-30-
het in zijn totaliteit nog een duchtig gaan bezien- De silo's van 30 meter.
De heer Plevier zou ons ondeugdend vinden als we ons niets aantrekken van wat
de provincie wil. Hij vindt dat helemaal niet ondeugend. De raad, het gemeente
bestuur, heeft een mate van autonomiteit. Hij vindt dat als wij hier met
elkaar vaststellen dat 30 meter niet gewenst is, wel dan moeten we de con
frontatie met de provincie maar aangaan. Daar heeft hij geen enkele moeite
mee. Niet de provincie maakt ons bestemmingsplan, maar wij maken het bestem
mingsplan. En dat is al moeilijk genoeg. Die grens van 350 m3 bij die kleine
woningen, daarin volgt hij de mening van de heer Plevier volledig. Door de
uitbreiding van gebouwen te binden aan een uitbreiding van 25$ denkt hij dat je
niet volledig recht doet aan elke situatie. Hij denkt in tegendeel dat je zou
moeten, of in ieder geval kunnen overwegen, om bij woningen die bijzonder
klein zijn, boven die 25$ uit te stijgen. Maar dat zou je dan ook in percen
ten moeten aangeven.
De VOORZITTER merkt op dat altijd gegaan wordt tot 350 m3 of 25$, dus zeg maar
die op 270 m3 zitten of 280 m3 zitten, die komen er boven.
Het lid VAN DER GRAAF zegt dat dat dan nog beter overeenstemt; maar dat heeft
hij inderdaad niet helemaal duidelijk begrepen, maar dat stemt nog meer over
een met de gevoelens die hij op dit punt heeft. Misschien dat dat wat verkeerd
is overgekomen. Misschien denken we er toch ook wat verschillend over, maar
die eis van volwaardigheid van een agrarisch bedrijf daarvan denkt hij dat we
toch moeten uitgaan primair van een objectieve maatstaf en secundair van de
bedrijfsmatigheid. Met andere woorden de 50 S.B.E. is een objectieve norm
die hanteerbaar is. Dan is het een agrarisch bedrijf. Bij bedrijven die daar
beneden zitten, of hobby-farming, die beneden die 50 S.B.E.'s zitten, maar
waarbij aantoonbaar is dat de bedrijfsmatigheid aanwezig is daar kun je dan
nog lager gaan. Hij denkt dat het uitsluitend uitgaan van de toch wat subjec
tieve norm van bedrijfsmatigheid, dat dat een mogelijkheid, een willekeur in
zich herbergt, waarvan we zoéven ook al hebben kunnen ontdekken dat die wille
keur in ieder geval wordt gezien door leden van de raad en ook in het volgen
van een bepaald voorstel door het college. Dan denkt hij aan het voorstel
om in de 2 gevallen, de nummers 37 en 38, waarbij het ene geval tot hobby-
farming wordt verklaard en het andere niet het voordeel van de twijfel te geven.
Daar heb je dan al zo'n geval waarbij je zegt dit is toch niet een mogelijk
heid die je uitsluitend mag gebruiken. Je moet dan toch wel uitgaan van een
objectieve norm en gemotiveerd terugrekenen van die objectieve norm wanneer
de bedrijfsmatigheid duidelijk aanwezig is. Dat maakt het wat moeilijker
vreest hij, maar hij denkt dat het de enige wijze is om echte willekeur
zoveel mogelijk te voorkomen. De 8 meter-grens bouwhoogte voor kassen, daar
over heeft de heer Rennings heel zinnige dingen opgemerkt. Die 8 meter is,
als het college wil volhouden dat dit voor kassen zou moeten gelden, voor
hem een onaanvaardbare zaak. De 8 meter voor bedrijfsgebouwen is op zich
een veel begrijpelijkere kwestie. Wanneer het college, voordat er over die
8 meter gesproken wordt, aangeeft dat ook voor het college heel duidelijk
spreekt dat het milieu een duidelijk meesprekend belang is, denkt hij dat het
college dat ook waar moet maken en niet met een hand moet geven wat dan met
de andere hand weer wordt teruggenomen. Het is een vrij duidelijke eis van
milieubescherming wanneer je, aua bouwhoogte zowel voor silo's als wat betreft
kassen, een bepaalde maximale maat aanneemt, die op dit moment in ieder
geval hoegenaamd niet overschreden wordt en vrij algemeen aanvaard. De
voorzitter zegt dat het college er op tegen is om de verplichting tot camouflage
van silo's op te nemen in het bestemmingsplan en wel omdat dat veel meer
een welstandseis is. Hij denkt dat dat niet het geval is. Hij denkt dat dit
helemaal niets met welstandseisen te maken heeft, maar dat er meer sprake is
van het aanzicht van het landschap. En dat is iets heel anders dan welstand.
Dat is ook een vorm van milieubescherming. Hij denkt dat dat in het bestem
mingsplan buitengebied wel degelijk thuishoort en dat het er in mag staan.
Die eerdergenoemde heer Bosch geeft aan dat dit in het kader van de bouw
verordening kan worden opgenomen. In artikel 296 van de modelverordening van
de Vereniging van Nederlandse Gemeenten is een regeling opgenomen voor wat
betreft de beplanting. Daar kan als nadere eis worden gesteld dat het bij een
