-12-
Ik ben blij dat U over Heijningen hebt gesproken, hetgeen ik ook wel had
verwacht. Net als U heb ik mijn hart aan Heijningen verpand. Ze zouden hoog
uit in Fijnaart kunnen zeggen: "je bent er wel eens een keertje teveel naar
toegegaan". Bedankt voor de prettige samenwerking en het verkeer met elkaar
in het Oranjecomité dit ging er echt op zijn Heijnings aan toe.
Ik ben denk ik voldoende dicht bij Heijningen aangeland om te zeggen, dat ik
het een enorme prestatie vind om met 700 a 800 mensen ieder jaar weer een
fantastisch Oranjefeest te organiseren.
Mijnheer van Dis over de integratie wilde ik eigenlijk vandaag helemaal niets
zeggen, maar U heeft het aangesneden en terecht uiteraard. De kranten hebben
mij er ook naar gevraagd. Ik denk dat het allemaal wel mee zal vallen, want
alles heeft zijn tijd nodig. De smeltkroes van politieke opvattingen en par
tijen - met veel eerbied en respect voor Uw vader - die heeft daarvan ge
zegd: "de Fijnaartse zandbak". Dat zijn dingen waarvan ik moet zeggen, dat
ik er blij om ben dat dat soort woorden vandaag niet meer zo regelmatig ge
zegd behoeven te worden.
Dank tenslotte aan de secretaris voor hetgeen hij namens de medewerkers
heeft gezegd.
Ik weet, dat ik van sommigen van hen nogal eens extra inspanningen heb
gevraagd: Ik heb die ook altijd gekregen en daarvoor ben ik hen veel dank
verschuldigd.
Juist met het oog op hun arbeidsomstandigheden verheug ik mij erop, dat zij
over enkele maanden eindelijk een goed en doelmatig onderkomen kunnen betrek
ken, waarvan ik vind en de raad ook, dat ze dat waard zijn. In diverse kon
takten met U hebben we vreugde, maar ook smart met elkaar gedeeld en ik wens
U, met de Uwen, alsook de oud-medewerkers, het allerbeste toe.
Nog bedankt voor het cadeau. Ik vond de relatie met de portefeuille van Open
bare Werken wel goed. Ik zal best wat geleerd hebben in die tijd, maar sinds
1 januari j.l. had ik er weer een paar portefeuilles bijgekregen. Als men nu
a les nog eens nagaat, dan heb ik precies alle portefeuilles gehad. Ik denk
dat ik veel plezier van deze "Work Mate" zal hebben, hoewel mijn vrouw steeds
zegt: "Jij hebt twee linker handen". Misschien is dit dan een goed instrument
om eens te bewijzen, dat ik van die ene linker ook wel een rechter kan maken.
Het gemeentebestuur en allen die daaraan hebben bijgedragen, dank ik -
mede namens mijn vrouw - voor de wijze waarop wij vanmorgen, maar ook van
middag in de gelegenheid worden gesteld om van velen afscheid te nemen.
Dit afscheid valt samen met het begin van de jaren '80. Met de aanvang
van een periode, waarvan nu al geschreven wordt, dat die beslissend zal zijn
voor de komende generatie.
Vooral met het oog op het welzijn van de burgers, zal er van het openbaar be
stuur veel gevraagd worden.
Met een toenemende werkloosheid, stijgt de ontevredenheid. Juist daarom
zal het noodzakelijk zijn extra maatregelen te treffen in de immateriële sfeer.
Die maatregelen kosten geld en dat moet beschikbaar gesteld worden in een
periode, dat de inkomsten teruglopen. Voorwaar geen gemakkelijke opgave.
Ik zeg U dit niet om bij mijn afscheid een boodschap achter te laten. Ik
noem U dit slechts als uiting van betrokkenheid, die in de loop der jaren uit
de diverse kontakten is ontstaan. Zeven jaar heb ik geluisterd naar grote en
kleine noden, naar verdraagzaamheid en minder verdraagzaamheid. En al wordt
er vandaag een streep gezet, er blijven nog vele noden bestaan en er komen
er nog bij.
In de jaren '70 konden er nog wensen worden vervuld, voorde jaren '80 hoop
ik, dat er voldoende ruimte blijft om in ieder geval de "noden" te lenigen.
Wij nemen vandaag afscheid van een dorp, van een gemeenschap, die
bruist van activiteiten, van een gemeenschap, waarvan de onderdelen niet al
tijd even lief zijn voor elkaar.
