- 21 -
Ook vrouwen nemen, en daar heb ik achter geschreven "gelukkig wel", een
steeds grotere plaats in in ons politiek bestel. Aan het einde van zo'n
raadsperiode is het bijna onvermijdelijk dat we van een aantal leden uit
onze raad afscheid moeten nemen.
Soms omdat een lid dat zelf al te kennen heeft gegeven en in een enkel geval
omdat de uitslag van de verkiezingen daar de reden van is.
Wie van ons afscheid neemt, is onder andere de heer Slabbekoorn.
Die is bij ons gekomen in de raad op 8 september 1987.
En toen dacht ik, wat moet ik nou zeggen over de heer Slabbekoorn. Toch
kwamen er wat trefwoorden boven. De heer Slabbekoorn is rustig,
evenwichtig en gedegen. En wat mij altijd is opgevallen bij zijn optreden in
de raad is, dat hij alleen maar iets zegt als hij daadwerkelijk wat te
zeggen heeft, dat bij kan dragen tot de ontwikkeling van onze gemeente. Dat
is een eigenschap die helaas vele politici vreemd is. Een eigenschap die u
dus siert. En wat mij ook opgevallen is, is dat de heer Slabbekoorn
maatschappelijk buitengewoon bewogen is en dat hij zijn werkzaamheden heeft
opgevat en heeft volbracht vanuit de invloedsfeer van de samenleving. Het
beste bewijs daarvoor is eigenlijk gebleken bij de laatste
gemeenteraadsverkiezingen, waarbij hij een gigantisch aantal voorkeurstemmen
heeft behaald. En ik mag best wel zeggen dat ik het daarom eens te meer
triest vindt dat juist hij, als gevolg van de verkiezingsuitslag, ons moet
verlaten. Hij was voor mij een zeer herkenbare sociaal-democraat. Ik wil hem
graag bedanken voor zijn zeer constructieve samenwerking in ons midden,
zijn positieve benadering van de zaken waar wij gezamenlijk
verantwoordelijk voor waren, en de kameraadschap met velen uit dit bonte
gezelschap, wat een raad toch uiteindelijk is.
Wij willen hem daar graag een herinnering voor meegeven."
De voorzitter overhandigt de heer Slabbekoorn een tastbare herinnering in
de vorm van een "glas-in-lood-raam met het gemeentewapen". Daar hadden we er
nog 2 van. En zij zullen waarschijnlijk niet meer worden bijgemaakt, dus
wees er zuinig op want het zou best een "collecters-item" kunnen worden.
Wie ook van ons afscheid neemt vanavond is de heer Maris.
Hij is een buitengewoon lange periode zeer actief geweest in zijn partij. Ik
heb daar een aantal malen getuige van moge zijn in de provincie, maar ook
daarbuiten.
En iedereen kende in de provincie meneer Maris van het CDA uit Willemstad.
Hij heeft het CDA, afdeling Willemstad, gediend in de provincie en
daarbuiten. En de laatste 4 jaar in het bijzonder in ons gemeentebestuur.
Gedegen en zonder veel ophef, misschien mag ik dat wel zo zeggen. Ik bedoel
dat in de meest positieve zin van het woord.
Ik weet dat het hem zeer doet om vanavond afscheid te nemen; dat er na
vanavond ook aan deze periode een einde is gekomen. Aan zijn grote
betrokkenheid binnen het CDA en zijn fractie en aan zijn plichtsbesef en
verantwoordelijkheidsgevoel kunnen vele jongeren een voorbeeld nemen. En ik
hoop dat hij voor de jongeren, waar hij plaats voor gaat maken, nog lang een
voorbeeld zal willen zijn.
De voorzitter overhandigt dan de heer Maris het laatste exemplaar van het
glas-in-lood-raam.
De voorzitter vervolgt: "En dan komen we nu bij meneer Van der Sluijs.
Meneer Van der Sluijs, u bent één van de drie leden, die vanavond afscheid
nemen. Ik dacht, meneer Van der Sluijs is van die drie leden een hoofdstuk
apart. U was nestor van de raad en voorzitter van de CDA-fraktie. Toen ik
hier kwam, was u dat al, en ik was eigenlijk, misschien mag ik dat wel zo
zeggen, een "broekie".
U was dat toen al lang niet meer.
