- 4 -
Enige tientallen jaren geleden stond de raad
nog volledig als het hoogste orgaan voor het
volle bestuur der gemeente. Sedertdien is veel
van wat eertijds des raads was, hetzij door
hem zelf, hetzij door de wet overgegaan op het
dagelijks bestuur. Andere belangrijke taken
werden toevertrouwd aan commissies, stichtingen
ed
Op deze wijze is niet alleen de taak van de raad
aanzienlijk uitgehold, maar werd ook een flink
brok bestuur aan de openbaarheid onttrokken.
Ook dat schept onbehagen bij de mondige burgers,
die willen meedenken, meeleven en meewerken aan
het welzijn van hun eigen gemeenschap.
Vandaar dat de laatste jaren steeds meer stemmen
opgaan om de representatieve democratie aan te
vullen met participatie-democratie. De mondig
geworden burger, die zich direkt betrokken
voelt bij alles wat zijn persoonlijke relatie
tot de locale samenleving, zijn woon- en
leefmilieu, zijn voorzieningenpakket raakt,
wil daarop zinvol kunnen inspelen.
Ook uit deze ontwikkeling zal het gemeentebestuur
de consequenties moeten trekken. Reeds eerder
heb ik begrepen dat Uw raad dat ook wel wil.
De vraag is alleen maar hoe?
In het vlak der sociale wetenschappen zijn
vele technieken ontwikkeld en methoden aangegever
Wij weten echter nauwelijks wat werkelijk bruik
baar is. Wat passend is voor Amsterdam, zou
voor Halsteren wel eens volstrekt onbruikbaar
kunnen zijn en omgekeerd.
Een rustige bezinning op dit vraagstuk en de
nodige voorzichtigheid lijken gewenst.
Volgende maand zal in een gecombineerde ver
gadering der commissies voor ruimtelijke
ordening en openheid en openbaarheid het
probleem van de inspraak aan de orde komen.
Uiteraard toegespitst op de inspraak m.b.t.be
stemmingsplannen, en uiteraard vanuit de
gedachte dat participatiedemocratie veel te
maken heeft met welzijn.
- 5 -
Een enorme belemmering op de weg naar welzijn is
voor vele burgers gelegen in de kloof tussen jong
en oud
Gemakshalve wordt vaak de jeugd aangewezen als
veroorzaker van die kloof. Het is niet daarom dat
ik mij onderstaand zal bezig houden met hulp aan
de jeugd.
Want de gravers van die kloof staan aan beide
zijden daarvan. De ouders zijn vaak veel hulp-
behoevender dan de jeugd. Vele ouders komen aan
een dramatische periode in hun leven, als zij
komen te staan voor het proces waarin hun kind
geleidelijk vezel voor vezel de band door snijdt
die hem met zijn ouders en met zijn gezin verbindt,
totdat zij hem tenslotte verliezen en hem -gezien
zijn afwijkend gedrag- ook maatschappelijk
verloren wanen. Naar het daaraan verbonden leed
kan een buitenstaander slechts gissen. Deze ouders
zijn overigens moeilijk te helpen. Toch heb ik
met name ook aan deze ouders gedacht als ik verderop
in mijn betoog het begrip "education permanente"
hanteer
Maar nu de jeugd.
Hun probleem wordt door"de gevestigde maatschappij"
afgedaan met drug en sex. Terwijl vrijwel alle
jongeren andere opvattingen huldigen dan hun ouders,
heeft blijkens onderzoekingen hoogstens 10% te
maken gehad met drugs en de meesten nog slechts
incidenteel. Drug en sex zijn dan ook meer aan te
merken als gevolg dan als oorzaak van het jeugd
probleem.
Bezien vanuit het normenpatroon van de gevestigde
maatschappij vindt in toenemende mate onaangepast
gedrag plaats. Bij een minderheid der jeugd vindt
dat niet alleen plaats, maar wordt het ook met
opzet gedemonstreerd b.v. via de kleding.
Er zijn personen die bewust aandringen op gedrags
verandering. Het zijn de maatschappijcritici.
Zij streven bewust onaangepast gedrag na, vanuit een
innerlijke overtuiging, dat de gevestigde maat
schappij op een voor velen onbevredigende wijze
functioneert
