-2-
Ik denk dat u allemaal weet dat sinds het carbonpapier uit de tijd is en de
kopieermachine zijn intrede heeft gedaan de kwantitatieve belasting vele malen
groter is dan een aantal jaren geleden, terwijl ook, en dat is minstens zo van
belang, aan het kwalitatieve aspect van het bestuurder zijn steeds grotere eisen
worden gesteld, ook al omdat de democratie meer inhoud krijgt. Denkt u maar aan
de wet op de openbaarheid, de vele mogelijkheden tot inspraak in de besluitvor
ming, de democratische controle achteraf, en natuurlijk niet te vergeten de ruime
aandacht die de massa-media, hetzij in berichtgeving, hetzij in becommentariërende
zin schenkt aan de politieke besluitvorming.
U heeft het,althans zo leek het altijd allemaal,gelaten en nuchter over u heen
laten gaan.
Deze week, meneer Kamp, heb ik gezien dat ik mij toch heb vergist over dat ge
laten en zo nuchter. Dat is niet alleen mij opgevallen, ik denk iedereen in dit
huis. Want u liep maar te draaien van wat gebeurd er nou vrijdag. U sliep slecht
enz. Dus dat stoïcijnse en dat gelatene dat is toch een beetje afgezwakt van de
week.
De verantwoordelijkheden van het gemeentebestuur en van wethouder in het bijzonder
zijn aanzienlijk toegenomen. Ik heb het al gezegd portefeuilleverdeling, colle
giale verantwoordelijkheden voor een aantal zaken, u bent het niet uit de weg
gegaan, met overigens het moet mij van het hart, een feilloos gevoel voor ver
houdingen, en politieke haalbaarheid! Dat moet ook wel want anders hou je het
niet zo lang vol. Wat dat betreft is het politiek bedrijf, een harde zaak.
Meneer Kamp, mevrouw Kamp,ik zeg met nadruk ook mevrouw Kamp want ook u wil ik
nadrukkelijk betrekken bij dit afscheid, een man kan immers niet goed funktio-
neren als de thuisbasis hem niet opvangt en steunt, en u heeft dat, ik heb dat
persoonlijk ervaren, in ruime mate gedaan! Want eigenlijk is wethouder zijn een
onmogelijke zaak, een positie vol tegenstrijdigheden.
Enerzijds heb je als dagelijks bestuurder de verantwoordelijkheid voor de bedrijfs
voering binnen de gemeente, anderzijds de verantwoording aan de eigen politieke
achterban en de raad in zijn pluriforme samenstelling!
Daarmee goed omgaan vraagt behendigheid, waarnemingsvermogen en wat dies meer zij.
Toen ik benoemd werd tot burgemeester van deze mooie gemeente, had de burgemees
ter van Dongen, onder wiens voortreffelijk leiding ik enkele jaren als raadslid
heb mogen functioneren een collage gemaakt van dieren waarmee een burgemeester
valt te vergelijken.
Ik zal u enkele noemen:
- een poedel, wel slim, maar gedresseerd omdat hij zijn plaats weet;
- kruising tussen een eigenzinnige tekkel en een jachthond met waarnemingsvermogen
en snelheid die de buit moet binnenhalen;
- een leeuw, altijd strijdbaar, veel aan slag;
- een herdershond, als je hem ziet is ie braaf en trouw, maar hij kan venijnig
zijn.
Allemaal kwalificaties die zeker ook in een wethouder verenigd zijn getuige een
uitspraak zoals die wel gedaan wordt over het wethouder zijn:
"het is een fascinerende hondebaan"
Meneer Kamp de wijze waarop u die" hondebaan ""heeft vervuld is uitstekend geweest
daar zijn we het allemaal over eens.
Overigens heb ik mij nog een keer vergist deze week. In de krant had u een inter-
vieuw weggegeven - en ik zie de leden van de raad mij aankijken omdat het niet
gebruikelijk is om uit de krant te citeren, maar misschien mag ik me een keer
die vrijheid permiteren - en in dat intervieuw hebt u gezegd "ik ben een rooie,
en ik blijf een rooie". Dat was mijn tweede vergissing. Ik dacht dat we altijd
een wethouder hadden gehad die enigszins begenadigd was met de wijsheid van de
grijsheid maar kennelijk kan dat bij rooie ook.
Meneer Kamp, de wijze waarop u die "hondebaan" heeft vervuld is voor het gemeente
bestuur én daarmee voor de gemeenschap van Willemstad aanleiding u de stadsme-
daille in Goud van de Gemeente Willemstad toe te kennen.
