- 25 -
U eens. Maar toen tijdens de laatste fractievergadering Uw afscheid aan de orde
was, was daar direct de opmerking: Wat jammer dat de heer van de Merbel vertrekt,
want hij was zo'n correct raadslid. Vandaar dat ik, ondanks het feit dat het
een cliché-uitdrukking is, toch hiermee wil typeren de gevoelens van spijt
van onze fractie dat U gaat vertrekken.
Er is ook nog eenFrans gezegde dat zegt: Partir c'est mourir un peu. Nu hoef
ik dit voor jouw niet te vertalen, want we hebben in dezelfde periode van
dezelfde leraar Frans geleerd. Ik meen me te herinneren dat jouw Frans nog
zelfs wat beter was dan het mijne. Je zult dus begrijpen wat dat betekent.
Ondanks dat afscheid, hoop ik toch dat dat niet al te zwaar zal vallen. /Want
het is absoluut, zoals onze voorzitter al stelde, een afscheid dat weloverwogen
genomen is. Wij, als achterblijvers in de raad, weten dat je ook in de toekomst
de politiek van onze gemeente toch wel met wat meer dan normale belangstelling
zult blijven volgen.
Ik denk dat in dit geval het bloed toch een beetje blijft kruipen waar het
niet gaan kan.
We hopen dat we met Uw opvolger, de heer de Witte, op dezelfde prettige manier
kunnen vergaderen. Het zal misschien niet meevallen voor U (het woord richtend
tot de heer de Witte) om de heer van de Merbel in dat geval op te volgen,
want wij kennen allemaal zijn specialiteiten. Zeker voor mij zijn Uw speciali
teiten nog een grote onbekende.
Namens alle collega-raadsleden willen wij U, collega van de Merbel, ook iets
aanbieden. Wij wisten niet een passend geschenk te vinden bij deze raadsver
gadering. Wij hebben het gemeend om het te doen in de vorm van een cadeaubon.
Wij hopen dat U hier zelf een bestemming aan kunt geven, hetgeen toch een
aandenken mag zijn aan de 6 jaar die U in deze raad hebt mogen verkeren.
Collega van de Merbel, wij wensen je een goede tijd toe. Hopelijk zal het
besluit dat je deze raad gaat verlaten, het resultaat hebben voor je gezin,
jezelf en je werk, wat je daarmee hebt beoogd.
Misschien - we zijn nog niet zo erg oud - zien we elkaar in deze formatie
nog wel eens terug. Je weet maar nooit. Politiek is een wisselvallig vak,
wat dat aangaat.
Namens ons, dank voor de afgelopen jaren en wij wensen je en je gezin voor
de toekomst Gods zegen toe".
Mevrouw Verhagen biedt hierna namens alle collega-raadsleden de heer van de
Merbel een cadeaubon aan.
De voorzitter geeft hierna het woord aan de heer Bos.
De heer Bos zegt het volgende:
"Wim, daarstraks zei collega van der Werf: Als je dank brengt voor de samen
werking, dan moet je erbij zeggen dat dit ook voor mij geldt. Overigens heb
ik nog een persoonlijk afscheidswoord voor jou.
Vanavond neem je afscheid als raadslid in deze gemeente. Wij allen vinden
dat jammer. Een goed raadslid gaat helaas van ons heen. Er zijn er vanavond
meerderen die tot jou het woord zullen richten. Ook ik kon niet nalaten, daartoe
te behoren. Bijna 4 jaar zijn wij in deze raad fractiegenoten geweest. In
die periode hebben jij, Piet Lauwers en ik prettig mogen samenwerken. Ook
al was er dan misschien wel eens verschil van mening over bepaalde zaken,
we kwamen er toch altijd weer uit en we vonden toch altijd een gezamenlijk
fractiestandpunt, behalve wanneer het ging om de sociaal rechercheur. Dan
bleven de meningen verdeeld. Maar, dat zelfs hebben we elkaar nooit kwalijk
genomen. Het waren prettige en aangename jaren, waarvoor ik je nog altijd
dankbaar ben. Helaas viel op 26 februari 1982 het doek. Dat heeft ons beiden
- dat weet ik zeker - verdriet gedaan. En dat doet het ons nog, zeker wanneer
je beiden voor dezelfde partij hebt gestaan en dat gedurende vele jaren.
En Wim, wees er van overtuigd, landelijk doen we het nog, jij en ik ook. Het
warenniet alleen de jaren waar we fractiegenoten waren,waarin we samenwerkten.
Dit was 15 a 16 jaar geleden ook al zo.
Toen aan het eind van de zestiger jaren provinciaal en landelijk gestreefd
werd naar samenvoeging tot één gemeente van Willemstad, Dinteloord en Fijnaart
