°H4
-6-
hoop ook namens het gehele personeel dat gij met Uw vrouw nog vele ja
ren moogt genieten van een leven zonder zorgen, zonder politieke in
triges en moge Uw gezondheid daarbij ook geen zorgen baren.
Een stoffelijk blijken van dankbaarheid van het personeel, uit de per-
soneelspot moge ik U hierbij aanbieden".
Daarna neemt het lid Mens het woord:
"Pukkie van de Watering;
Pietje van de Watering;
Loopjongen van de Watering;
Piet van de Watering;
Ombudsman van de Watering;
Wethouder van de Watering.
De geschiedenis van de man waarvan we vanavond afscheid nemen als ge
meenteraadslid
Pukkie bij de jonge werkman. Pietje bij de R.K.Werkliedenvereniging.
Loopjongen na de oorlog bij de K.A.B. Piet bij het N.K.V. Ombudsman,
vraagbaak en adviesburo bij de gemeente. Wethouder: het nemen van be
langrijke beslissingen voor het leven en welzijn van Halsteren.
Men kan zich afvragen: wat is het belangrijkste geweest? Doch het in
vullen van een belastingformulier, het doorgeven van een klacht aan de
desbetreffende instantie is voor die bepaalde mens, zeker zo belang
rijk als het nemen van een beslissing over een sporthal, zwembad of
vrijetijdscentrum
Een voorbeeld van ongeveer 30 jaar geleden: een gezin met 5 kinderen,
man in de Ziektewet, na 6 weken nog geen uitkering. Om advies bij Piet
je van de Watering, deze stuurde de klacht door naar de bedrijfsvereni
ging. Wat bleek, de ziekengelduitkering was verzonden naar de werkgever,
doch deze stuurde de uitkering niet door. Ook hier weer op af, het kwam
in orde. Waarom dit simpele voorbeeld uit honderden gevallen waarvoor je
je hebt ingezet. Deze man in de Ziektewet was mijn vader.
Piet 7 jaar geleden vierden we jouw 25-jarig jubileum als gemeenteraads
lid. Op die avond is door mij o.a. gezegd: "Piet, jij bent de lokomotief
van onze partij". Ik wil thans niet verhelen dat, om in deze term te
blijven, de zaak is ontspoord.
Men kan gaan filosoferen wat de oorzaak is. Laten we het houden op een
menselijke vergissing. De wissel was niet overgezet.
Piet, namens de werknemerspartij wil ik je hartelijk danken voor het
geen je voor de gemeente hebt gedaan, doch in het bijzonder bedanken
voor al het werk wat je gedaan hebt voor de werknemers.
Namens de werknemerspartij mag ik je deze geschenkenbon aanbiedenPiet
het allerbeste voor de toekomst".
Tenslotte komt de scheidende wethouder zelf aan het woord:
"Geachte aanwezigen, beste vrienden het woord is aan wethouder van de
Watering. Ik moet toch eerlijk zeggen, dat het me een beetje te machtig
is. Want er zijn al zoveel woorden van lof tot me gesproken, dat ik me
op een bepaald moment toch wel ga afvragen: was het allemaal wel zo.
Maar ik dacht dat het toch wel verdienstelijk was, misschien wel nuttig
was en misschien wel nodig was om te proberen mijzelf te verplaatsen in
de jaren die gepasseerd zijn. Inderdaad kwam ik 32 jaar geleden in de
raad. Ik heb het vanmiddag al mogen zeggen op een bijeenkomst van be
jaarden, hier in dit huis. 32 jaar is een lange tijd, een lange ruk.En
ik verzeker U dat er in die 32 jaar heel wat gepasseerd is. Ik herinner
me nog Halsteren: een dorpsstraat, niet meer dan een langgerekt lint
met hier en daar een knoopje en voor de rest hier en daar achteraf een
woning. De grootste gedeelten van de gemeente waren niet voorzien van
licht, water en nog minder gas. Weinig verharde wegen, weinig riolering,
verkrotte woontoestanden.
-7-
Het was kort na de oorlog, ik herinner me nog bijzonder onder ons volk
de bijzondere noden. Dan noem ik o.a. de huisvestingnoodde nood op
het gebied van werkgelegenheid, de financiële nood en er waren geen
voorzieningen, zoals men op de dag van vandaag kende. Het is misschien
een gevolg van het feit, dat ik voortkwam uit een zeer eenvoudig milieu.
