-14-
h. eenheid in advies en controle kan basis zijn voor een zekere
eenheid in uitvoering en beleid, waardoor weer een doorzichtigere
procedure voor de burger ontstaat hetgeen het vestigingsklimaat
positief zal beïnvloeden.
Ook onze gemeente ziet zich geplaatst voor specifieke problemen. Binnen
het Streekgewest Westelijk Noord-Brabant, waarvan onze gemeente deel
uitmaakt, staan met name de twee centrumgemeenten die wel over een goed
geoutilleerd apparaat beschikken, een snelle realisering in de weg.
Weliswaar is met deze gemeenten de afspraak gemaakt dat voor tech
nische adviezen een beroep kan worden gedaan op hun technische
dienst, doch aan deze methode kleven naar onze mening nogal wat
bezwaren.
Zo kan bij een opeenhoping van werkzaamheden de prioriteitenstelling
al gauw in het voordeel van de centrumgemeenten uitvallen. De ge
zagsrelatie van de betrokken ambtelijke dienst met zijn eigen gemeente
bestuur is immers totaal anders en van veel direktere aard dan die
met de randgemeenten, die een beroep op de know-how doen.
Binnen het Streekgewest Westelijk Noord-Brabant is men doende met
een bijstandsregeling technische milieuzorg welke 2 jaar
funktioneert. Maar de huidige afsprakenbasis wordt door onze ge
meente Halsteren als onvoldoende ervaren. Wij hebben dan ook onze
behoefte aan verdere samenwerking op het terrein van de technische
milieuzorg ten zeerste onderstreept. Daarom vinden wij een regionale
milieudienst ondanks de aanwezigheid van de bijstandsregeling gewenst.
Nog enige argumenten hiervoor zijn:
Diverse vormen van milieuverontreiniging overschrijden de grens. Denkt
U maar na over wat er vanuit de Antwerpse havens de Zuidwesthoek
van Noord-Brabant overschrijdt op luvogebied.
Denkt U maar na over de kerncentrales te Doel,net over de Nederlandse
grens. In Nederland is een alarmregeling t.a.v. kerncentrales
tot stand gekomen, maar kunnen wij in onze regio wel rekenen op een
goede afspraken-/beleidsbasis tussen de Nederlandse provincies Noord-
Brabant en Zeeland met België?
Denkt U maar na over het Schelde-Rijnkanaalprobleem.
Wat te doen en hoe te handelen wanneer een calamiteit zich daar
meldt. Een verordening t.a.v. het Schelde-Rijnkanaal ligt kant en
klaar, maar wanneer je de realiteit aan de verordening toetst, dan
concludeer je overgrote hiaten weinig of niets schijnt geregeld te
zijn. In 1977 is deze verordening al ter sprake gebracht en vast
gesteld. Een werkgroep is bijeengekomen om een rampenplan op te
stellen. Het plan is behandeld en toegezonden aan de overheden,
maar hierna is er niets meer vernomen. Denkt U maar na over onze
eigen Theodorushaven. Steeds meer risieofaktorendragende fabrieken
situeren zich hier.
Controle op de naleving van de nieuwe wetgeving wordt gecompli
ceerder, het uitvoeren van sancties wordt vaak achterwege gelaten.
Wij nemen aan dat deze 4 bovenaangehaalde punten alleen al pleiten
voor een goed opgezette gewestelijke milieudienst. Bovendien vin
den wij: Als de overheid (Rijk,Provincie of gemeente) in West-Brabant
grote chemische basis-industrieën mogelijk maakt, tevens één van de
drukst bevaren kanalen in Nederland heeft gerealiseerd(verbinding
Antwerpen,Rotterdam,Ruhrgebiedmet daarbij nog 3 kerncentrales
net over de grens die in de toekomst tot meerdere centrales zullen
worden uitgebreid, dan is het ook de taak van diezelfde overheid
om de bevolking via o.a. een goed funktionerende gewestelijke milieu
dienst te beschermen tegen risico's. Dat kan één enkele gemeente, dat
kan Halsteren voor zijn 13.000 inwoners niet alleen.
Een mooi voorbeeld van een regionale milieudienst vinden we in de
Rijnmond en de Drechtsteden, misschien dat een soortgelijke aanpak
op milieutechnisch gebied te verwezenlijken is.
