- 2 -
Maar naast het probleem van de verkeersoverlast, waren er ook andere
zaken, die om een oplossing vroegen.
Het enige verenigingsgebouw van behoorlijke omvang was het patronaat, wat
echter hard aan vervanging toe was. Door het ter beschikking komen van het
klooster der Eerw. Zusters, kwamen er mogelijkheden, alleen de kosten
van de verbouwing om er een geschikte gemeenschapsruimte van te maken,
leken te hoog voor de gemeente Rijsbergen. U wist echter de subsidie- kraan
open te krijgen^wat onmogelijk leek, werd mogelijk. Het klooster kon
worden gekocht en verbouwd, en Rijsbergen had een gemeenschapshuis, deze
Koutershof, waar we vandaag bijeen zijn, en men had tegelijkertijd een huis
vesting voor de bibliotheek. Toen na enkele jaren een uitbreiding,
van zowel gemeenschapshuis, als bibliotheek, noodzakelijk bleek, wist U
zowel de subsidiegevers als het college van G.S. te overtuigen van deze
noodzaak, en de verbouwing kon worden uitgevoerd. Dat was overigens Uw stijl
van werken. U wist niet alleen tijdig waar subsidie mogelijkheden waren, U
wist ook anderen te overtuigen dat die subsidies voor Rijsbergen zo
noodzakelijk waren, en zo nuttig besteed werden.
De ruimte binnen het gemeentehuis was echt aan uitbreiding en modernisering
toe,en toen de rijksoverheid geld beschikbaar zou gaan stellen om bouw
activiteiten te stimuleren, vond U dat Rijsbergen hier ook best wat van zou
kunnen gebruiken. Dus snel tekeningen maken en indienen, en niet wachten
tot het geld al verdeeld is. De subsidie toezegging kwam en de verbouwing
kon worden gerealiseerd.
Door Uw grote belangstelling voor de ouder wordende mens, vond U het een
noodzaak dat deze ook op wat hogere leeftijd, de mogelijkheden zouden
moeten hebben om in Rijsbergen te blijven wonen. Een kleinschalig
verzorgingstehuis was voor U het ideaal, maar dit bleek voorlopig een niet
te realiseren wens. Omdat er naar Uw mening toch iets moest gebeuren, leek een
project met 28 gekwalificeerde bejaardenwoningen, gekoppeld aan een
dienstencentrum een aantrekkelijk begin. U wist hiervoor de goedkeuring
te verkrijgen en Rijsbergen werd weer een voorziening rijker, die sindsdien
duidelijk bewezen heeft in een behoefte te voorzien. Wel werd met de bouw
van dit complex rekening gehouden dat er toch ooit nog eens een verzorgings
huis bij geplaatst kon worden. Want dat bleef Uw ideaal. En al leek het
niet haalbaar, U zette door. U wist het provinciaal bestuur geïnteresseerd
te krijgen voor uw plannen, maar toen na vele besprekingen de zaak aan-
bestedings-gereed waskwam er vanuit het ministerie een bouwstop voor
verzorgingstehuizen. Maar u bleef hopen. De trein stond wel stil, maar nog
steeds op de goede rails en toen vorig jaar het sein op veilig werd
gezet, kon er direct opgestart worden en in mei van dit jaar konden de
eerste bewoners hun intrek nemen in het verzorgingshuis. Het had heel veel tijd
en inspanning van U gevraagd, maar het h\iis stond er, en U was een
gelukkig en tevreden burgemeester.
Overigens waren er wel meer problemen die heel veel tijd en inspanning
van U opeisten. En dan bedoel ik met name de overlast, die een tweetal
bedrijven aan de omwonende mensen bezorgden. Allebei een 40 tal jaren
geleden op bescheiden schaal begonnen. Maar uitgegroeid tot een omvang,
die niet meer pasten in een woonbuurt. Verplaatsen was de enige goede
oplossing, maar binnen de grenzen van de gemeente Rijsbergen was geen enkele
locatie te vinden, die de goedkeuring kon krijgen van de provinciale
overheid. Maar het was wel het gemeentebestuur, die meermalen het verwijt
te horen kreeg, dat zij niet voldoende meewerkte om een oplossing te vinden
voor deze bedrijven. En met name de burgemeester was degene, die nog al eens
verweten werd dat hij de werkgelegenheid in Rijsbergen verloren liet gaan,
omdat hij uiteindelijk maar één oplossing aan kon reiken, nl. verplaatsen
naar een andere gemeente.
