Fotocopie conform
origineel,
de verbalis
parafrase op een engels gezegde, Thijs, wil ik eindigen, maar voor dat ik
dat doe wil ik jou, je vrouw Kitty en je kinderen en allen die je dierbaar
zijn, namens je collega"s een zonnige en gezonde toekomst toewensen.
Thijs, geloof me: "Gemeenteraadsleden verdwijnen nooit, hun naam komt
alleen niet meer voor in de volgende notulen". Thijs, om je alles blijvend
te laten herinneren, mag ik je een cadeau overhandigen. Wij zijn er van
overtuigd, dat het een ere plaats in je woning zal krijgen. Het ga je
goed.
Namens de fractie van de P.v.d.A. zegt mevrouw de Wit: "Thijs, Graag maak
ik van deze gelegenheid gebruik om ook nog een paar woorden te zeggen in
het kader van het afscheid van mijn fractievoorzitter, de heer de Witte,
voor mij beter bekend als Thijs. Ik zal het in dit afscheidswoord voorna
melijk hebben over de gewone raadsleden van de Partij van de Arbeid en
niet zozeer over ons derde raadslid, de wethouder. Immers, de wethouder
staat toch wat meer buiten het dagelijks fractiewerk hoewel hij met zijn
uitstekende kwaliteiten altijd zeer positief heeft bijgedragen, dat staat
buiten kijf. Wat hebben een "papieren haag" en een "parel" met elkaar te
maken? Dit, geachte aanwezigen, is geen opgave voor een cryptogram, maar
de "papieren haag" staat voor Poortvliet en de "parel" staat voor Edam,
respectievelijk de plaatsen waar Thijs en ik vandaan komen. Thijs heeft
zijn leven en ik het mijne en we zijn allebei in Willemstad terecht
gekomen. Sterker nog, door omstandigheden kwamen wij binnen twee maanden
in de Willemstadse gemeenteraad terecht en vormden daar een complete
nieuwe raadsfractie, immers, Thijs trad aan in januari 1992 terwijl ikzelf
sinds november 1991 deel uitmaakte van de raad. Eigenlijk kenden wij
elkaar nauwelijks, dus het is dan toch maar afwachten of daaruit een goed
team groeit. Wel, beste mensen, er is iets moois uit gegroeid. Vanaf het
moment dat wij hier samen de kiezers hebben vertegenwoordigd hebben wij
nooit een echt meningsverschil gehad. Sterker nog, het was zeer frappant
hoe vaak wij dezelfde ideeën hadden over bepaalde zaken. En daarmee ben ik
dan weer terug bij die papieren haag en die parel, want het blijkt wel dat
ondanks verschillen in geboorteplaats, leeftijd, geslacht, levenswandel en
levenservaring, er iets is dat ons bindt en dat is de Partij van de
Arbeid, of eigenlijk wat ruimer, het gedachtegoed van de sociaal-democra
tie. Niet voor niets was ik blij verrast met de titel van het P.v.d.A.-
verkiezingsprogramma. Die titel, "Wat mensen bindt", gaat voor ons heel
duidelijk op. Wie je ook bent, het streven naar sociale rechtvaardigheid
en een sterke democratie is een factor die gelukkig veel mensen hoog in
het vaandel hebben. Thijs is daar een heel goed voorbeeld van. Als
fractievoorzitter heeft Thijs mij alle ruimte gegeven, die ik vroeg. Hij
was altijd bereikbaar, wanneer ik ook zijn mening of steun vroeg. En dat,
ondanks zijn hele drukke baan die ook regelmatig eist dat hij 's avonds
klaar staat. Wat ik zo ontzettend in Thijs waardeer is dat hij, als geen
ander, het vermogen heeft tot besturen op hoofdlijnen. Zich niet verlie
zend in details, maar altijd een zogenaamde helikopter-vieuw hebbend,
zoekend naar praktische oplossingen en zich niet willen verliezen in
formele procedures. Maar ook, zich niet altijd aan willen passen omdat
anderen vinden dat bepaalde dingen nu eenmaal gebruikelijk zijn of altijd
zo gegaan zijn. Nee, bij Thijs stond altijd heel sterk centraal:" Wat
heeft de burger hieraan", of "Wat merkt de burger hiervan" en dan zocht
hij altijd naar een praktische oplossing. Al met al waren het twee jaren
van hele goede samenwerking, waar ik nog vaak aan terug zal denken, want
voor mij waren het twee hele leerzame jaren. Overigens vertrouw ik erop
dat Thijs op de achtergrond nog mee zal blijven denken over zaken die in
Willemstad spelen. Voor een rechtgeaard sociaal-democraat zijn er natuur
lijk rode rozen, dat prachtige symbool, altijd fier en vlammend. Ze worden
11