-En-
-3-
En die wil ik u nu graag overhandigen." De voorzitter reikt dan de stadsmedaille
uit aan de heer Kamp en vervolgt daarna zijn toespraak met de woorden:
"Meneer Kamp, u heeft ooit al een zilveren stadsmedaille gekregen en het spreekt
vanzelf dat u die mag houden. De rechtspositie van wethouders en hun pensioen
regeling is zodanig dat je maar nooit weet waar hij goed voor is.
Ik ben nu bijna aan het eind van mijn betoog, maar het meest eervolle gedeelte
komt nog.
Ik heb namelijk een opsomming gekregen van uw verdienste voor deze gemeente en ik
zal er een paar van opnoemen.
- U bent sedert 4 september 1962 lid van de raad van deze gemeente en vanaf 1
september 1970 onafgebroken wethouder;
- u bent voorzitter van de R.W.W.-commissie en nog wat andere zaken die met uw
portefeuille te maken hebben;
- u vertegenwoordigd de gemeente als wethouder in de Stichting woonvoorziening
voor Ouderen in Willemstad, de Stichting gecoördineerd ouderenwerk, Bouwtoe
zicht West-Brabant, Woonwagenschap West Noord-Brabant, de Streekgewestelijke
Volkshuisvestingsbijeenkomsten;
- u bent 20 jaar voorzitter geweest van het plaatselijk wielercomitéwaarvan
u in 1983 tot ere-voorzitter bent benoemd;
- u bent vanaf 1985 voorzitter van de plaatselijke bejaardenbond;
en vanaf 1 januari 1946,dus meer dan 40 jaar bent u lid van de vervoersbond
N.V.V. en 15 jaar voorzitter van de vervoersbond N.V.V. afd. Willemstad;
- u bent 25 jaar voorzitter geweest van de duivenclub; en minstens zo belangrijk
is dat men vindt dat wethouder Kamp in Willemstad een geziene figuur is.
Al deze zaken zijn voor Hare Majesteit aanleiding geweest u te begenadigen met de
ere-medaille in Goud verbonden aan de orde van Oranje-Nassau.
Deze wil ik u dan ook graag uitreiken zij het dat ik daar de hulp bij in roep van
mevrouw Kamp, want het speldje aan het lintje is zo klein, dat is vrouwenwerk."
Onder luid applaus vanuit de zaal speldt vervolgens mevrouw Kamp de onderschei
ding op.
De voorzitter merkt vervolgens nog op dat de fotoreportage die van deze dag wordt
gemaakt over enkele dagen aan de heer Kamp zal worden aangeboden en geeft dan het
woord aan wethouder Munters, loco—burgemeester
"Mevrouw en meneer Kamp"
Meneer Kamp, vandaag deze middag, 4 september 1987 wordt er een belangrijk hoofd
stuk uit uw levensboek afgesloten. 25 Jaar raadslid van Willemstad waarvan 17 jaar
wethouder dat is een hele tijd. Dan is er veel gebeurd; dan is er geschiedenis
dan is er historie gemaakt.
21 Van deze 25 jaar heb ik van dichtbij meegemaakt.
4 Jaar daarvan heb ik bijna naast u gezeten aan de gemeenteraadstafel en 17 jaar
hebben we beiden deel uitgemaakt van het Willemstadse B. en W. college.
Na 21 jaar met elkaar opgetrokken te hebben in de gemeentepolitiek heb je op
dat terrein niet veel geheimen voor elkaar.
U voorspelt nog al eens hoe mijn reactie zal zijn in bepaalde situaties. Met even-
grote trefzekerheid kan ik vaak uw politiek denken aangeven.
17 jaar samen in één college is er stof voor een lang verhaal.
Dames en heren u hoeft niet te schrikken. Meneer Kamp, voor u misschien gerust
stellend ik zal me verre houden van details.
Slechts enkele samenvattende conclusies:
in 25 jaar hebt u drie burgemeester helemaal en een burgemeester half versleten.
Het is bijna verleidelijk om weer te geven hoe u de burgemeesters typeerde waar
u mee samenwerkte. Een tipje van de sluier is in het Brabants Nieuwsblad van
vanmorgen opgelicht naar aanleiding van een gesprek van gisteren.
Meer gras wil ik niet voor uw voeten wegmaaien.
Meneer Kamp, u was in het college rechtlijnig. U had uw mening en stak die nooit
onder stoelen of banken.
U zei het, om uw eigen woorden te gebruiken "recht voor zijn raap." U zei het
dan ook duidelijk, niet voor tweeërlei uitleg vatbaar. Dat was prettig. We wisten
in het college wat we aan elkaar hadden, we wisten met een bijna beangstigende
precisie wie, waar stond.
-Deze-
