-
Ik ga hier niet verder op in, maar niets duidde op een serieuze
zakelijke benadering. In de openbare raadsvergadering van 29 november
1983 werd over deze correspondentie door één uwer met instemming
van anderen gezegd "de reactie van het V.A.K. een betuiging van
minachting te vinden en van mening te zijn, dat de bewoners in de
gemeente zich ook aan de regels hebben te houden".
Alras bleek dat de grens van de afmeting van het terrein was
overschreden van 60 naar 80 meter. Na ambtelijk overleg en over
leg in het college werd bevonden, met de bedenkingen van dien, om
bij schrijven van 18 januari 1984 aan het V.A.K. te laten weten
dat ten onrechte meer terrein in gebruik was genomen dat bij brief
van 26 oktober 1983 was toegestaan. Echter werd door burgemeester
en wethouders besloten maximaal 80 meter over een diepte van 120
meter alsnog in gebruik toe te staan. Nog verdere uitbreiding kon
in verband met andere belangen niet worden toegestaan, aldus mee
gedeeld aan het V.A.K..
Hier was toch naar mijn mening wederom sprake van een tole
rante houding van de zijde van het college. Dan spreek ik nog niet
over het graven van diepe greppels, het plaatsen van een grote
groene legertent, plaggenhut, woonwagen, windmolen e.d..
Onderwijl werden steeds meer overtredingen en misdrijven
gepleegd: bekladdingen, overlast vuurwerk, illegaal storten van
vuil, illegaal vliegeren, spijkerp1 an ken over de weg, bezetting
zendmast, brandstichtingen, diefstallen, vernielingen. Maar ook
reactie vanuit de burgerij, bedreigingen tegen activisten enz..
Naderhand werd geconstateerd dat in flagrante strijd met de
toestemming en de gestelde voorwaarden steeds meer ontoelaatbare
bouwwerken waren/werden opgetrokken en gebouwd.
Op 31 januari 1984 werd door b. en w. besloten van alle
bouwsels op het V.A.K. een opname te maken en de dienst gemeente
werken is opgedragen een rapport te maken met betrekking tot de
bouwvergunningp1ichtigheid daarvan. 7 februari 1984 werd het
VA K-terrein beter gezegd het terrein van de gemeente, door
een colleglid met een man van gemeentewerken opgenomen, waartegen
bezwaar werd gemaakt dit te doen "in hun tuin". De deelnemers
aan het V.A.K. verlangden eerst een schrijven van het gemeente
bestuur te ontvangen, waarin die opdracht was vervat, waarna zij
hadden kunnen vergaderen en hadden kunnen beslissen of zij (het
V.A.K.) die opname en die opdracht geaccepteerd zouden hebben.
Na legitimatie van de zijde van de gemeente (de man van het
V.A.K. weigerde zich te legitimeren) en na nog enkele schermutse
lingen is verder gegaan met de werkzaamheden Het fotograferen
werd enorm bemoeilijkt door geregeld voor de lens te gaan staan.
Uiteindelijk zijn de niet-geoor loof de bouwwerken geïnventari
seerd en zijn de plaatsen bepaald.
Op 21 februari 1984 besloten burgemeester en wethouders aan
het V.A.K. te berichten dat de bouwsels, in strijd met de voor
waarden gebouwd, vóór 15 maart afgebroken moesten zijn. Besloten
werd tevens geen aanvragen om een bouwvergunning te laten indie
nen, omdat deze niet kunnen worden gehonoreerd, wegens strijd met
het bestemmingsplan en strijd met de bouwverordening.
Bij brief van 1 maart 1984 werd dan ook aan het V.A.K. van
de constatering en van het b. en w.-besluit mededeling gedaan,
met de aanschrijving om voor 20 maart daarop volgend de exact
genoemde bouwwerken te slopen en van het terrein, het gebruikte
perceel, te verwijderen.
Op 15 maart 1984 werd geconstateerd dat na de aanschrijving
op het V.A.K. nog eens 3 ongeoorloofde bouwwerken waren opgericht
en men bovendien zelfs doende was met de bouw van een houten
barak van 5 x 12 meter, bijna niet te geloven.
