-3-
bare voorziening zowel in de breedte naar andere gemeenten als in de diep
te door uitbreiding met de nieuwe aangeboden kanalen uitgebouwd. Omdat
de toekomst in deze onbegrensde mogelijkheden lijkt te hebben en onze in
woners ook op termijn eenzelfde aanbod moeten kunnen behouden als inwoners
van grote steden waren er inmiddels contacten gelegd om dit veilig te
stellen. Het is te betreuren dat Jan van Eijkeren dit niet meer heeft mo
gen afwerken.
Jan was overigens niet een man die alleen over zijn eigen portefeuille
waakte. Hij deelde steeds nadrukkelijk in de collegiale verantwoordelijk
heid binnen het college van B W. Als er wat dat betreft één zaak is die
hem zeer aan het hart is gegaan, dan is het de besluitvorming rond de tot
standkoming van het ontmoetingscentrum voor de buitenlanders. Gelukkig
is de afronding daarvan toch kunnen gebeuren op een wijze die voor allen
aanvaardbaar was. Jan van Eijkeren heeft daaraan ook een zeer nadrukkelijke
bijdrage geleverd.
Hoewel niet binnen het takenpakket bij de gemeente gelegen, kan in dit
kader niet onvermeld blijven de functie die Jan in onze Oudenbossche ge
meenschap vervulde. Laat ik volstaan met er twee te vermelden.
Ondanks zijn drukke werkzaamheden hier en in Delft heeft hij enige tijd
deel uitgemaakt van het curatorium van de Stichting Katholiek Voortgezet
Onderwijs Oudenbosch/Roosendaal. Omstandigheden noopten hem er eind 1987
toe daar afscheid van te nemen, maar met zijn uitgebreide kennis van het
onderwijs en zijn visie op onderwijsvernieuwing, waarover we tijdens de
herdenkingsdienst door een van zijn collegae uit Delft hoorden spreken,
kon hij daar en zou hij wellicht in de toekomst opnieuw een belangrijke
rol spelen.
Tot het laatst heb ik datgene wat Jan van Eijkeren na zijn gezin het meest
aan het hart ging, bewaard. Als recht geaard sociaal-democraat, want zo
noemde hij zichzelf liever dan socialist, vond hij de ongelijkheid in de
wereld onaanvaardbaar. Als hij je in zijn hart liet kijken werd duidelijk,
dat hij vond dat een oplossing en dus een rechtvaardige wereld ondenkbaar
was, als de structuren van de westerse samenleving met zijn machtsconcen
traties en daaraan gekoppelde belangen niet ingrijpend werd gewijzigd.
Hoezeer ook hiervan overtuigd, hij was volstrekt geen revolutionair en
dus richtte hij zijn streven niet op een snelle omwenteling. Jan koos
voor de weg die hij bijvoorbeeld ook voor ogen had bij de milieu-aanpak.
In het klein, aan de basis maar wel met een mentaliteitsverandering.
Begonnen als een werkgroep "Oudenbosch en de Derde Wereld"werd bij de
zich verbredende belangstelling al gauw gekozen voor een omzetting in een
vereniging. Vanaf het begin was Jan van Eijkeren er de voorzitter van.
Vanuit zijn regelmatige contacten met Kenya maar vooral om zijn gedreven
heid was hij vanzelfsprekend de meest gerede persoon daarvoor. Op vele
plaatsen in de Oudenbossche gemeenschap heeft de vereniging inmiddels haar
uitstraling gehad. Diverse scholen hebben projecten gewijd aan met name
de bijzondere relatie van de vereniging met de Undugu Society in Nairobi.
De woningbouwstichting St. Bernardus, waar Jan lid van het bestuur was,
liet Kenya delen in de feestvreugde rond het 25-jarig bestaan. En inmid
dels geeft de vereniging gestalte aan het gemeentelijk beleid op het ge
bied van ontwikkelingssamenwerking.
Veel is er mede onder wethouder Jan van Eijkeren tot stand gekomen.
Zijn overlijden ervaren we nu reeds als een groot verlies. Wat is het jam
mer dat hij zelf het resultaat van zijn werk bij zoveel zaken niet meer
zal kunnen aanschouwen. Wij zullen echter zijn werk voortzetten in de hoop
dat dat de beste manier is om Jan te bedanken voor de belangrijke rol die
hij voor Oudenbosch heeft gespeeld. We hopen dat dat ook voor jou Ria
en je kinderen tot troost en steun mag zijn.
