- 35 -
uitgewerkt of opgenomen zijn binnen de begroting van 1992, en helaas, de
uitkomst is schamel en schande-
Van de concrete toezeggingen en condities, waaronder de begroting '91 mede
dankzij de inzet en inbreng van Werknemersbelangen is goedgekeurd, omdat
C.D.A. en college als coalitiepartners niet zo erg collegiaal tegenover el
kaar stonden, bleef in de z.g. Maartnotitie (vertaald: de eind-Meinotitie)
niets meer en ook niets minder dan de arrogantie van de macht over-
Wij hebben onze conclusie getrokken: met dit college is het slecht afspraken
maken, want U treedt het met voeten daar waar het U het best uitkomt- We
komen er nog op terug
De bij de beleidsbegroting behorende nota van aanbieding is een positieve
vooruitgang in het proces van begrotingsbehandeling; het is een goed
instrument voor de overzichtelijkheid in de diverse hoofdfuncties en
beleidsvoornemens: al wil dat overigens niet zeggen dat daarmee voor ons de
begroting ook klakkeloos wordt goedgekeurd, of dat we Uw beleidsvoornemens
voor 100% onderschrijven.
Veel voorwerk is al gedaan in de vakcommissies: omdat diverse functies
binnen de begroting zowel met grondzaken als met welzijn of milieu te maken
hebben, constateerde onze fractie op diverse onderdelen overlapping van de
aanpak in het traject; reden voor W-B om Uw college in overweging te geven,
de begrotingsbehandeling voor 1993 in één gezamelijke commissievergadering
van grondzaken en welzijn/milieu te doen geschieden.
Maar nu eerst terug naar de begroting 1992:
Te beginnen bij Hoofdfunctie O:
Als we bezien wat zich in de loop van dit jaar op bestuurlijk terrein voor
onze gemeente heeft aangediend, en wat in 1992 beslag en vervolg moet
krijgen, dan betekent dit dat we vooruit kunnen; alleen door slagvaardig
besturen is het nog mogelijk de algehele draad van het beleid vast te
houden, te volgen, en resultaat te boeken.
Over zelfstandigheid en intergemeentelijke samenwerking of herindeling zijn
al veel woorden gezegd; niet alleen bij ons, ook in andere gemeenten.
Ondertussen heeft W—B het sterke vermoeden, dat Rijsbergs wensenpakket,
vertaald in de prachtige nota Positionering ergens diep in een van de
provinciale laden terecht gekomen is, om er voorlopig niet uit te komen.
In het ontwerp-streekplan voor N-Brabant staat Rijsbergen niet opgenomen in
het verstedelijkt gebied of in de stadsregio Breda, en bovendien wordt
Rijsbergen als kleine kern in de groeiklasse 2 zonder franje of plussen
ingedeeld; kortom, de bovenlokale taken die we op ons genomen hebben, worden
nog niet vertaald in extra woningbouw, en personeel.
Hoe onze raadsfraktie over het begrip Stadsregio denkt moge inmiddels
duidelijk zijn: Nu kabinet en buurgemeenten zich toch wat afstandelijk gaan
opstellen ten aanzien van dit fenomeen, menen wij te mogen zeggen, dat
Rijsbergen de aandacht beter kan richten op, en energie beter kan besteden
aan
A) Het behoud van zelfstandigheid als rechtsgevolg van een aantal
bovenlokale taken.
B) Waar al verplichtingen tot samenwerkingsvormen opgelegd worden, mag niet
een, doch moet -naar meerdere kanten kijkende- meerdere oplossingsvarianten
tegenover elkaar afgewogen kunnen worden, om van daaruit het beste voor onze
gemeenschap te kunnen kiezen- En wij meenden tot ons genoegen in de
commissies, dezelfde geluiden bij andere partijen te mogen beluisteren.
Het instrument reorganisatie voor de ambtenaren is een feit: onze fraktie
voegt daaraan toe: en nu de uitvoering nog- de communicatie tussen korps
ambtenaren-bevolking-bestuurders laat over en weer nog steeds te wensen
