- 42 - kortweg op neer dat besturen begint met inzicht, inzicht op basis van reali teitsgevoel, want op het moment dat het realiteitsgevoel weg is dan verval je snel in cynisme. Er is vanavond denk ik toch een stap gezet op de weg naar hoe we als gemeente moeten besturen. En ik zal dat verklaren en verdui delijken. Er is door een aantal uwer gesproken over de procedure. En ik heb ook bewust bij de beantwoording namens het college eerste termijn de proce dure zoals die is bewandeld de afgelopen maanden nog eens een keer tegen het licht aan gehouden. Natuurlijk in vogelvlucht. Ik denk dat het probleem toch is, en ik zou dan toch een beroep op u willen doen, om als iedereen voor zich blijft roepen dat hij bereidt is met andere de gemeente te besturen dat dat o.a. ook inhoudt dat de antennes goed gericht staan, dat men luistert. Want ik moet toch ook weer constateren dat aan de hand van de reactie in tweede instantie dat iedereen daar toch weer dingen uithaalt om zijn eigen gelijk proberen te krijgen. En ik denk dat iedereen een beetje gelijk heeft. De procedure moeten we zien tegen de achtergrond van datgene wat we in 1986 ons hebben voorgenomen met betrekking tot onze eigen werkwijze. En wat vana vond in een aantal beschouwingen toch weer naar voren is gekomen dat daar in eens dingen opduiken, en daarom heb ik ook gezegd van, ja dat bevreemd mij toch een beetje, die in het hele voortraject niet zijn gehoord. Want de stuk ken die we vanavond op de agenda hebben en die een voortvloeisel waren van dat hele voorbereidende traject waar met name de kadernota het meest markan te gebeuren is. Wat geleid heeft tot het opstellen van de begroting. De nota van aanbieding met alle andere stukken die daarbij horen zijn onderwerp van discussie geweest in de commissies. En eendrachtig de werkwijze zoals we die in '86 hebben vastgesteld, had het voor de hand gelegen als daar, tenaanzien van een grote hoeveelheid opmerkingen die vanavond hier gemaakt zijn, daar die opmerkingen waren geplaatst. Want.. DhrvdBemd Voorzitter, die zijn gemaakt als ik even mag interumperenin de commissie. Maar als u er als college niks mee doet in het vervolgtraject, dan komt er een ander eindresultaat op tafel dan de raad dat gewenst had. Voorzitter Terecht zegt u de raad, ik kom ook daar op terug. Ik al eens bij eerdere ge legenheden dat aangehaald, en ik meen dat vanavond ook dhr. v.d. Sande daar even naar een tekst verwees uit het verleden, uit mijn mond. Dat dat inder daad ook klopt en als je dingen met elkaar in overeenstemming brengt dan zit je precies op datgene wat ik probeer duidelijk te maken. Als in de commis sies op basis van meerderheidsstandpunten, want zo werkt het in de democra tie, op basis van meerderheidsstandpunten, en dan wil zeker niet voorbijgaan aan minderheidsopvattingen, daar nadrukkelijker mee was omgegaan dan had er een nota van wijziging op tafel kunnen liggen, die als bijstelling op de voorstellen zoals ze zijn aangeboden aan de raad onderwerp van discussie had den moeten zijn. Zo werkt het. En ik kan me best indenken dat omwege van po litiek of hoe u dat ook noemt een aantal dingen opschort tot de Algemene Be schouwingen maar ik denk dat we dan precies het effect missen zoals we dat met elkaar een aantal jaren geleden hebben afgesproken hoe wij onze bestuur lijke organisatie zouden inkleden. En ik denk ook dat van daar uit misschien de verwarring zoals het is genoemd afgeleid kan worden als gezegd wordt, ja we hebben 6 februari hebben we erover gesproken, we hebben er in september ook over gesproken. En dat alles heeft uiteindelijk geleid tot een brief van 15 oktober. Waarin de definitieve procedure aan u is voorgelegd met betrek king tot het aandragen van de beschouwingen op 20 oktober. Kijk als we al die elementen eruit gaan lichten, van toen is dat toch besproken. Natuur lijk, maar dat zijn allemaal, begonnen op 6 februari, ideeën geweest die uit eindelijk hebben geleid tot datgene wat we uiteindelijk als procedure met el kaar overeenkomen. En ik ben het direct met iedereen eens als ze zeggen:

Raadsnotulen

Rijsbergen: 1940-1996 | 1992 | | pagina 104