30
indeelt en je raadslidmaatschap vorm hebt gegeven.
Voor zover het je maar enigszins mogelijk is, probeer je altijd tot het laatst
toe controle over de zaak te houden. Ook in dit geval heb je weer gede
monstreerd hoe je dat kan.
Een bekend politicus, zeker ook door zijn bourgondische levensstijl, de oud
minister van financiën van der Stee, heeft eens gezegd dat een politicus over
een paar basis-eigenschappen moet beschikken. In de eerste plaats een gezond
verstand en ten tweede de nodige lef.
Dat je over een gezond verstand beschikt, is iedereen duidelijk en dat je
daarbij ook nog de nodig lef aan de dag legt, kan niet worden ontkend.
Want hoe had je het anders gered om van de ene op de andere dag namens de
V.V.D-fractie het fractievoorzitterschap te vervullen en tevens de gemeente
te vertegenwoordigen in de gewestraad van het streekgewest
Bij dat alles werd je gesteund door een nieuwkomer in de raad van Willemstad,
de heer Anton van Egmond. Na één jaar heb je Anton van Egmond voor mij moeten
inruilen en kwam er dus een bewoner van de "Jambuurt" in de raad.
Negeneneenhalf jaar heb je met mij de V.V.D.-fractie vertegenwoordigd.
Ik denk dat jij verder nog een heel belangrijke eigenschap hebt getoond, welke
ik eigenlijk zou willen omschrijven als "recht door zee". "Recht door zee" in
al je handelingen en uitingen, recht voor zijn raap bij al je opmerkingen.
We bevinden ons in het jaar dat het 200 jaar geleden is dat de Fransen pro
beerden Willemstad in te nemen. Vandaar dat ik wil proberen een Frans gezegde
weer te geven.
"C' est le ton qui fait la musique", hetgeen wil zeggen: de wijze waarop je
jezelf presenteert, geeft uiting aan je gevoelens.
De wijze waarop jij jezelf presenteerde, gaf uiting aan hetgeen je hart jou
ingaf. Je maakte van je hart geen moordkuil. Aan jouw stijl en toon konden wij
herkennen dat jij het woord voerde.
Zoals ook in jouw zakelijke kontakten jouw "JA" "JA" is en jouw "NEE" "NEE",
zo wenste jij ook als raadslid te handelen.
Als er bij een raadsvoorstel een kompromis gevonden moest worden, dan ging het
vaak van "AU". Maar als jij eenmaal jouw standpunt had bepaald, dan stond jij
daar ook vierkant achter.
Persoonlijk is het voor mij een genoegen geweest om negeneneenhalf jaar aan
jouw zijde te mogen werken.
Als uiting van de wijze waarop jij jouw standpunt huldigde, kan ik wel een
kleine anekdote vertellen.
Vóór de raadsvergadering werd ik meestal uitgenodigd om naar de Helsedijk te
komen om de puntjes op de "i" te zetten. Het is mij een aantal keren gebeurd
dat ik moest wachten totdat het zakelijk gesprek was afgelopen. Dat zakelijk
gesprek dat dan over de verkoop van appels of peren ging, bewoog zich in delen
van centen. De een begon bij 80 cent en de ander bij 70 cent. Uiteindelijk was
het dan toch zo dat, na anderhalf uur wachten op de bespreking van de raads
stukken, de heren tot de conclusie kwamen dat het 77cent was. Hij zat zo
doende nog altijd 2| cent aan zijn eigen kant.
Ik denk dat daarmee het duidelijkst getypeerd is hoe hij zich ook in de raad
heeft gedragen.
Ik denk dat het voor de Willemstadse politiek een verlies is dat we van jou
afscheid moeten nemen, daar jij zo goed in Willemstad, in de regio en in Bra
bant bent ingevoerd en verschillende keren jouw invloed hebt kunnen aanwenden
om een doorbraak te forceren in het belang van Willemstad en haar inwoners.
We nemen afscheid van een collega die hopelijk niet voor altijd van het poli
tieke toneel zal zijn verdwenen. Jij bent immers nog steeds erg veel bij het
raadswerk en de politiek betrokken.
Om te eindigen met een Frans spreekwoord: "Partir cest mourir un peu". Het is
