14
ken dienen te komen voor motorfietsen.
In de verkeerswet worden immers auto's en motoren gelijkgesteld, dus dienen ze
ook zo behandeld te worden.
Met betrekking tot de ontheffingen stellen wij alleen vraagtekens bij 'onthef-
fingsaanvragen voor incidentele gevallen'.
Wie gaat dat controleren?
Tot slot, zelfs de V.V.D. heeft voldoende realiteitszin om in te zien dat een
en ander slechts staat of valt met controle.
Een controle die, gezien de opmerkingen van de heer Brockx, niet te verwachten
zal zijn uit de hoek van de politie."
Namens de C.D.A.-fractie zegt de heer Moerland: "Verkeersbesluit ter oplossing
van de verkeers-, parkeer- en openbare orde-overlast in de vesting. Een hele
zin die voor wat betreft de achtergrond nog veel meer behelst dan je in eerste
instantie zou verwachten.
Heel langzaam zou je vergeten waar het eigenlijk allemaal om begonnen is. Soms
denken mensen dat het gaat om het afsluiten of beter gezegd het autoluw maken
van de vesting. Als de raad vanavond 'ja' zegt tegen dit voorstel dan zeggen
we niet direct 'ja' tegen het afsluiten of autoluw maken van de vesting.
Dan zeggen we 'ja' tegen het feit dat we vinden dat de overlast, zoals voor
noemd, alle perken te buiten was gegaan.
Dan zeggen we 'ja' omdat we vinden dat de overlast voor de inwoners te groot
was geworden.
Dan zeggen we 'ja' omdat we vinden dat van de inwoners van de vesting niet
langer verwacht kan worden dat ze het maar normaal vinden dat iedere zaterdag
avond casu quo zaterdagnacht brommers en autorijders voor enorme overlast
zorgen.
Dan zeggen we ook 'ja' omdat het voor voetgangers en fietsers haast ondoenlijk
is geworden om zonder kleerscheuren op zondagmiddag de Waterpoort te passeren.
Dan zeggen we 'ja' omdat er anno 1993 grenzen zijn, grenzen aan hetgeen we
toelaatbaar vinden.
Iedere grens op het gebied van openbare orde, verkeers- en parkeeroverlast in
de weekenden was wat ons betreft overschreden.
Het was ook de fractie van het C.D.A. die u bij de algemene beschouwingen van
1990 heeft gevraagd om een notitie te maken om te komen tot een oplossing van
alle voornoemde problemen. Zelfs de meest verregaande maatregel, afsluiting,
moest daarbij betrokken worden.
Dat we nu haast 3 jaar later bij elkaar zitten om te besluiten dat de vesting
van Willemstad in de weekenden autoluw gemaakt moet worden, stemt ons zeker
niet tot vreugde.
Veel liever hadden we gezien dat andere oplossingen afdoende zouden zijn ge
weest om de problemen op te lossen danwel terug te brengen tot aanvaardbare
grootte.
Alles overwegende zijn wij met elkaar tot de conclusie gekomen dat er slechts
één oplossing kan leiden tot het ons voor ogen staande resultaat. En dat is
helaas en dat menen wij oprecht, het verkeersbesluit zoals dat hedenavond voor
ons ligt. Nimmer is het ons uitgangspunt geweest om de vesting af te sluiten.
Dat zal u duidelijk zijn.
Vanavond een besluit nemen waar alle partijen tevreden over zullen zijn, is
een utopie. Toch verwachten wij, als C.D.A., dat de toekomst voor de onderne
mers in Willemstad veel rooskleuriger zal zijn dan zij ons steeds hebben voor
gehouden. We gaan daarmee niet voorbij aan hun bezwaren. Die hebben we gewo
gen, telkenmale weer. We hebben niet voor niets ook een schadevergoedingsrege
ling opgesteld.
Ondanks dat verwacht het C.D.A. dat daar niet of nauwelijks gebruik van ge-
