grens is getrokken. In dit geval:
waar de Pachtkamer voor pacht
van tuingronden pachtkontrakt
eist. Dus 15 are.
Dhr. JACOBS. Wij wisten
niet beter of het moest 30 are
zijn om vergoeding te kunnen
trekken. Dit had van der Horst
gezegd. Kort na nieuwjaar heeft
Gilden mij reeds gevraagd er
voor te zorgen, dat Broos zou
trekken. Ik heb toen gezegd te
zullen voorstellen, de wet te
handhaven. In de commissiever
gadering is geen bedrag van
2470,genoemd, maar er is
wel gezegd, dat er 12,5 are af
moesten, omdat Broos die niet
zelf in pacht had. Toen kwam
de mededeling, dat het 20 are
zou zijn. Nadien is gebleken, dat
het volgens de wet 15 are is,
tenminste voor tuingrond. Ik
denk wel dat we het recht heb
ben een andere grens te stellen.
Dan zullen we echter ook di
verse andere pachters moeten
vergoeden. Daar ben ik echter
op tegen. Ik wil vergoeding aan
hen, die er volgens de wet recht
op hebben of anders aan alle
maal, maar niet aan een wille
keurige groep.
VOORZ. Ik heb de heren
even aan het woord gelaten. Ten
aanzien van geen van beiden
vind ik, dat hier van vriendjes
politiek sprake is. Dit zou ik ook
niet mogen accepteren. De over
en weer gelanceerde aanvallen
zijn naar mijn mening niet ver
keerd bedoeld.
Men moet principiëel blijven
en aan niemand de voorkeur ge
ven ook in het vaststellen van
een grens.
Dhr. HERBERS. De betogen
heb ik met belangstelling ge
volgd. Het frappeert mij toch,
dat een bedrag van 3351,80
geruisloos wordt teruggebracht
tot 2470,
13
