-18-
dagelijks bestuur regelmatig met de "heren" in Den Bosch te schaften. Nu er
echter een discussie over de mogelijke reorganisatie van Brabant aan de orde
is, moet naar mijn mening iedereen frank en vrij zijn eerlijke mening geven.
Uitgaan van de praktijk lijkt me dan de juiste manier. Een voorbeeld waarmee
ik feitelijke onvrede wil uitspreken over de huidige situatie op bestuurlijk
gebied in onze provincie moge het volgende dienen:
Toen ik in 1970 in deze raad kwam werd in een van de eerste raadsvergaderingen
aangedrongen op verkeerslichten aan de Bosschendijk. Eerst in 1978 werden
deze, na langdurig en vaak slopend overleg met de provincie tot voltooiing ge
bracht. Algemene klachten over brieven die of helemaal niet, of soms na vele
maanden pas, beantwoord worden zijn andere voorbeelden. Zo zijn er nog een aan
tal zaken die te noemen zijn. Om kort te gaan, ik ben geen slaafse naloper
van degenen die coute oue coute pleiten voor het éne Brabant.Een deling van
Brabant, mits financieel, economisch haalbaar lijkt mij een goed onderwerp
van studie en discussie."
Het lid VAN DEE GRAAF zegt het volgende:
"Brabant één of Brabant opgedeeld? Visioenen van bruut doorgehakte bundels
Brabanders, een hoog hek met prikkeldraad met aan weerszijde wreed gescheiden
families, het lijkt wel of dat de schrikbeelden zijn van het kwaad dat over
Brabant dreigt te komen. En wat gebeurt er werkelijk als Brabant zou worden
opgedeeld in twee of meer mini-provincies? Wat er werkelijk gebeurt hebben
we zelf meerdere malen mede tot stand gebracht. Het creëren van de schaal die
voor bepaalde beslissingen het meest geeigend lijkt. We hebben erkend dat
sommige zaken beter in een groter verband kunnen worden beslist en gaan samen
in een streekgewest en diverse gemeenschappelijke regelingen. En overal de
schaal die wij het meest juist achten. En dan blijkt, dat het mogelijk is om
zonder bezwaren die papieren grenzen over te steken om bijvoorbeeld karnaval
te gaan vieren in Breda of in Oeteldonk. Is het niet erg overtrokken om een
bestuurlijke twee- of driedeling van Brabant af te schilderen als een aanslag
op de culturele verworvenheden en de bestuurlijke kracht? Wat bindt Brabanders
uit de Peel aan Brabanders op de kleigronden? Sterker nog, zijn er voorbeelden
te noemen waaruit blijkt dat Brabant een culturele eenheid is? Het volkseigene
is streekgebonden en zeker niet gebonden aan provinciegrenzen. Behoud van die
waarden is eerder gewaarborgd bij schaalverkleining dan op de huidige schaal.
Een van de felste tegenstanders van het Mark-Vliet-kanaalde heer C. de Wit
uit Standdaarbuiten zei dat eens vrij kernachtig in een interview in het
Brabants Nieuwsblad. "Dat Mark-Vlietkanaal is er gekomen omdat die beslissing
werd genomen door Oost-Brabantse statenleden - die immers de streek hier
niet zo kennen?"Perifere gebieden zullen in een kleinere provincie eerder
aan hun trekken komen dan nu het geval is. Sub-regionale wensen met betrekking
tot sociaal-culturele ontwikkelingen zullen sub-regionaal moeten worden bezien.
De emoties worden van stal gehaald, maar beter is het om eens te bekijken wat
de bestuurlijke voor- en nadelen zijn. In een folder voor de bevolking van
Brabant roept de Stichting Stuurgroep Brabant Eén allerlei rampspoeden af. Op
puur demagogische wijze wordt in die folder niets gezegd dan dat het allemaal
zo verschrikkelijk is, o ja, en zo duur. Daar schieten we dan lekker mee op.
Nou nog weten waarom zo verschrikkelijk en wat tegenover dat dure staat als
baten. Het bestuur komt dichter bij de bevolking en bij de gemeentebesturen
die kontakten onderhouden met de provincie. Het bestuur zal ook doorzichtiger
zijn dan thans het geval is. Een groot deel van de meerdere kosten zal zijn
in de personele sfeer. Het schept dus werkgelegenheid. Dat betekent dat de
bruto kosten niet geheel als werkelijke kosten behoeve te worden aangemerkt.
Werkelozen kosten namelijk óók geld.Berekeningen hebben aangetoond dat de
netto kosten niet meer dan tussen de 10 en 20 bedragen en daarvoor koopt men
dan een betere dienstverlening en - niet in de laatste plaats - een stuk le
vensgeluk voor mensen die zinvol hun bekwaamheden gebruiken. Indien tegenover
de hogere kosten duidelijke voordelen staan, dan loont het de moeite om dat
op zijn minst tegen elkaar af te wegen. Ik noemde de folder van Brabant Een
demagogisch. Met schreeuwende koppen wordt geschreven: Geen twee Brabantjes,
geen drie Brabantjes, en, de doelmatigheid van de provincietjes zal beduidend
minder zijn. En dan te denken dat zelfs bij een vierdeling de Brabantse mini-
