-3-
Het spreekt welhaast vanzelf dat een dynamische figuur als
Minnebach ook op tal van terreinen in de gemeenschap actief was.
Voor zover ik kon nagaan is zijn oudste verenigingsactiviteit die
in de toneelclub van de fanfare Aurora, waar hij een jaar of twin
tig in tal van hoofdrollen excelleerde. Bij het tanen van de pu
blieke belangstelling voor toneel verwisselde hij zijn rol als
toneelspeler voor die van bestuurslid van de fanfare, welke func
tie hij bekleedde vanaf 1967. Voorts was hij van 1967-1972 be
stuurslid van de carnavalsvereniging De Snoeken. Toen in 1971 het
Kerkbestuur zich voornam het interieur van de r.k. kerk te Woens-
drecht te moderniseren werd Minnebach aangezocht als bouwkundig
adviseur, als hoedanig hij de plannen mede voorbereidde en bij de
uitvoering ervan de leiding had; met hoeveel zorg hij is tewerk
gegaan zullen wij morgen eens temeer kunnen constateren. Ook an
deren, o.a. mij, heeft hij voor niets of een habbekrats met bouw
technische adviezen terzijde gestaan. 2o zijn wij, de gemeenschap
van Woensdrecht als geheel en tal van burgers persoonlijk, aan
Minnebach veel dank verschuldigd.
De weinige vrije tijd die er aldus voor hem overbleef bracht
hij door in zijn tuin en plantenkas. Misschien ligt hier de oor
sprong van de beminnelijkheid die hem kenmerkte en die zo zelden
gepaard gaat met de fervente inzet voor al zijn taken, die hem
evenzeer eigen was.
Morgen zullen wij in en nabij de kerk van Woensdrecht, in
haar stoerheid, soberheid en lieflijkheid zozeer een symbool van
de mentaliteit van de Woensdrec.htenaren en van déze Woensdrechte-
naar in het bijzonder, Felix Minnebach de laatste eer bewijzen.
"De laatste eer", zo heet dat - doch dat mag het niet zijn want,
met deze ceremonie mag noch zal het voor ons 'gedaan zijn. Hij laat
een weduwe achter -kinderen. Moge onze eerbied en dankbaarheid
jegens Minnebach blijvend uitdrukking vinden in ons meeleven met.
zijn verweesd gezin. Dat zal ons antwoord zijn op dat laatste
woord dat een mens van hem heeft mogen horen en dat, uitgesproken
na een zee van lijden en op het moment van het grootste offer dat
gevraagd kan worden, hem tekent ten voeten uit: "dank".
Felix Minnebach is dood - maar hij leeft voort: bij God, in
zijn familie, zijn dorp - en in ons aller hart.
De heer Wils dankt als fractiegenoot van de overleden wethouder
de voorzitter voor de herdenkingswoorden. Spreker schetst wethou
der Minnebach als een bijzondere man die bezield was met een hei
lig vuur om zijn taak naar vermogen te vervullen.
Aldus was hij een voorbeeld voor alle raadsleden.
De voorzitter sluit de vergadering.
Aldus vastgesteld ter openbare vergadering van 28 mei 1974.
de voorzitter
