woord is geweest dat ik zou ver
dedigen wat mijn organisatie
met overgrote meerderheid had
besloten, dus sluiten. Ik heb de
woordvoerder van deze Kruis-
landse winkeliers ook gezegd,
dat hij niet eens namens een or
ganisatie sprak, noch namens de
R.K., -noch namens de Konink
lijke, noch namens de Christe
lijke. Ik moet helaas constateren
dat, voor zover bekend, geen
Kruislandse zaak bij een dezer
standsorganisaties is aangeslo
ten, terwijl toch de georgani
seerde Middenstanders de kan
toren onderhouden en de juris
ten en economen betalen die ook
voor hen op de bres staan. Zij
mogen wel bedenken dat er niet
over hun werkelijke belangen
beslist wordt in deze raad, maar
dat de keiharde onderhandelin
gen over het to be or not to be
van de Middenstander elders
plaats vinden.
Ik kom nu toe, mijnh. de Voor
zitter aan een van de knelpun
ten van de tegenstanders van
het voorstel, die zeggen: „Wie
open wil blijven moet maar
open blijven en wie wil sluiten
moet maar sluiten. Maar dit is
ook datgene waar onze organi
satie zich in principe tegen ver
zet. Deze tijd vraagt nu eenmaal
ordening, onverschillig of men
democratisch of dictatoriaal ge
regeerd wordt. Ordening in prij
zen - ordening in lonen - orde
ning voor landbouw - ordening
voor vestiging - zelfs ordening
in het bankwezen. Dat is een
voudig onontkoombaar. De over
heid heeft tot taak het klimaat
te scheppen waarin de midden-
en kleinbedrijven zich kunnen
ontplooien en de belemmeringen
weg te nemen, eventueel storin
gen te voorkomen, die hun po
sitie kunnen schaden. Ook deze
raad dient zich daar ten volle
bewust van te zijn. Het leefkli-
Ï1
