- 12 -
Oosterhoutstraat en het profiel van de Ecologische zone (laat ik het dan zo
maar noemen)Daar heeft de provincie maten aan gesteld. Dat zou dan acht
meter moeten zijn. Het is een onderhandeling geweest. En ik denk dat dat zo
hoort in de politiek. Je moet met elkaar onderhandelen en dan kom je eruit
en daar is een besluit gevallen. Ik vind ook dat op deze vergadering dan het
loven en bieden weer moet beginnen. Dat is eigenlijk gebeurd. Er is
besluitvorming... Ik ben geen techneut om te weten of een trottoir nu per se
die anderhalve meter of twee meter moet zijn. Dhr. Bourdrez zegt: "Er zijn
misschien straks nogal wat gehandicapten die gebruik moeten maken van deze
weg. Als die elkaar toevallig tegenkomen dan is dat bijna niet mogelijk. Ik
zou dit voor willen stellen: Laten we in ieder geval aan die maatvoeringen
zo weinig mogelijk doen; of eigenlijk helemaal niet doen. Maar laten we er
in ieder geval rekening mee houden (Ik denk dat dat technisch wel kan) dat
we bij het fietspad/voetpad in ieder geval voorzieningen treffen zodat die
moeilijkheden zich op dat moment niet voordoen. Dus later we er gewoon een
aantekening van maken dat de Raad zich op dit moment zorgen maakt (daar ook
duidelijk voorbeelden van aan de orde stelt)laten we die meenemen, maar
aan de maatvoering zou ik als zodanig weinig of niets willen doen. Dhr.
Bourdrez zegt ook dat de verbindingsweg geen vijfenhalve meter is maar vijf
meter. Is die wel breed genoeg. Ja dat weet ik ook niet, maar ik denk dat
daar straks in het verkeers-circulatieplan rekening mee gehouden dient te
worden en die bestemming dan moeten krijgen in plaats van een weg van 9 of
10 meter.
Dhr, v.d. Sande
Uw opmerking ten aanzien van de adviezen in de commissie B.A. Ik ben
tevreden met de opmerking als u zegt: "ondergetekende is teruggekomen met
het bezwaar ten aanzien van de advisering c.q. de heel vlotte besluitvor
ming". Dat heb ik ook gekenschets tijdens de tweede avond dat we bij elkaar
geweest zijn, want het is en blijft een advies uiteraard. Je bliijft zo
zorgvuldig meedenken dat je voor alle betrokkenen wilt meedenken, en die
zorgvuldigheid geldt zowel voor het College als voor ons uiteraard. Ik wil
met klem benadrukken dat dit gesteld is. Het hoofd Grondzaken zou dit nader
uitzoeken. Er is een beslissing vanuit de provincie. En wat mij ten zeerste
betreurt op dit moment: Kijk er is nu ruim een maand geleden (of nog langer)
onzorgvuldigheid. Want de druk die er lag ten aanzien van de heroverweging
om het trottoir te verbreden is niet alleen ten aanzien van de bezwaren maar
ook ten aanzien van een toekomstig plan dat er ligt. Dat is een plan van
jaren. Je kunt dit een keer aanleggen en dan moet je dit goed doen. En ik
vind ook dat je dan op enig moment moet durven zeggen (in aller haast zult u
dan misschien aan het eind van de raadzeggen: "nu goed unaniem gaan we daar
zo mee om". Wij nemen misschien ook best een snelle beslissing. Maar ik vind
alleen dat u moet durven zeggen: "Als dat niet goed over is gekomen dan
komen we erop terug. Je zit nog eens te praten met elkaar of dat niet beter
zou zo zijn. (Dit moet kunnen)Dat is niet van wikken en wegen en prutsen
en doen. Dat is gewoon nadenken en daarbij zitten we nog in de lijn om dat
te kunnen wijzigen. Die stelling wil ik vanavond overeind houden, dat als je
eenmaal een plan aanneemt, is het aangenomen. De wethouder zegt dat we nog
eens zullen kijken of we er iets aan kunnen oplossen. Als die maten
vastliggen dan denk ik dat je er niets meer aan kunt doen. Of u moet een
ander idee hebben en mij daarvan kunnen overtuigen. Ik denk niet dat dat
kan. Als dat zo makkelijk zou zijn, dan zouden we daar vanavond niet zo lang
over hoeven discussieren. Ik had het prettig en veel beter gevonden als het
hoofd Grondzaken dan gezegd had: "Kijk; raadsleden, adviseurs van de
commissie Beroeps- en Bezwaarschriften, ik heb mijn huiswerk nog eens
gedaan, ik ben naar de provincie geweest en dit is het; het kan niet
