Vriendelijk voegde IJ mij toe dat ik daardoor snel een inzicht kon krygei.
in de problemen van de gemeente en de verlangens van de raad. Door dit
gebaar gaf mij tevens het gevoel er al helemaal bij te horen. Maar ik
proefde er ook iets anders jiit, iets wat U niet uitsprak maar wat IJ wel
tot uitdrukking wilde brengen^namelijk: dit zijn onze zörgen,dit zijn
onze problemen, vanaf vstndaag zijn het ook uw zorgen en uw problemen.
Want ondanks dat er in de afgelopen jaren veel tot stand is gekomen,zo
als ik met eigen ogen heb kunnen waarnemen en waarvan ik van het colle^ e
heb mogen vernemen,zijn er nog veel zorgen en problemen,die om oplossing
vragen.
Voor het vele dat tot stand is gekomen komt het gehele gemeentebestuur
van Rucphen uiteraard veel lof toe maar vooral mijn ambtsvoorgangers
de oud-burgemeesters Alberts en Derckx - ik ben blij dat zij hier aan
wezig zijn - wil ik eren en danken voor hun werk en inzet. Ik ben bij
zonder vereerd met hun presentie hier hedenmiddag, vooral omdat de hee:
Alberts mij de eerste wankele stappen op-het politieke pad heeft zien
zetten - in zijn felicitatiebrief aan mij doelde hij daar al even op -
in de toenmalige KVP. Als vertegenwoordiger van de JOKVP - de jongeren
organisatie van de KVP - kwam ik in het presidium waarin de heer Alberts
een belangrijke figuur was, hij was daar penningmeester. Dat ik hem
ooit nog eens zou opvolgen in een politieke functie als deze heb ik
zelfs nooit kunnen dromen. Ik stel het bijzonder op prijs dat zowel de
heer Alberts als de heer Derckx bij deze plechtige raadszitting aanwe
zig zijn. Ik weet in ieder geval daardoor, dat twee voorgangers met eei
goede naam mij waakzaam en wellicht kritisch zullen volgen. Ik ben er
van overtuigd dat dit.volgen met een positieve instelling zal geschie
den en ik hoop, indien nodig, nog eens een beroep te mogen doen op hun
kennis en ervaring.
Het was voor myn vrouw,kinderen en mij bijzonder plezierig te lezen en
te horen, ook weer van de raadsleden Schijven en Vroegrijk, dat U,leder
van de raad, zo tevreden op mijn benoeming hebt gereageerd. Dat gebeuri
in deze dagen niet altijd meer, vaak overheerst de kritiek en de onte
vredenheid, omdat men de benoemde burgemeester niet vindt passen in de
profiefschets en men vraagt zich dan af of het schetsen van het pro
fiel wel zin heeft gehad. Gelukkig meent de grootst mogelijke meerder
heid van Uw raad en intussen mag ik wel zeggen de hele raad unaniem
bijna, dat ik in het profiel pas en daarvan - ik zeg dat zonder zelf
ingenomenheid maar als een constatering van feiten - ben ik ook overtujgd.
Ik hecht als in de lokale politiek opgegroeide politicus aan uitspraker
van de raad. Ik neem de profielschets serieus en ik had mij zeker terug^-
getrokken als ik tot de overtuiging was gekomen dat ik niet voldeed of
niet kon voldoen aan Uw wensen en verlangens.
Zoals ik reeds zei is het fijn te constateren dat je zo welkom bent
en te lezen en te horen dat men hoge verwachtingen van je heeft. Tegely-
kertijd is zoiets natuurlijk ook belastend: ik zal die verwachtingen
waar moeten maken. Ik heb eigenlijk een blanco cheque gekregen, het ver
trouwen is bijzonder groot en dat schept verplichtingen. Die verplichtii
is: het vertrouwen niet te beschamen.
Bij de profielschets is mij één ding opgevallen: hebt voorkeur uitge
sproken voor een Brabander. U hebt echter een Hagenaar gekregen en U
heeft dat maar op de koop toegenomen.Het doet mij goed dat blijkbaar
meent dat ik open zal staan voor de West—Brabantse mentaliteit. Ik meei
die verzekering ook te kunnen geven. Want als Breda het "Haagje" van
het zuiden is dan ben ik geboren en getogen in het "Breda" van het wes
ten. Het is niet voor niets dat ik mij altijd zo thuis heb gevoeld in
Brabant. De sfeer, het omgaan met elkaar, de gezelligheid, kortom de
gehele mentaliteit spreekt mij bijzonder aan. Zo ik al niet een Braban
der ben dan zal ik het in de kortste keren worden.
Ik ben er ook van overtuigd dat mijn vrouw en onze kinderen Alexander
en Nicole hier een nieuw thuis zullen vinden ep onmiddellijk in de ge-
raeenschap zullen worden opgenomen.De spreekwoordelijke Brabantse gast
vrijheid staat daar borg voor.Ook mevrouw Smeets-v.d,Sluis wees daarop
Leden van de raad. Na deze persoonlijke ontboezemingen wat meer zake
lijke onderwerpen. U zult op dit moment van mij geen concrete plannen o:
gedachten verwachten omtrent het werk en de problemen die mij wachten,
-10-
over het te voeren beleid of over mogelijke oplossingen van de problemei
Mijn ervaring in de lokale en in de nationale politiek heeft mij geleer/
mijn ongeduldige aard te beheersen. Het zou bovendien getuigen van een
grote zelfoverschatting als ik nu reeds even zou aangeven hoe het alle-1
maal moet.Terecht zou mij dan arrogantie verweten kunnen worden.
