3
Maar niet alleen onze gemeente, doch ook diverse burgers, kortom iedereen die
maar enigszins begrijpt dat zo'n uniek terrein voor mens en natuur verloren
gaat, heeft zijn of haar uiterste best gedaan.
Maar hoe verder? Wat kunnen we nog doen? Het lijkt ons een goed idee om onze
collega's in Oostflakkee te benaderen, want zoals wij inmiddels hebben begre
pen leeft daar in de raad ook een andere gedachte met betrekking tot het rea
liseren van een crossterrein.
Ik verneem graag uw eventuele suggesties in deze kwestie."
Namens de V.V.D.-fractie zegt de heer Hoekwater met betrekking tot ingekomen
stuk nummer 7: "De afdeling Geschillen van Bestuur van de Raad van State heeft
voor de inwoners van onze gemeente, de recreanten langs de oevers van het
Hellegatsplein en de watersporters in die omgeving in onze ogen een teleur
stellende beslissing genomen.
Daar waar een natuurgebied in ontwikkeling is dat vanwege de bescherming van
die natuurlijke ontwikkeling niet betreden mag worden, wordt aan de andere
zijde van de weg toestemming gegeven om een motorcrossterrein aan te leggen en
te exploiteren.
Wij hopen nu maar dat de gemeente Oostflakkee in staat zal zijn de strikte
naleving van de bepalingen van de Wet op de geluidhinder, welke van toepassing
zijn op dat crossterrein, af te dwingen.
Wij willen niet bij voorbaat somber zijn maar controle op de naleving van
voorschriften en afdwingen van die naleving bij overtreding van de voorschrif
ten is helaas niet de sterkste kant van de onze overheid.
Kunt u mededelen of met deze beslissing van de Raad van State tevens toestem
ming is verleend voor het ter plaatse exploiteren van een racecentrum voor wa
terscooters?"
Met betrekking tot ingekomen stuk nummer 7 geeft de heer De Witte, namens de
P.v.d.A.-fractie, aan te hebben begrepen dat de mogelijkheid bestaat dat het
crossterrein er wel komt.
Hij vraagt vervolgens: "Wat resteert nu in procedurele zin en in welke zin kan
de gemeente Willemstad, wat betreft regelgeving, hier nog iets aan doen?"
De heer Munters antwoordt dat het college de tendens van het verwoorde deelt.
Ook wij waren verbaasd en teleurgesteld over de uitspraak van de Raad van
State, aldus de heer Munters. We hadden allemaal het gevoel dat het terrein
voor crossers gesloten zou blijven, maar deze uitspraak heeft voor die sport
beoefenaars toch weer mogelijkheden geopend.
Verder haalt hij aan dat in de uitspraak een aantal merkwaardige beslissingen
zijn verwoord.
Als voorbeeld noemt hij het feit dat de mogelijkheid wordt geboden om een
crossterrein, dat overigens als oefenterrein mag worden gebruikt, te realise
ren doch dat er op dat terrein geen crosswedstrijden mogen worden georgani
seerd.
De heer Munters vreest echter dat het oefenterrein snel zal veranderen in een
wedstrijdterrein.
Een ander merkwaardig punt in de uitspraak is het feit dat aan de bestemmings-
plankaart goedkeuring is onthouden terwijl de voorschriften wel zijn goedge
keurd, aldus de heer Munters. Een en ander betekent dat de mensen, die het
crossterrein aan willen leggen, een soort mandaat hebben gekregen voor de
realisering.
Verder geeft hij aan dat de enige hoop voor Willemstad nu nog bij de gemeente
Oostflakkee en bij het recreatieschap Haringvliet ligt.
Het recreatieschap heeft het gebied in pacht, aldus de heer Munters. Het schap
