-2-
Een andere functie, maar onlosmakelijk aan zijn ambt verbonden, was die
van de adviseur van gemeenteraad, college van burgemeester en wethouders,
commissies en burgemeester. Met zijn volle toewijding stond hij daarvoor.
Hoewel zelf ambtenaar en geen bestuurder wist hij door de wijze waarop
hij zijn taak vervulde juist van al die bestuurders een groot vertrouwen
te verwerven. Voor velen was hij een vraagbaak, voor menigeen een ver
trouwensman. Hoezeer hij daarin werd gewaardeerd bleek pas goed toen de
leden van onze gemeenteraad tesamen een lid in het algemeen bestuur van
het Waterschap De Mark-Vlietlanden mochten benoemen. Het kan niet anders
worden verstaan dan als een blijk van groot vertrouwen en overtuigd zijn
van zijn grote bekwaamheden, dat men toen niet binnen de kring van de raad
naar een vertegenwoordiger is gaan zoeken, maar een beroep op de gemeente
secretaris heeft gedaan. Hij deed dat met verve, werd er zelfs fractie-
zitter en had de bereidheid om de taak nog vele jaren te blijven vervul
len; aldus zijn deskundigheid beschikbaar houdend voor de gemeenschap van
Oudenbosch.
Het vertrouwen dat de gemeenteraad met deze benoeming uitdroeg was zeker
ook mede gebaseerd op het functioneren van de secretaris binnen het colle
ge van B W.
Anders dan zijn voorganger was secretaris Brans niet de man die op de
hoogte was van alle details van de zaken waarover B W te besluiten had.
Hij gaf er de voorkeur aan ook binnen de vergaderingen van het college
van B W te functioneren in teamverband met zijn afdelingschefs, waarbij
hij zelf vooral waakte over de grote lijnen en de procedures. Daarnaast
was hij tevens inhoudelijk adviseur van het college, functionerend in de
spilpositie tussen bestuur en ambtelijk apparaat.
Diegenen, die met hem samen hebben gewerkt in het college, hebben hem zon
der uitzondering ervaren als een zeer toegewijde, deskundige en bovenal
zeer hartelijke collega, die zich met hart en ziel voor zijn werk en dus
voor zijn gemeente inzette.
Na 40 jaren van dienstbaarheid had secretaris Brans er voor gekozen om
- om het in de termen van zijn eigen sport te zeggen - het estafettestokje
over te dragen. Dat was niet omdat hij het werken moe was. Integendeel,
want hij bruiste nog van energie en was al driftig nieuwe werkvelden aan
het zoeken waarop hij zich verdienstelijk zou kunnen maken. Daarnaast had
hij een aantal hobbies waarvan hij geweldig kon genieten en hij zag er
naar uit om daaraan samen met zijn vrouw zijn tijd te gaan geven.
Op 2 juni zouden we afscheid van hem nemen. Woorden van dank en waardering
zouden zijn deel worden, zowel in de officiële toespraken als ook in de
persoonlijke contacten met bestuurders en oud-bestuurders, ambtenaren en
oud-ambtenaren, collegae en al die mensen voor wie hij wat betekend had
en die daarvan zouden komen getuigen.
Helaas hebben we op 26 januari afscheid van hem moeten nemen. Het gebeurde
dan wel niet met veel toespraken. Ze waren er wel allemaal, zo'n 1.000
mensen met dezelfde gevoelens van respect en dankbaarheid waarvan ze door
hun aanwezigheid blijk wilden geven.
Wij bewaren de gedachtenis aan onze gemeentesecretaris de heer Jan Brans
in onze herinnering. Maar al te goed beseffen we dat we op 22 januari een
vriend hebben verloren aan wie wij veel verschuldigd zijn. We hopen dat
dat voor zijn echtgenote, Gerry, een troost mag zijn in deze moeilijke
dagen
Mag ik u uitnodigen om op te staan en met een minuut stilte secretaris
Brans te herdenken.
De VOORZITTER: Dames, heren, u zult begrijpen dat het samenstellen van
de agenda van vanavond heel moeilijk was. Voorop stond dat we vanavond
onze overleden secretaris zouden herdenken, maar ook en was hij onder ons
