- 4 -
5 Mei 1955.
Ja! zij zullen
Zich. vervullen
Deze tijden van geluk.
Deez' ellenden
Gaan volenden
En verpletterd wordt het juk!
Holland leeft weer!
Holland streeft weer
Met zijn afgelegde vlag
Door de "boorden van het noorden
Maar den ongeboren dag.
Holland groeit weer!
Holland "bloeit weer!
Holland's naam is weer hersteld
Holland uit zijn stof herrezen
Zal opnieuw bns Hblland wbzen!
Zo is Neerland op z'n "best. Steeds oppieuw uit het stof om
hoog en voorwaarts.Hoog die oude vaan!
Het zou mij te ver voeren wanneer ik vanmorgen voor U zou
schilderen de ellendige dagen die velen van U hebben meege
maakt in de bunkers en hier onder het gemeentehuis in de
dagen der bevrijding.
Voor U, voor deze stad, is de bevrijding niet gekomen zon
der offers, grote en zware offers.
Maar er is gewerktI
En onze stad gaat met Gods hulp een goede toekomst tegemoet.
Wij mogen, trots alles, vandaag toch dankbaar zijn omdat
wij leven mogen en werken mogen in een vrij land waar een
Koningin regeert bij de gratie van God.
Stel U eens voor dat de stichter van onze stad,Willem van
Oranje, hier zou zijn vandaag, wat zou hij verwonderd rond
zien: Er zou vreugde en dankbaarheid zijn in zijn hart,
maar - ook teleurstelling vn verdriet.
De walmende rook van brandstapels is er niet meer, en de
ene man martelt en moordt niet meer de andere, omdat die
God wil dienen op zijn wijze:En er trekken geen sol
daten meer door het land brandend en plunderen en hunkerend
naar buit.
"Gelukkig land! Naar die vrede en rust heeft mijn hart al
tijd verlangd!" zou hij zeggen. Hij zou de vele mooie vrije
kerken zien van de Protestanten en van de Rooms-Katholieken
en van de Joden - die gehele vrijheid van Godsdienst. Zijn
hart zou juichen van dankbaarheid."Zo heb ik het altijd
gewild"
Maar - hij zou ook zien, dat in onze tijd zovele mensen
nooit meer ter kerk komen, nooit meer in de Bijbel lezen,
onverschillig zijn, en voor hun godsdienst niets meer over
hebben.
0, stille droefheid zou hem vervullen "Heeft mijn oude,
trouwe volk daarvoor zoveel geleden en gestreden,ten dode
toe?"
Van Spanje spreekt niemand meer, maar zijn naam Oranje- is
er nog op veler lippen.Nu, na meer dan vierhonderd jaren,
is Prins Willem, de Vader des Vaderlands, niet vergeten.
Dat zou hem vreugde geven. Hij zou zeggen:"Ik dacht, dat
mijn volk mij welzou vergeten, maar het bleef mij trouw".
Vergeten?.... En dan zou hij zien, dat er in de oorlog met
Duitsland nog een Oranjetelg, één van zijn roemrijk ge
slacht, zat op de troon van Nederland;
- ene -
N. S. 17192 H
