je "burgemeester" zegt. Want je heet toch De Leeuw. Maar dat zijn van die
dingen die sluipen in en die horen denk ik bij burgemeesters met een status.
Je gaat weg op een moment, en dat is net al gememoreerd, van een grote be
stuurlijke verandering die voor de deur staat. En je vraagt je af of het goed
was geweest als je dat proces nog meegemaakt had, als je die hele bestuurlijke
ervaring en kennis van deze regio en van deze plaats kent.
I
