-17-
Want we hebben in Halsteren zo ontzettend veel gras en Uw draaiboek
van 47 jaar daar staat natuurlijk zoveel in dat er stof ten over zou
zijn om er de hele avond mee te vullen. Maar ik wil me dan toch gaan
beperken tot dat hele weinige. Omdat wanneer je spreekt als direk-
teur Gemeentewerken tot de sekretaris dan krijg je zo vaak die raak
vlakken die wat met politiek te maken hebben. En aangezien onze raad
zo'n ontzettend grote klankkleur heeft pik je er altijd wel een
snaar uit die doorrinkelt, misschien wel tot morgen. Dus dat zullen
we maar niet doen. Vandaag nog sekretaris, morgen de heer van Elzak-
ker. Een andere titel, maar geen ander mens. De verhoudingen tussen
ons zoals die nu 28 jaar was, sekretaris, die mogen blijven. Soms
mochten wij er dan weieens een eigen van elkaar verschillende mening
op na houden, het ging altijd om hetzelfde doel. De gemeenschap die
nen. Mochten er weieens meningsverschillen dan waren die van goed
aardige aard en deze losten zich zeer snel op. Ik kan U verzekeren
sekretaris, dat ik namens alle 40 medewerkers van de dienst Gemeente
werken mag zeggen, dat wij U dankbaar zijn voor de medewerking en de
samenwerking welke wij van U hebben ondervonden. Eerst als chef Fi
nanciën. Daarna zo'n 20 jaar als sekretaris.
Het moet gezegd worden dat nagenoeg alle verbeteringen voor de wer
kers van onze dienst, of het nu was salarisverhoging, diplomatoe
lage, kledingtoelage en wat dan ook, mede dank zij Uw gunstig ad
vies, de eindstreep haalde. Op velerlei gebied hadden wij elkaar no
dig. Zowel in ons dagelijkse werk als in datgene dat U 's avonds nog
deed voor de gemeenschap. De Woningstichting, gasthuis enzovoorts,
enzovoorts. In kleine zaken vonden wij elkaar, in grotere nog beter.
Zoals wanneer het ging om de bestrijding van volksvijand nummer een,
het woningtekort. En nu ook weer volksvijand nummer twee de aantas
ting van ons milieu. Zowel te land, ter zee of in de lucht. U was
niet de man van veel woorden, maar wel van daden. Uw uitspraken wei
eens hard, Uw daden waren sociaal en democratisch. Meneer van El-
zakker, ook mede namens onze vrijwillige brandweer, moet ik U harte
lijk danken voor de sympathie en het warme hart dat U het korps
toedroeg. Wij hadden U altijd graag als gast aan tafel. Bij bindings
avonden en de jaarlijkse reisjes. Ook weet ik dat U waar dat kon,
achter het korps stond. En zeker wanneer dat verzekeringen, vergoe
dingen en dergelijke zaken aanging.
