- 2 -
Zij is ook de eerste Oranje Prinses geweest die de Nederlandse gebieds
delen op het Westelijk Halfrond, Suriname en de Antillen, bezocht en het
is overbekend hoe Oranjegezind de bevolking er nog altijd is.
Haar contacten met andere staatshoofden, nu als koningin, haar grote
interesse voor de problemen van de Europese jeugd, dus voor het Europa
van^morgen, wie kent ze niet, wie is er niet fier over?
Wie vergeet de woorden die zij sprak, toen zij in 1956 de gevluchte
Hongaren verwelkomde?
Want wat in ons leeft" aldus H.M. is een gevoel van saamhorigheid
met wie strijden en lijden, voor in wezen dezelfde goede zaak, waarvoor
ons volk heeft gestreden en geleden".
En enkele dagen voor Kerstmis van dat jaar nam zij met haar moeder,
echtgenoot en oudste dochter deel aan een plechtigheid, waarbij de
Hongaarse verzetsvlag naar het paleis op de Dam werd overgebracht.
Deze snel veranderde tijd vraagt dynamiek van d e leiders.
feit dat spanningen tussen volk en vorstenhuis bij ons onbekend
zijn, waar die elders zo manifest naar voren traden en nog treden, be
wijst dat Juliana aan haar koningschap dat dynamische karakter wist te
geven".
Het koningschap is de weg naar de democratisering ingeslagen en volgt de
ze weg steeds verder.
Terwijl in tal van landen de Republiek werd uitgeroepen of de dicta
tuur gevestigd, bleef hier de monarchie als een rotsvast symbool van de
vrijheid staan, niet het minst door het prestige en de persoonlijkheid
van vorstinnen als Wilhelmina en Juliana.
Een gezaghebbend schrijver verklaart dat men hun invloed in de we
reld niet mag onderschatten.
Meeleven met haar volk, in lief en leed, we behoeven het nauwelijks
te vermelden, het is zo vanzelfsprekend geworden.
_De wijze waarop zij zich tussen haar volk beweegt, de wijze waarop
zij tot haar volk spreekt, laat zien dat er geen kloof is tussen Haar
en haar volk.
Zij spreekt eenzelfde taal als haar volk en daarom wordt zij door
haar volk verstaan. Van onze Koningin kan ieder zeggen dat zij werke
lijk in het heden leeft.
Haar aanwezigheid zouden wij node missen,het is als de aanwezigheid
van e en moeder in het gezin.
Wij voelen zelfs niet aan dat Zij een traditie vertegenwoordigt.
Wij denken niet^meer aan koninklijke pracht en praal van vroeger
tijden, de romantiek is er totaal af, de sprookjestijd is voorbij.
t Is allemaal heel natuurlijk en gewoon voor ons geworden, dank
zij de eenvoud en hartelijkheid waarmede Koningin Juliana haar volk
tegemoet treedt. Dit is een kenmerk van onze tijd. De gezagdragers
van onze dagen zijn niet meer de schrikverwekkende ongenaakbare heer
sers van vroeger, zij zijn merendeels hardwerkende en met het volk
(.dat m het verleden zo ver van hen afstond) vergroeide en meelevende
mensen.
Dit doet echter niets af van de eerbied die wij voor dat gezag moe
ten hebben en het is ons aller plicht, waar wij ook in het leven staan,
als opvoeders,huisvader of ouder, naast de eerbied voor het geestelijk
ook dat voor het wereldlijk gezag te erkennen en te bevorderen.
Wij leven nu in een tijd waarop en in een land waarin dit kan.
Dat dit in het verleden niet altijd kon, ook niet ten opzichte van
sommige Oranjes en andere gezagdragers, leert de historie, vooral de
Brabantse,het gewest dat eens de naam van generaliteitsland en winge-
west heeft gedragen.
Dit bewijst ook de sociale geschiedenis van dit gewest en dit land.
- Want wie vandaag -
