-10
De vraag rijst dan, aan welk gebied zou Willemstad worden toegevoegd?
Bij alle mogelijke oplossingen zullen er minstens twee concurrerende (ouue)
hoofdkernen gevonden worden, met alle nadelige gevolgen van dien.
Als er in de grotere gemeente meer voorzieningen zouden komen, wie zegt
dan, dat die in beide kernen komen of dat beide kernen er gebruik van kun
nen en zullen maken?
Met name de bereikbaarheid (ook anders dan per eigen auto, dus bijvoor
beeld met het openbaar vervoer) van de (nieuwe) hoordkern, is altijd een
beperkende factor en niet direct bevordelijk voor een "sterke samenhang".
Een praktisch voorbeeld: Er staan bejaardentehuizen in Fijnaart, Klundert
en Zevenbergen; maar waarom willen de ouderen dan toch persé in Willemstad
blijven?
e Een_cri ter2±um_± s_ooki_dat_de_gemeente_een_e±geri_±dentl^e± t_dl± entte
Willemstad heeft hoofdzakelijk een stedelijke structuur.
In verband met het karakteristieke silhouet van het vestingstadje, dat niet
mag worden aangetast, zijn aan de stedebouwkundige plannen grote beper
kingen opgelegd.
Toch is de gemeente daardoor voldoende levensvatbaar.
De gemeente komt ook in aanmerking voor een uitkering op grond van de ver
fijning voor de historische stadskern, voor historisch water, alsmede van
wege de bodemgesteldheid.
Deze verfijningsuitkeringen zijn geen doeluitkeringen en bij opdeling in
een andere gemeente is het gevaar levensgroot aanwezig, dat deze uitkerin
gen in de grote pot komen en - gezien de getalsverhoudingen - Willemstad
een stiefkind wordt.
Naar de aanwending van deze gelden voor de eigenlijke bestemming kan Wil
lemstad dan fluiten.
Uit de Zeeuws-Vlaamse herindeling blijkt duidelijk, dat waar het gemeente
bestuur en het gemeentelijk apparaat uit een kern is weggehaald, daarmee
het hart uit die plaats is verdwenen.
De bestuurlijke belangstelling gaat in versterkte mate uit naar de hoofd
kern en de sub-kernen worden gewoon verwaarloosd.
Vanwege het typisch eigen karakter zijn bijvoorbeeld de gemeenten Aarden
burg en Sluis zelfstandig gebleven.
Ook de identiteit van ons stadje en van onze gemeente moet behouden blij
ven en dit kan alleen als de gemeente zelfstandig blijft.
De cultuur van een woongemeenschap heeft wel degelijk te maken met het be
stuurlijk organisatorisch kader waarin ze is gegoten.
Een goed woon- en leefklimaat is voor ons veel belangrijker dan een niet
te bewijzen grotere effectiviteit.
De gemeente Willemstad heeft een goed functionerend apparaat en is finan
cieel gezond; het bestuur functioneert democratisch, met doorzichtigheid,
controleerbaarheid en ruime inspraak en voorlichting gevend aan de in
woners
Er zijn inderdaad voorzieningen, waarbij een tekort is te constateren, maar
daar ligt grotendeels de schuld bij de rijksoverheid, zoals de middelen voor
een effectieve rampbestrijding, het openbaar vervoer en de politie.
Al deze factoren - en nog vele anderen - pleiten voor het behoud van de
eigen zelfstandigheid, want het inwonertal kan en mag niet het enige cri
terium zijn bij een herindeling.
Opheffing van een gemeente is een drastische ingreep in het leven van een
zelfstandige gemeente, een ingreep, welke de dood tot gevolg heeft.
Degenen, die menen dat "groot alleen maar goed is" en "klein alleen maar
slecht"moeten de krantenberichten van de laatste maanden er nog maar eens
op naslaan: Amsterdam zit met grote tekorten bij het Grondbedrijf; bij het
Energiebedrijf in Rotterdam moet het een grote puinhoop zijn en ook bij
andere grote gemeentelijke diensten is sprake van een warboel.
-En-
