-16-
bestuur is toegestaan. Is er een schoolwerkplan En zo ja, kunt u ons dat over
leggen. En zo nee, waarom niet Waar komen de kindertjes vandaan Ik bedoel
natuurlijk waar, in welke wijken wonen ze Voor beide openbare scholen zag ik
graag die gegevens. Is er enige participatie van ouders in het schoolgebouw
Mijnheer de voorzitter, de niet meer zó machteloze burger maakt steeds meer ge
bruik van de mogelijkheden zich te verweren tegen besluiten van de overheid die hem
of haar als onjuist voorkomen. Een goede zaak dunkt mij. Ook al stagneert het
handelen van die overheid daardoor soms. Even daargelaten dat soms wat vreemde
verschijnselen voordoen, ik denk bijvoorbeeld aan een bekende Roosendaler, die
klaarblijkelijk geen enkel planologisch overheidsbesluit zonder bezwaar en beroep
kan laten passeren. Wanneer wij kijken wat we de afgelopen tijd zo al hebben mee
gemaakt dan blijkt dat zowel wijzelf zo af en toe een besluit terugdraaien, maar
ook dat we werden teruggefloten door de Raad van State en daarmee is het bestaans
recht van een goede bezwaar- en beroepschriftenbehandelingen bewezen.
Enkele voorbeelden zijn: Het beroep van buurtbewoners op de Raad van State dat
leidde tot vernietiging van het besluit van B. en W. om een bouwvergunning te ver
lenen voor het terrein van de Strijmondlaan. En i het bezwaar tegen vestiging van
een apotheker in een openbaar plantsoen, maar ook het beroep van een aantal ouders
tegen het derde lokaal van de kleuterschool De Toverfluit, dat door die ouders
werd verloren enz. enz.
Soms speelt daarbij de vraag, impliciet of expliciet gesteld, of een raadslid
juist handelt, door zich onder de appellanten te scharen of appellanten bij te
staan. Een vraag die ik mijzelf vooraf heb gesteld. De raad is geen collegiaal
opererend orgaan. Meerderheidsbesluiten zijn rechtsgeldig en moeten worden uit
gevoerd, maar als individueel raadslid is men geen loyaliteit aan dat besluit
verschuldigd. Staatsrechtelijk staat het iedere volksvertegenwoordiger vrij om
zich te verzetten tegen besluiten waartegen bezwaar of beroep mogelijk is. Een
ander aspect en voor mij wat moeilijker te verteren is wanneer sprake is van een
duidelijk politiek besluit van de raad, als dat voor de Raad van State wordt ver
dedigd door een ambtenaar. Mij lijkt het beter als dat dan wordt gedaan door een
politiek bestuurder.
Van een beschouwing over het recht van burgers om zich te verweren tegen over
heidsbeschikkingen, is het een korte stap naar een incident in dit gebeuren, te
weten het principiële verweer van een aantal mensen tegen de uitbreiding van de
kleuterschool De Toverfluit, terwijl die ouders openbaar onderwijs willen.
Mijnheer de voorzitter, de schoolstrijd is terug - en ik zeg het zonder vreugde.
Het is een stille schoolstrijd, dit in tegenstelling tot vroeger. In beide kampen
is het echter goed merkbaar. Het C.D.A. is bevreesd voor invloed van de ouders op
de identiteit van de bijzondere scholen en heeft dan ook, tot nu toe succesvol
gepleit voor een medezeggenschap van de ouders, waarbij de schoolbesturen en
vooral hun machtige koepels, baas in andersmans huis blijven. Vervolgens maakte
men zich sterk om Jos van Kemenade uit het ministerie van onderwijs te houden.
Niet om de middenschool, zoals wordt gesuggereerd, maar omdat het bijzonder onder
wijs moet worden beschermd. Lees hierover in de Volkskrant van 15 augustus j.l.
directeur Van Struijk van het Centraal Bureau voor het Katholiek Onderwijs, ik
citeer: "Een eventuele terugkeer van Van Kemenade op onderwijs is ongeloofwaardig",
maar dan gezien vanuit het toegeven op dit punt door het C.D.A. Maar ook binnen
de Vereniging Openbaar Onderwijs is men bezig de zwaarden aan te zetten. Met de
komst van een nieuwe voorzitter, maar niet alleen door hem gelukkig, wordt men
meer strijdvaardig. Waarom Omdat het aanbod van confessioneel'bijzonder
onderwijs de vraag verre overtreft. En dat gegeven maakt duidelijk dat de zoge
naamde vrije schoolkeuze een farce is. Het recht van de ouders om de school van
hun keuze te vinden is ook bij vele volksvertegenwoordigers nauwelijks in goede
handen. Ik herinner me nog bijzonder goed, dat, en het is maar een voorbeeld, een
van mijn collegae in deze raad liet weten dat voor hem een openbare school
niet hoefde, als het dan toch anders dan katholiek bijzonder onderwijs moest wezen,
moest het maar protestants-christelijk worden.
Mijnheer de voorzitter, het is nauwelijks mogelijk, nog duidelijker minachting
te tonen voor het recht op vrije schoolkeuze.
Intussen wordt, zoals overal elders, snel duidelijk hoezeer de voorstanders van
een werkelijk vrije keuze, gelijk hebben. Onze openbare school laat zien, aan het
aantal leerlingen in het buurtje van vestiging, dat er nauwelijks ouders zijn die
