Buitengewone openbare vergadering
van de raad der gemeente Woensdrecht op vrijdag 17 mei 1974
des avonds te acht uur.
VOORZITTER: MrJ.M.de Leeuw, burgemeester.
SECRETARIS: C.van Kaam.
AANWEZIG de leden Wils, de Jonge, Heijnen, de Vos, Verboven,
Roomer, van Veen, van Tilburg, Kuijlen, Hoek en
waarnemend wethouder Jansen.
AFWEZIG wegens ongeval: wethouder Bogers.
Er is een vacature in verband met overlijden van wethouder Minne-
bach.
Enig agendapunt: Herdenking van overleden wethouder F.Minnebach.
De leden aanhoren staande de volgende herdenkingsrede van de
voorzitter:
Leden van de gemeenteraad,
Een droeve gebeurtenis brengt ons hier bijeen; in de avond
van de 15e mei overleed uw collega als raadslid, mijn collega als
lid van het dagelijks bestuur dezer gemeente: Felix Minnebach.
Dit verscheiden kwam niet onverwacht. Van half november 1973
af was hij ernstig ziek; hij onderging een operatie en maakte
enkele maanden daarna de indruk van een herstellend patient. Veel
pijn kwam tot uitdrukking, veel méér kan slechts worden vermoed.
Met Pasen trad een verslechtering in welke geen keer meer nam.
V/at te zeggen nu wij in de geest zijn geschaard rond zijn
stoffelijk overschot? Veel gedachten gaan door ons heen, gevoelens
bestormen ons, herinneringen wellen op. Welke moeten we uiten,
welke verzwijgen? Ik, uw voorzitter, moet een keus maken; ieder
van u, hem langer kennend dan ik, kan mij verbeteren.
Hij is 55 jaar geworden - een leeftij'd die voor velen onder
ons in het nabije verschiet ligt, bij sommigen in het verleden.
'"Veel te jong" zeggen wij mensen; hij had nog zoveel mooie jaren
kunnen hebben. Maar plotseling is de eeuwigheid voor hen openge
gaan en is hij aan de wisselval1igheid van jaren en seizoenen, van
jeugd en rijpheid, van vroeg en laat ontstegen. Misschien is dat
voor mij de sterkste ervaring bij het heengaan van een mens, met
wie ik in nauw contact heb gestaan. Zoals er gemeenzaamheid was
van leven is er gemeenzaamheid met zijn dood, of beter met zijn
nieuwe leven. De barrières die altijd tussen mensen bestaan zijn
weggevallen en ik word mij bewust reeds met één voet te staan in
de eeuwigheid, die hij nu restloos is binnengegaan.
Naast die beleving van eindigheid en on-eindigheid echter is
er de ontzetting om een gebroken bestaan, een gekwelde mens, een
onversaagde doch overwonnen geestkracht, een gedoofd intellect,
een verbroken huwelijk, een ontredderde familie. Ik zoek een v/oord
deernis..verslagenheid..onmacht - dat alles en meer: de diepte
van een mensenleven, zijn leven en dat van zijn verwanten en vrien
den, is nooit geheel te verwoorden. Wij duiden het - en zwijgen,
stilte - die past bij de dood.
En dan: herinnering - ordelijk, langs de lijnen van zijn le
vensloop; vaker nog: flarden - een woord, een gebaar, een oogop
slag, een reactie. Wie was eigenlijk Felix Minnebach? En: wat voor
een man was hij?
Hij werd geboren in Woensdrecht op 24 september 1918 als vóór
laatste zoon van de Belg Johannes Minnebach, die als grondwerker
zeven kinderen heeft grootgebracht. Felix heeft, met uitzondering
van de jaren 1929-1933 in Woensdrecht gewoond op verschillende
adressen, van 1949 af aan de Dorpsstraat nr.48.
-Hij-