Financiën is gebleken dat dit principe weieens f. 40.000,- aan
leasten op zou kunnen leveren. Ik wens de fracties die dat
principe dan huldigen straks veel sterkte, want ik hoop dat
zij betrokken zullen blijven bij dit voorstel en dat:zij dan
ook de portemonnee zullen trekken om de schade die 2se nu
aanrichten goed te maken. Dat zal wel niet het geval zijn. Het
zal duidelijk zijn dat mijn fractie het voorstel van harte
ondersteund, omdat artikel 49 van de Wet Ruimtelijke Ordening
jSist voorziet in dit soort zaken. De wet heeft voorzien in
dit soort schadegevallen. Als burgers schade lijden onder onze
ruimtelijke ordeningsbesluitendan dienen wij die schade
accepteren en te vergoeden.
Voorzitter, ik ondersteun uw voorstel.
De heer DIETEN:Het standpunt van de fractie van Groen Links in
deze situaties is bekend Wij waren tegen het toekennen van
planschadeDe argumentatie daarvoor is kort s;amengevat e en
meer politieke, nl. wij vinden het niet terecht dat mutaties
in de waarde van grond, het gaat niet over mutatie van opstal
maar van grond, moeten leiden tot een vergoeding van een
planschade als wij als raad verantwoorde besluiten nemen. Het
is ook de achtergrond van het standpunt van Groen Links dat
grond in gemeente-eigendom_ zou moeten zijn, zodat je dit soort
verschijnselen überhaupt niet zou tegenkomen.
Wij zijn ook van mening dat er in deze_ situatie dus los van
de politieke benadering, geen sprake is van het 11 ^de
planschade, maar dat is natuurlijk een discutabele stellmgna
me door een relatief ondeskundige. Dat brengt ons op de Pr.°°®
dure waarin wij zitten als het gaat over de vraag of al dan
niet planschade toegekend wordt. Wij hebben daarvoor een
verordening waarin wij ons als raad haast automatisch veria
op het standpunt van de commissie van deskundigen. Daarmee is
het vrijwel onmogelijk om als gemeentebestuur een eigenstandig
standpunt te blijven verdedigen m relatie tot een eventueel
afwijkend standpunt van een commissie van deskundigen.
Wij verzoeken het college dan ook om, als deze zaak tot een
einde is gebracht, dit soort zaken aan de hand van de i^ri
prudentie die dan ontstaan zal zijn te vergelijken met d
procedure in onze verordening op dit punt, zodat wij dat nog
eens tegen het licht kunnen houden en kunnen bekijken hoe wij
in de toekomst dit soort zaken zullen behandelen.
Wat betreft het concrete voorstel zijn wig dus tegen he
toekennen van de planschades op de punten 1 t/m 5 en daar waar
u zelf ook voorstelt om die niet toe te kennen gaan wij daarin
mee
De heer VAN DER KALLEN: Mag ik bij interruptie de heer Dieten
noq een vraag stellen.
U bent klaarblijkelijk wel bereid om de jurisprudentie die u
deze zaak ontstaat te volgen, maar ik zou graag willen weten
waarom hij niet bereid is om de jurisprudentie die op
moment al bestaat over dit soort zaken te volgen.
De heer DIETEN: Dat is omdat wij van mening zijn dat hier
sprake is van een bijzondere situatie, waarin ten eerste
ons de vraag ter discussie wordt gesteld of er sprake is
planschade en ten tweede en dat is het standpunt van de rest
van de meerderheid van de raad die tot nu toe tegen was,
namelijk in hoeverre die planschade dan voor eigen risico van
de klagers zou moeten komen.Op beide aspecten menen wij dat we
een redelijke kans maken om die zaak te winnen. Desondanks
menen wij dat wij in de procedure vrij zwak staan daar waar
wij een verordening hebben waarin wij ons als raad eigenlijk
verlaten op het standpunt van de commissie van deskundigen,
juist omdat we op die procedurele argumenten dreigen het schip
in te gaan, wil ik ook aan het college verzoeken om die veror
dening, aan de hand van de jurisprudentie, nog eens tegen het
licht te houden. Dus niet de jurisprudentie op het gebied van
planschade in het algemeen, nee, onze verordening in relatie
tot de jurisprudentie.
De heer AERTSSEN: Ik kan hier vrij kort over zijn. De vorige
keer dat wij over ditzelfde onderwerp spraken was ons stand
punt bekend. Ook wij vinden dat hier geen planschade moet
worden toegekend. Wij volgen wat dat betreft ook de opvattin
gen die door de heer Vermeulen zijn verwoord en ook links van
mij, dat desnoods, in het uiterste geval, de rechter een
uitspraak moet doen. Dat is dan uiteindelijk het punt waar je
op uitkomt. Ik ben het met de heer Dieten eens dat ook ten
aanzien van de procedure die we gevolgd hebben het goed zou
zijn om dat nog eens goed te evalueren als dit allemaal achter
de rug is
Mevrouw KAMMEIJER: Ik kan hier verder kort over zijn. Wij
hebben natuurlijk al meerdere malen betoogd dat wij het advies
van de deskundigen hierin willen volgen. Wij steunen het
voorstel van harte.
Ik kan mij verder aansluiten bij het verhaal van de heer Van
der Kallen. Ook wij hebben gewaarschuwd voor een aanzienlijke
kostenvermeerdering wanneer we dit advies naast ons neerleg
gen.
De heer PLASMANS: Ook heel erg kort. In de commissie hebben
wij al aangegeven dat de WD-fractie heeft geconstateerd dat
er gewoon een principieel verschil van opvatting is. De enige
weg is de rechter die daar een uitspraak over moet doen. Wat
betreft de opmerking van de heer Van der Kallen kan ik zeggen
dat de financiën geen rol hebben gespeeld in de overwegingen
van de WD-fractie met betrekking tot dit verzoek om planscha
devergoeding. Dat betekent concreet dat wij ons standpunt
handhaven en niet accoord gaan met voorstel 1 en wel accoord
gaan met voorstel 2 t/m 5.
De heer VAN DE WATER: Wij zijn van mening dat terecht gebruik
gemaakt is van de artikel 49-procedure. We hebben dat in een
eerdere discussie al aangegeven.
Wij kunnen het voorstel van het college ook nu ondersteunen.
De VOORZITTER: Ik denk dat er een misverstand is over de
besluiten. Op blz. 5 van het raadsvoorstel worden aangehaald
<ie adviezen van de commissie Bezwaar— en Beroepsschrift, dat
zijn er 5. Als u naar de besluiten kijkt die B&W aan u heeft
9
