- 24 - vies bekend) om hierop dan te reageren en daadkrachtig te reageren en de be volking van Rijsbergen te benaderen over welke koers we moeten gaan bepalen; Wat de beste keuze voor Rijsbergen is. Dhr, van de Rijzen Het mag bekend zijn; Rijsbergs belang is en blijft een fervent voorstander van onze zelfstandigheid. Hoe verdeeld deze raad ook over sommige voorstel len mag zijn, op elf augustus waren de vertegenwoordigers van alle fracties unaniem. (Ook de vertegenwoordiger van Dorpsbelangen)dat er een verklaring uit moest gaan. Natuurlijk komt er straks de nota "Schampers". We zullen maar afwachten wat hierin staat. Daarna reageren we gewoon weer. Waarom zou den we ons beperken tot een brief. We kunnen schrijven en ik denk dat we be zig moeten blijven zolang we denken dat er een mogelijkheid bestaat. Dus ik zie helemaal geen reden om nu te zeggen dat we maar even moeten afwachten. De reden van heel dit gebeuren (dat heeft mevrouw van den Bemd ook al ge zegd) waren de krantenartikelen. Ik denk dat die allen zeker de moeite waard waren om erop te reageren. Als je dit soort dingen gewoon over je kant laat gaan, dan denk ik dat je bij voorbaat al verloren bent; als je niet eens de moeite neemt om op dit soort zaken te reageren, dan heb je de strijd al opge geven. Dat zijn wij voorlopig toch allerminst van plan. De voorzitter Dames en heren; dit voorstel is tot stand gekomen op initiatief van een una niem besluit tot advisering aan het college om dit stuk te produceren. Toen dit advies door de commissie is geformeerd, en geformuleerd, hebben we de commissie voorgesteld en hen er ook op gewezen dat dit alleen zin zou hebben wanneer dit voorstel (op basis van dezelfde unanimiteit) ook in de raadsver gadering met de nodige kracht de eindstreep zou halen. Ik denk dat dat een belangrijk vertrekpunt is want dhr. van de Rijzen en mevr. van den Bemd heb ben dat inderdaad verwoord; er is in die commissie-vergadering op een aantal zaken zeer diep ingegaan. Met name is er ook op ingegaan met betrekking tot de ontwikkelingen die er op het ogenblik in ons land gaande zijn met betrek king tot de toekomstige structuur van de overheidsorganisatie; allerlei rap porten (ze vliegen inderdaad de pan uit)maar er is wel een rode draad in te ontdekken. Dat brengt mij gelijk al tot onze schaal: gemeente, interge meentelijke samenwerking op basis van de WGR+. Ik herinner u er ook aan dat doen destijds de nota van de commissie Conijnenbelt hier in deze vergadering aan de orde is geweest, dat toen ook door de fractie gezegd werd dat zij niet verder wilden gaan dan WGR+. Dat was ook het standpunt (Dat heb ik er nog even op na kunnen lezen) van de fractie Dopsbelangen. Öp elf augustus was het met name van belang om te kijken of het zinvol zou zijn (dhr. van de Rijzen wees er ook al op) om voordat de commissie "Schampers" met haar rap port naar buiten zou komen, nog eens klip en klaar als gemeenteraad van Rijs bergen jezelf uit te spreken waar je staat. Het is voor de toeschouwer die het hele gebeuren op bestuurlijk gebied in Rijsbergen gadeslaat, denk ik erg mistig wat nu de opvatting van de Rijsbergse raad is. Ik denk dat het ver standig is om ondanks de moeilijke omstandigheden toch ook een keer te laten zien wat je per saldo waard bent. Dat is geen veroordeling van wat dan ook, maar je moet op een aantal dingen de toekomst in kunnen kijken. Dat vraagt soms moed; ik heb het al eens bij andere gelegenheden gezegd, waar het ging over dit onderwerp; elke vorm van samenwerking altijd betekend dat je iets inlevert van je eigen identiteit. Samenwerken door te zeggen dat je iets wilt en de ander moet zich aanpassen; dat is nog nooit in de geschiedenis voorgekomen. Dat heeft alleen maar tot heel vervelende en zeer trieste situa ties geleid. Samenwerken is op basis van een gemeenschappelijke visie probe ren om iets te doen om er ook gezamenlijk iets meer voor in de plaats te krijgen. Dan heeft iets inleveren ook betekenis. De vrijheid die je hebt om te bepalen in welke vorm je als bestuursorgaan (zoals de gemeente nu eenmaal

Raadsnotulen

Rijsbergen: 1940-1996 | 1992 | | pagina 12