Maar ik mag, ik wil en ik kan op een dag als vandaag toch niet voorbij
gaan aan de enorme problemen van onze gemeente,problemen die vele mensej
zo direkt raken en waardoor hun welzijn en hun welbevinden wordt aange
tast. En ook daarop hebben de raadsleden die gesproken hebben gewezen.
Problemen waardoor velen de moed dreigen te verliezen,het niet meer ziei
zitten en geen vertrouwen meer hebben in de toekomst.Mensen geraken in
een uitzichtloze situatie,waarin pessimisme,fatalisme en lusteloosheid
de overhand dreigen te krijgen.Dit is niet geheel en al onbegrijpelijk.Aai
de ene kant zien wij de woningnood in onze gemeente toenemen,aande ande:
kant is ruim J>(¥/o van onze bevolking,waaronder vele vakbekwame bouwvakker
werkloos. En om het nog schrijnender te maken: ze kunnen wat ons betref-
zo aan de slag.
Bestemmingsplannen zijn gereed, de bestemmingsplannen zijn flexibel van:
opzet en kunnen daardoor worden aangepast aan gewijzigde mogelijkheden en
behoeften.De bestemmingsplannen bieden mogelijkheden tot verdichting.Er
liggen voldoende bouwplannen bij de provinciale directie, de samenwer-
king met de Woningstichting is uitstekend, ook de contacten met het pro-1
vinciaal bestuur zijn goed.De grond is bouwrijp. Maar toch geen bouw.
Maar nu het kabinet heeft besloten tot forse aanpak van de werkloosheid
en tot stimulering van de bouw is er hoop.
We mogen ons nu eenmaal niet laten leiden door moedeloosheid en het ge
voel van machteloosheid. Wij dienen gezamelijk de schouders er onder te
zetten, er liggen kansen. De nota "Rucphen onder dak" mag niet voor nie*
geschreven zijn, de plannen mogen niet in de ijskast. De bouw van de LTO/
MAVO waar we al zo lang op wachten komt eindelijk boven de horizon uit,
1985 wordt thans als vrij harde datum genoemd.Later mag het in geen geval
worden, optimistisch en ongeduldig hoop ik op. een eerder tijdstip.
De bouw van een verzorgingshuis geeft mij reden tot zorg. De lokatie is
voorhanden, de verklaring van gegn bezwaar kan worden afgegeven, maar
ian dienen er elders wel bedden te worden ingeleverd,zo heb ik begrepen<
Ik vind dat een uiterst onbevredigende situatie.Mensen, die hun hele le
ven of een groot deel daarvan in onze gemeente hebben gewoond moeten,al£
5ij niet meer zelfstandig kunnen blijven wonen,wat voor velen toch al een
ïarde klap is, dan ook nog eens uit hun vertrouwde omgeving weg.De band
net familie,vrienden en kennissen zal door de afstand losser worden en
vereenzaming dreigt. De bouw van een verzorgingshuis in combinatie met
sorgwoningen of aanleunwoningeh in onze gemeente is hard en hard nodig.
)ie bouw zal bovendien een bijdrage kunnen leveren aan het verminderen
ran het woningtekort.Het college heeft een en andermaal voor deze zaak
landacht gevraagd bij het provinciaal bestuur. Op deze weg zullen wij dooi
juan en hopelyk zullen onze redelyke argumenten tot resultaat leiden.
il deze zaken geven hoop voor de toekomst:
perspektief voor werklozen, perspektief voor woningzoekenden, perspektie:
)ok voor de jeugd.En zeker een perspektief voor de jongeren is van groo-
gelang.Werkloosheid is erg voor iedereen,maar voor de jongeren is het
Duitengewoon ontmoedigend als je van school komt en merkt dat je niet
tan de slag kunt komen.Het leven wordt dan uitzichtloos,je bent niet
^ruikbaar. Wat zal je toekomst worden?
laar niet alleen wat werk be.treft verkeert de jeugd in een achterstand
situatie, ook by het wonen is hun positie niet rooskleurig.Op papier is
ïun woonrecht erkend vanaf 18 jaar.Maar het blyft veelal by woorden; er
vorden te weinig kleine woningen gebouwd,er worden te weinig bestaande
gebouwen voor bewoning door jongeren verbouwd.
Jongeren zyn mondiger geworden, gelukkig. Zy komen terecht op voor hun be-
Langen.Zy doen dat op hun eigen manier.Soms worden die manieren niet op
irijs gesteld,vooral als ze ons overlast bezorgen.Maar vragen wy ons wel
roldoende af wat wij doen om hun problemen te helpen oplossen?
Iet jeugdgedrag komt voort uit een gevoel van onvrede,uit moedeloosheid
lit gebrek aan perspektiefuit onmacht om de samenleving,ook hun samen—