Arbeidersgezin, 11 kinderen thuis, ik was de derde, mijn vader was een
dagloner. Misschien dat mijn afkomst de reden is geworden, dat ik me
bijzonder ben gaan interesseren - deze afgelopen jaren - voor die bij
zondere noden van ons eigen mensen. Het was direkt na mijn verkiezing
als gemeenteraadslid, dat ik werd opgenomen in het kollege, dat men
toen burgerlijk armbestuur noemde. Het werd later maatschappelijke
zorg, nog later kollege van bijstand. Het grote verschil in deze in
stituten was nl. het feit dat men nu ergens kan spreken van een recht,
terwijl het vroeger meer ging als willekeur, laat ik zeggen om een
aalmoes. Ik herinner me nog de ontzaglijke woningnood in die tijd
en de verbetering van de woontoestanden in het algemeen voor ons volk.
Maar helaas is er m.b.t, die nood nog betrekkelijk weinig veranderd.
Ik verzeker U dat de afgelopen 32 jaren, niet de gemakkelijkste voor
mij geweest zijn. Ruim 20 jaar ^l^denom precies te zijn 20 jaar en
7 maanden, toen ik het wethoudeis aanvaardde, kreeg ik de portefeuille
van sociale zaken toebedeeld. Deze portefeuille, die in zijn omvang
verborgen blijft naar buiten. In tegenstelling tot de portefeuille van
openbare werken, waar dus aan de weg getimmerd wordt, wordt hier de
verantwoordelijkheid, de aktiviteit binnenskamers gehouden. De nood
van vroeger is er in zekere zin nog. Alleen zitten er bepaalde aanmer-
kelijk grote verschillen in, want nu nog hebben we net zo goed, als
32 jaar terug, mensen in financiële nood. En ik herhaal, het nu iets
gemakkelijker is om aan bijstand te komen, dan in de jaren toen ik
begon. Sommigen hebben huisvestingnood. Kregen we na de oorlog mond
jesmaat woningen toegewezen, was het dus een distributiegoedmaar
vandaag op de dag is het nog distributiegoed en nog zijn de aantal
len woningzoekenden, die zich op de dag van vandaag melden, legio.
Het grote verschil tussen toen en nu is het feit dat de eisendie
men aan woningen stelt, zijn opgevoerd. Dat voorzieningen van 30 jaar
geleden nu niet meEr opgaan.
Het is voor mij moeilijk om in de details te treden van al hetgeen er
gepasseerd is. Er zijn door de burgemeester, door het raadslid van El-
zakker, door de sakretaris Geers en door onze vriend Jan Mens verschil
lende bloemlezingen gehouden over mijn verdiensten in de afgelopen ja
ren. Als ik dan met de burgemeester mag beginnen: we hebben het genoe
gen gehad om met I zo'n 16 jaar samen te werken. Ik heb ook als wethou
der gewerkt onder eurgemeester Eikhuizen en als raadslid heb ik burge
meester van Thiel nog meegemaakt en daar tussendoor nog enkele burge-
meesterloze tijdptrken. Zoals ik reeds gezegd heb, is de ontwikkeling
van Halsteren geschiedt in een stroomversnelling. Als ik al die jaren
overweeg dan moeter we erkennen dat ontzaglijk veel veranderd is.Ik
weet dat de beslitingendie genomen moesten worden om te kunnen be
reiken wat we nu ijbben, niet altijd even gemakkelijk gingen. Er werd
zwaar en breedvoe "ig over gediskussicerd. Er werd ook gesproken over
mijn verdienste m.b.t. aktiviteitenliggende in het sociale vlak. Dan
moet ik inderdaad erkennen: het aantal konsults beliep tussen de 1.000
en 1.300 per jaar. Ik weet dat er over die jaren honderden en nog eens
honderden formuli',~en zijn ingevuld. Onze vriend Jan Mens heeft daar
een voorbeeld van jegeven en dat voorbeeld is nog met honderden uit te
breiden. Het was c3;middellijk na de oorlog nu eenmaal zo. Daar waren
