Heren leden van de raad,
Alvorens te beginnen met de behandeling van agenda,moet ik me eerst
kwijten van een droeve plicht in verband met het plotseling verscheiden van
twee onzer leden,
In de avond van 1 oktober werden we opgeschrikt door het ontstellen
de bericht,dat ons medelid van Beeck door een auto-ongeluk om het leven was
gekomen.En of dit nog niet genoeg was bereikte ons enige dagen later de droe
ve tijding,dat ook ons medelid Janssens eveneens plotseling van ons was weg
genomen.
Ik wil met U even stil staan bij deze 2 markante mensen,met wien
wij zovele jaren in goede harmonie en verstandhouding mochten samenwerken.
Beiden sedert de bevrijding onafgebroken lid van de raad dezer
gemeente,hebben zij de belangen dezer gemeente naar best vermogen behartigd.
De opgewektheid en openhartigheid,die beiden kenmerkten deden weldadig aan.
Nauwelijks een maand geleden zat ge nog hier rechts van mij en
niemand onzer had ook maar enig vermoeden,dat de vergadering van 27 septem
ber j.l.voor U de laatste zou zijn.Nog in de fleur van üw leven zijt gij plot
seling heengegaan,zonder waarschuwing,zonder afscheid,om,naar wij oprecht ho
pen,Uw zetel in de raad te verwisselen voor een zetel hierboven.
Met eerbied zullen wij U blijven gedenken en in onze harten de
aangename herinnering meedragen van zoveel vriendschap en toewijding.
Onze gevoelens van deelneming gaan uit naar de in diepe rouw en
droefheid gedompelde echtgenoten en familie,voor wien de last van verdriet en
smart wel het zwaarste is,door het gemis van hun liefdevolle zorgzame man en
vader.
Als gelovige mensen kunnen wij slechts buigen voor de wil van God
wiens beschikkingen voor ons,kleine mensen,vaak zo onbegrijpelijk is.Moge Hij
kracht en troost schenken aan de zwaar beproefde families en dat zij het leed
wat thans over hen is gekomen,met Christelijke gelatenheid moge dragen.Zij
rusten in vrede.
Nog een andere gebeurtenis vraagt onze aandacht.
Na eerst een week lang het dappere en fiere Hongaarse volk te heb
ben bewonderd om zijn heldhaftige vrijheidsstrijd,werd deze vrijheid met een
slag vernietigd door een weerzinwekkende aanval van een overmachtige vijand.
Op zondag 4 november j.l.,een datum die in de geschiedenis zal
voortleven als het verraad van Boedapest,werd een klein maar dapper volk
neergeslagen door beulshanden.
Tot berstens toe zijn onze harten vervuld van diepe af schuw.;,weer
zin,een heftige verontwaardiging van zoveel onrecht,aangedaan aan een vrij
volk door de brute kracht van een afschuwelijke dictatuur.
Wij protesteren plechtig tegen deze schending van de menselijke
rechtenj wij leven mee met het geknechte Hongaarse volk,met wien wij door
zoveel banden van vriendschap zijn verbonden.
Door de eeuwen heen heeft het Hongaarse volk moeten strijden
voor zijn rechten,voor zijn geloof en zijn vrijheid.Denk slechts aan de oor
log 1914-1918,en het mag ons nu nog tot eer en voldoening strekken,dat Neder
land toen vele Hongaarse vluchtelingen heeft opgenomen.
Eeuwen geleden beet dit volk het spits af in de strijd tegen de
Turken ter verdediging van het Christendom,en steeds opnieuw,heel de geschie
denis door,heeft het zijnheiligste en hoogste waarden moeten verdedigen ten
koste van grote offers in bloed en tranen.Is het daarom,dat wij Nederlanders
zo spontaan en ongekend fel reageerden op deze vrijheidsschending?
Want ook wij weten wat vrijheidsstrijd betekent! 80 jaren lang
verdroegen wij het juk van een Spaanse bezetting en wij wonnen de strijd.On
der Napoleon werden wij bij Frankrijk ingelijfd^doch de strijd werd door ons
gewonnen.Hitier bezette in 1940 ons grondgebied,maar 5 jaar later moest ook
deze de aftocht blazen.
Door zoveel historische banden aan elkaar verbonden getuigen
wij hier op dit ogenblik van ond diep medeleven met dit arme vertrapte volk,
dat thans ,God weet voor hoe lang,in voor ons ondenkbare ellende is gestort.
God helpe Hongarije!
