r - r Ti i
-l ,'t.iv
I ,f: '■••■h -J ti" - 'liïVU ï'-l
f VMt, a ,Uv..-.i
.1 >fr .r
Kfi.i: I
l
E i :v ftöi
na "«ori 4
..i
i." :j'L-.
iJÏ
f- i'
-11-
die recht voor zijn mening uitkomt, soms tegen de officiële politieke lijn van
zijn partij of fractie in. Hij staat evenzeer bekend als iemand die zich voor
veel zaken ten volle inzet zoals het open bejaardenwerk en de katholieke
parochie. Hij staat tenslotte bekend als een zeer handig iemand. Hij kan met
selen, timmeren, glas-in-lood ramen maken, schilderen en wat niet al. Met al
zijn gaven en capaciteiten zit hij hier aan de raadstafel en zijn betrokken
heid bij het wel en wee van Willemstad is allen bekend. Rome en de reformatie
zitten aan deze tafel broederlijk naast elkaar.
Naast de heer van den Enden zit de heer Versteeg. De heer Versteeg is geen
man van véél woorden. Hij leeft bij de natuur en met beide benen op de grond.
Vorig jaar toen de heer Versteeg een koninklijke onderscheiding heeft gekregen,
heeft de voorzitter hier reeds op gewezen. Ook de heer Versteeg heeft een eigen
plaats in de Willemstadse gemeenschap veroverd en verworven. Dit geldt met
name het kerkelijk leven, dat een grote plaats in het hart van de heer Ver
steeg inneemt en waarin hij ook grote verantwoordelijkheden draagt. Ook hij
brengt zijn eigen kwaliteiten en inzichten mee aan deze tafel. Zijn betrokken
heid is een ieder bekend. Namens de raad dankt de voorzitter beide heren voor
de wijze waarop zij het raadslidmaatschap vervullen. De voorzitter wenst hen
een wijs hart, een helder hoofd en een gezond lichaam toe om deze functie te
blijven vervullen. Als herinnering biedt de voorzitter beide heren een plant
aan
De voorzitter vervolgt dat er nog twee jubilarissen te huldigen zijn, namelijk
twee heren, die al jarenlang het politiek gezicht van Willemstad maken: de
wethouders Munters en Kamp.
Twaalf en een half jaar geleden werd, zoals reeds is gezegd, het college van
burgemeester en wethouders voor 2/3 vernieuwd. Twee nieuwe wethouders op de
kussens in Willemstad. Twee mannen, die toen het raadswerk ten volle kenden.
De heer Kamp had er al 8 jaar opzitten en de heer Munters 4. Toen, in 1970,
is een politieke vorm van samenwerking in Willemstad ontstaan, die naar de
voorzitter vermoedt, destijds zeker nogal uniek was in Brabant: een vertegen
woordiger van een christelijke partij en een van een socialistische samen in
een college van burgemeester en wethouders. Wanneer de voorzitter de kramp
achtigheid vergelijkt waarmee in het Brabantse partijen als P.v.d.A. en
V.V.D. hun plaats moesten en nog moeten winnen en bestuursposten bezetten, dan
prijst de voorzitter de vooruitziende blik van de Willemstadse politici uit
het begin der 70 er jaren, die samenwerking in harmonie prefereerden boven
de politiek van de voortdurend botsende meningen. Wethouder zijn in een kleine
gemeente als Willemstad, is een veelomvattende functie. Iedere week vergade
ring van het college van burgemeester en wethouders, gemiddeld 20 ingekomen
stukken oftewel 1.000 per jaar. Ook gemiddeld 20 agendapunten, dus ook 1.000
per jaar, oftewel 2.000 stukken per jaar maal 12j£ jaar betekent 25.000 stuks
papier door hun handen en gelezen.
Wethouder zijn betekent iedere avond telefoontjes over woonruimteverdeling,
ventvergunningen, financiële perikelen, aankoop van grond enz.
Al met al veel klachten en weinig dankbetuigingen.
Het betekent de gemeente verschrikkelijk goed kennen.
De voorzitter verbaast zich er altijd weer over dat de wethouders bijna
iedere lantaarnpaal weten te staan, ieder bruggetje, duikertje, leiding enz.
weten te liggen.
De wethouders kennen de mensen. Zij weten wie er klagen, terecht of ten on
rechte. Zij weten ook wie er aan de bel zou moeten trekken maar dat niet doet.
Er is in die 12^ jaar natuurlijk veel veranderd. Beide wethouders hebben dat
allemaal van dichtbij meegemaakt. De uitbreiding van Willemstad en de plannen
om te komen tot een gemeente van 6.000 a 8.000 inwoners. Zij hebben het
Volkeraksluizencomplex zien afbouwen en de enorme toeristenstroom zien komen.
Scholen zijn gebouwd en vernieuwd. Dit fraaie raadhuis is op een zeer indruk
wekkende wijze gerestaureerd en de voorzitter zou zo nog een tijd door kunnen
gaan. Hij doet dat echter niet, want dan worden de wethouders misschien zo
-overmoedig-
