- 13 -
Geleidelijk aan zal men uit het ene gebied zaken introduceren in een
ander gebied, zoals het ook in een levend bestel past dat die dingen
elkaar bevruchten en daaruit weer nieuwe vormen voortgroeien. Wanneer
men dan zegt in die zaken spelen overwegingen van ecologie, hoe lang
kunnen we nog door gaan om bomen weg te hakken om daar een bedrijven
terrein weg te zetten, dat weet niemand precies maar iedereen heeft
vermoedens dat het eigenlijk niet zo best is. Dan praat men over hoe
lang kan men door gaan met urbanisatie, hoe kan men beslag leggen
op het platteland met er allemaal mensen in te proppen. Het is een
probleem van de kleine kernen die dan allemaal willen groeien. Stel
dat het kan dan leidt dat tot een algemene verstedelijking
die geen enkele plattelander wil. Er zijn een heleboel stedelingen die
als maar het platteland opzoeken, ook niet willen dat er mensen bij
komen. Dat betekent ecologie, urbanisatie. De heer Verpaalen heeft gespro
ken over migratie. Hoeveel mensen gaan eruit, hoeveel mensen komen er in.
Hoeveel druk heeft dat op het verkeer. Alle bedrijven die hier zitten,
die misschien helemaal niet hier moeten zitten, als men eigenlijk nog
eens opnieuw moet beginnen. Want al die problemen die men heeft, in wezen
waarom is men blij met die bedrijven, maar als men het vroeger had
kunnen regelen zou het misschien toch anders uitgepakt kunnen hebben.
En zo denkt hij dat met zaken van infrastructurele overwegingen, zowel
materiële infrastructuur als in de immateriële infrastructuur, het hele
welzijnsbeleid naar hele nieuwe vormen gaat groeien. Dat is moeilijk
aanvaardbaardat leidt dan ook tot allerlei ingrepen in de organisatie
van het openbaar bestuur waar men ook op dit moment op goede gronden nog
altijd tegen is. Dit is allemaal in beweging. Gehoopt wordt dat
binnen nog aanwezige democratische overlegsituaties dit via een harmonische
weg kan verlopen. Hij hoopt dat de schokken niet te groot worden. Er
gebeuren zaken die in de normale democratie helemaal niet zou kunnen
gebeuren en nooit eigenlijk zou moeten worden toegelaten. Toch is de
tolerantie zo ver gegaan op evenzeer goede wetenschappelijke gefundeerde
gronden. De vraag is: hoe kan dit worden opgelost? Daar heeft iedereen
een geweldige verantwoordelijkheid voor en hij denkt dat dat een groot
probleem voor mensen is die besturen en een dergelijk voorbeeld ook
dienen te geven van goed bestuur, helder inzicht, planning en vooruit
zien. Al die dingen bijelkaar moet men proberen met bescheiden vermogens
om daar maar wat van te maken. Een ding is hij het helemaal mee eens, er
is een te grote hoeveelheid van zaken, er wordt zoveel van het bestuur
ondoorzichtig voor de burger dat men daar echt paal en perk aan zal
moeten stellen. Maar het is een ontwikkelingsproces. Maar dit kan niet
tot ontplooiing komen als men niet meer weet waarover het gaat. Dan mis
lukt dat terwijl iedereen het zeer bewust wil.
Hij denkt dat na verloop van tijd men daar toch wel op een gegeven
moment weer uit komt. Hij hoopt alleen vurig dat dat via wel over
dachte processen kan gebeuren en waarbij de slachtoffers gering zullen
zijn.
De voorzitter dankt allen hartelijk voor de inbreng. De raad heeft
echt naar het bezoek van de commissaris toegeleeft.
Dat heeft men ook kunnen zien aan de beraadslagingen die hier gehouden
zijn. De raad vond het erg fijn de antwoorden hiervan te mogen vernemen.
Het is ergens jammer dat men aan tijd gebonden is^want hij heeft zo
de indruk dat men nog wel een paar uur door zou kunnen gaan. Maar de
commissaris is ook aan tijd gebonden.De commissaris heeft ook veel
andere gemeenten onder zich anders zou hij graag zeggen tot spoedig
weerziens. Het zou voor een gemeenteraad in zijn algemeenheid wel eens
goed zijn dat de bezoeken wat frequenter zijn.
De voorzitter sluit de vergadering met gebe<
Vastgesteld in de openbare vergaderingyvan
van 18 maert/ 1982.
