2
binnen, als van buiten af.
Ook wij worden de laatste jaren in toenemende mate bestookt met veranderingen,
veranderingen waar het gaat om taakoverdracht van hogere overheden naar de
gemeenten, aanzienlijke wijzigingen in bestuurlijke verbanden - denkt u maar
aan de nieuwe politieregio's - terwijl het bovendien lijkt of ons hele be
stuurlijke beötel dringend op de schop moet. Het afgelopen jaar heb ik een
aantal artikelen en commentaren over de reorganisatie van ons binnenlands
bestuur bewaard om mede met behulp daarvan een visie te ontwikkelen hoe het nu
met de gemeenten, de stadsregio's, de streekgewesten, de provincies, de brand
weerregio's en zomeer, verder zou moeten. De artikelen en commentaren op BON
1, BON 2, de kaderwet in verandering, vinex, de vervoersregio's, de Interimwet
Bestuur Stedelijke gebieden, hebben, althans mij, enigszins moedeloos gemaakt.
Komt er eigenlijk nog wel iets van al die reorganisatieplannen? Dat vroeg
Brinkman zich af bij het uitspreken van zijn burgerzaallezing onder de titel
"Herstel van verantwoordelijkheid".
Komt er nog wat van een dergelijke herziening van ons bestuurlijk bestel of
zal in honderd jaar nog niet afgerond zijn wat in 1912 al door A.A.H. Struyc-
ken in een verhandeling met de titel "De gemeente en haar gebied" kernachtig
is neergezet:
"Gemeenschap van belangen roept steeds duidelijker om gemeenschappelijke voor
zieningen, opdat tot stand worde gebracht wat een gemeente alleen niet ver
mag"
Het is sindsdien modderen gebleven met iedere vorm van bestuur die uitsteeg
boven het model van de "open huishoudingen", zoals Thorbecke dat vorm heeft
gegeven.
Het is verleidelijk om de geschiedenis te volgen op het stuk van gewestvorming
ofschoon al in de jaren twintig de aandacht wordt verlegd naar het vraagstuk
van de gemeentelijke herindeling. In het blad "Gemeentebelangen" verdedigt
Huizinga al in 1912 het standpunt, dat de toenmalige 1112 gemeenten zéér wel
kunnen worden teruggebracht tot 500, een operatie die nog steeds niet is afge
rond.
Helaas is te lang gedacht - en in sommige provincies duurt dat nog voort -
dat gemeentelijke herindeling een vorm van bestuurlijke vernieuwing is. Ik wil
niet zeggen dat samenvoeging niet nuttig is, maar het voegt niet automatisch
iets toe aan de inhoudelijke resultaten van ons bestuur, aldus Brinkman.
Ik wil deze burgerzaallezing zéér aanbevelen.
Dames en heren, ik zal het hierbij laten waar het om bestuurlijke reorganisa
tie in ons land gaat. Mijn toespraak aan het begin van het jaar 1992 zou an
ders te zeer worden herhaald.
1993 is ook het jaar waarin bijzondere aandacht wordt gevraagd voor de ouderen
in onze samenleving. Het verheugt mij dat wij, na een aanvankelijk wat moeiza
me start, er in geslaagd zijn een aanzienlijke meerwaarde toe te kunnen voegen
aan ons steunpunt. Niet alleen op papier middels de samenwerkingsovereenkomst
met huize "de Westhoek" in Zevenbergen, maar dat er ook daadwerkelijk sprake
is van meer mogelijkheden in zorgaanbod voor onze ouderen in het steunpunt.
Een aanbod dat zal moeten worden ingevuld zoals de ouderen dat zelf willen.
Anno 1993 worden ouderen anders ouder! De nieuwe generatie ouderen zal onge
twijfeld een andere worden. De emancipatie, participatie en educatie-invloed
zal duidelijk haar sporen nalaten. De ouderen van nu en in de toekomst zijn
mondiger geworden en hun levensstijl en vrijetijdsbesteding is anders dan die
van onze grootouders. Wij zullen er naar moeten blijven streven, zoals wij dat
in 1986 reeds hebben ingezet, om onze ouderen zolang mogelijk zelfstandig en
als volwaardige burgers in de samenleving te kunnen laten functioneren, waar
bij zorg op maat aanwezig dient te zijn. Uw raad heeft daarvoor, samen met de
provincie, belangrijke stappen gezet. In 1993, maar ook daarna, zullen wij