12
1 Januari 1962 werd de 45-urige werkweek ingevoerd. Geen compensatie. 50 man-uren
per week verlies.
1 September 1968 werd het aantal werkuren teruggebracht naar 43 3/4 uur per week.
Geen compensatie in personeel. Verlies 67^ manuur per week.
1 April 1970 42ö-urige werkweek. Uitbreiding 1 man. Verlies 25 man-uren per week.
29 december 1973 41 1/4 uren per week. Compensatie 1 man uitbreiding. Weer eens
een verlies van 30 manuren per week.
Dan is daar nog de uitbreiding van het verlof, in 1953 kwamen 4 categorieën met respec
tievelijk 12, 12, 15 en 18 dagen verlof voor, intussen opgelopen tot 19,19, 20 en 23 dagen
verlof.
Extra-vakantiedagen zijn er bijgekomen. De jeugd-regeling is er bijgekomen.
Dan worden in totaal in 1973 410 man-dagen buiten dienst gehouden wegens het volgen van
cursussen - want men vraagt toch altijd zo dat die politie vorming en opleiding moet heb
ben - Dat kostte dus wel 410 mandagen in 1973.
Intussen is er in Bergen op Zoom de nodige uitbreiding geweest met recreatie-gebieden
die ook surveillance nodig hebben, is er een nieuwe grote openbare weg gekomen,
enfin, hij kan het hele verhaal voor wie het interesseert best eens aan die iemand ter
inzage geven. Het is natuurlijk wel een hopeloze zaak dat enerzijds de taakomvang van
de politie geweldig is toegenomen en anderzijds de reële sterkte" - hij praat dus niet
over de nominale sterkte - is afgenomen.
Dat is een punt.
Vandaar dat hij doodeenvoudig moet zeggen: er kan eens één keer misschien een weekend
of wanneer dan ook extra-krachten worden ingezet om eens een keer intensief te patrouil
leren. Normaal is dat niet houdbaar. Dadelijk zal de 40-urige werkweek worden ingevoerd.
Dadelijk krijgt men bij de politie bovendien beperkingen aan de mogelijkheid tot opleggen
van zondags-dienst, zaterdags-dienst, onregelmatige dienst, waar allerlei beperkingen
aan gelegd gaan worden,, Dat maakt dat totaal onmogelijk.
Laat hij het harde woord dan nu maar zeggen: dat bij de huidige sterkte van de politie
wat men normaal, op een normaal uur als er geen bijzondere omstandigheden aan de
hand zijn, op de weg kan brengen aan surveillerende, ge-uniformeerde politie, is 6 man
en meestal 4 man. Dat is de harde waarheid.
Vandaar dat voortdurend gevochten wordt om uitbreiding van het politie-korps.
Dat is volgens hem enerzijds - het idealisme van mevrouw Stroécken delend maar iets
minder fidutie hebbend in de resultaten - te komen van de mentaliteit van de bevolking,
en anderzijds van een intensieve, preventieve surveillance.
Voor a it laatste moeten de middelen zijn en natuurlijk - de heer Gorrissen haalt terecht
aan - moet men als men deze toestand aanhaalt, wel weten waarover men praat.
Als men deze toestand echt wil verbeteren, wil men b. v. denken aan de wijk-agent, om maar
eens iets te noemen, - dat woord wordt zo gemakkelijk in de mond genomen - moet men
zich ook realiseren dat een wijk-agent, die men dan bij de industrie een cont inu-arbeids-
plaats noemt, 4-voudig bezet moet zijn. Dan moet men alleen eens indenken hoeveel agen
ten men nodig zou hebben om in de wijken van Bergen op Zoom een echte wijk-agent te
hebben. Als hij zegt dat hij dankbaar zou zijn als de raad een krediet zou voteren om
boven de sterkte uit te gaan, moet hij direct daarnaast zeggen dat dat op dit moment geen
enkele zin heeft want er wordt al alles aan gedaan maar men zit voortdurend met vaca
tures die niet kunnen worden aangevuld, want de animo is natuurlijk voor de politie onder
deze omstandigheden ook niet zo bijzonder groot.
De taak van de politie wordt er ook niet eenvoudiger op.
De eisen die men aan zijn optreden stelt worden niet gemakkelijker. De selectie kan dus
nooit slapper worden.
Vandaar dat men dan ook nu weer met 5 vacatures zit. Ook dat nog.
Het heeft dus geen enkele zin om hem een krediet te geven om de politie uit të breiden als
hij de gestelde sterkte niet eens kan halen.
Als hij in o jaar tijds met hangen en wurgen eindelijk een inspecteur heeft.
Dat heeft dus helemaal geen zin.
Voordat men nu zegt van: die politie die treedt wel eens te gemakkelijk op, hetgeen dan
een 2e soort verwijt is, wil hij zeggen dat er natuurlijk altijd veel gepraat wordt.
Al s hij de politie-rapporten leest dan is het aantal gevallen waarin de politie wordt ge
beld om direct ter plaatse te komen vanwege b. v. een vechtpartij; ter plaatse aangeko
men: vechtenden niet aangetroffen; degenen die het gezien hebben willen geen aangifte doen;
en die gevallen zijn er legio. Maar dan kan de politie ook verder niet meer optreden.
Als men in een café te hulp wordt geroepen wegens een vechtpartij en de politie komt er
dan aan en de vechtenden zijn weg en de omstanders of de barkeeper of de eigenaar wil niet
zeggen wat er is gebeurd, wat wil men dan. Dat gebeurt herhaaldelijk.
