u.en slechte huisvesting maakt van de mensen barbaren, een goede huisvesting
is het kenteken van beschaving. Huizen zijn in zekere zin belangrijker dan
eten en werk. Het natuurrecht van een beest is»dat het zijn nest kan bouwen.
Kijk maar naar de vogels. Ze zijn op dit ogenblik drukker bezig met hun nest
dan met hun ,_eten.
Dat natuurrecht wordt in deze tijd aan de mens niet gegund. We verbeelden
ons'J zegt spreker," dat we alles in formules kunnen vatten. Een formule voor
de lengte, de breedte en de hoogte van een huis, voor de kuböce meters waar
in we mogen ademen. God mag het on3 vergeven ,dat we het zover hebben la
ten komen ,dat we een formule moesten gebruiken voor het samenzijn van twee
mensen. Als je samen met de toekomstige vrouw 55 bent kom je op de wacht
lijst voor een hui3. Durft iemand" vraagt sprekerhier er eerlijk aan te
denken hoeveel levensgeluk daardoor om zeep wordt gebracht? Wordt de woning
nood niet vreselijk getekend door die onbarmhartige en kale formule
Spreker is hier zo op ingegaan, omdat hij zich dood ergert aan uitspraken
uit de onderhavige nota, die hem, in dit licht bezien, harteloos voorkomen.
Deze Wethouder komt, naar zijn mening, niet los van de gedachte ,dat hij een
huisjesbezitter is, die het erfgoed van de gemeente zo goed mogelijk moet be
heren.
Hij leest weer: Wij hebben huurders van 58 woningen, waarvan de verkoop
uit hoofde van de gemeentelijke woningexploitatie het minst bezwaarlijk
wordt geacht. en verder, Hierdoor blijft de verkoop van gemeentewonin
gen uit het oogpunt van woningexploitatie minder aantrekkelijk" en verder:
Do tot dusver gevolgde wijze is o,i, weinig bevredigend" en nog verder;
70zf.cn van do vraag of de ver koop uit hst oogpunt mn ge:., wonLngexpl, wens el i jk is'
De Wethouder zal hem straks wel voor de voeten gooien, veronderstelt spre
kerrat deze nota over de exploitatie handelt en dat de sociale kant een
andere zaak is, die ook door hem wordt behartigd, maar spreker wil juist aan
tonen ,dat hij zijn werk mé<5x economisch dan sociaal ziet en dat hem bij deze
huizenverkoop de sociale kant helemaal ontgaat.
Let eens op het gegoochel met cijfers. Het bestuur heeft zorgvuldig een
groepje huizen geselecteerd, naar nu duidelijk blijkt alleen om de Minister
en de publieke opinie zoet te houden. Er is een vangnet van beperkingen op
gesteld om de schade zo klein mogelijk te houden. De oandidaten mogen niet
te oud en niet te jong zijn,' niet te rijk en niet te arm, ze mogen geen status
nhebben er^ er ook nooit eej} krijgen. Alleen een middenmootje kan er door;
Mogen er, vraagt sprokor, in die huizen dan ook nog mensen wonen die niet in
staat zijn om te kopen, die de huizen te slecht vinden om ze te kopen, die
geen zin hebben om op een met onverborgen wrevel gedaan aanbod in te gaan of
die in de toekomst voor hun groeiend gezin een groter huis nodig hebben?
Let wely zegt spreker," dat zijn beperkingen van de '<jandidaat zelf, Van de
58 c andidaten reageren 30 positief', d t is ruim 50$. Dan leest hij let
terlijk dat dit niet zo veel is als verwacht was en dap in de toekomst niet
verwacht moet worden dat het publiek hele huizenblokken zal kopen.
Dat noemt hij nu een merkwaardige interpretatie van cijfers. Als er na de
enorme zeef 30 overblijvers zijn, spreekt hij liever over een enorme belang
stelling en een doorslaand bewijs van de behoefte. Als ruim 50$ van de huur
ders tegen de verdrukking in wil kopen dan betekent dit z.i, in Bergen op
Zoom een verlangen van 1500 huurders naar eigen bezit en dit getal vindt hij
groot genoeg om het met heel die nota niet eens te zijn,
Dan wil spreker de Wethouder ook vastpinnen aan de beslissing van 1961, Toen
is bij het vaststellen van de woninggroep duidelijk gezegd, dat het om een
proef ging. Spreker meent, dat de proef is geslaagd en dat men er duB mee door
moet gaan. Hij vreest echter^ dat de waarheid niet is dat het resultaat is
tegen gevallen, maar dat men er van geschrokken is, want de verkoop van 1500
huizen zou een revolutie betekenen, dan zou preoies gebeuren wat de Wethouder
vreesde, er zou niets overblijven dan flats» incourant en riskant goed, zonder
veel speculatieve waarde,
inderdaad z^t sprekerdat hangt U boven het hoofd naar'J vraagt hij,'is dat
nu zo erg
opreker heeft al gesteld, dat in hot woningbeleid de huisvesting het voornaam
ste moet zijn, Welnu, als de gemeente hot bezit op grote schaal ging verkopen,
zouden er voor het geld nieuwe huizen kunnen worden gebouwd en de woningnood
verder kunnen worden bestreden. Nu zal de Wethouder 3traks wel zeggen dat
voor het gold, dat volgens de regeling wordt ontvangen, geen nieuw huis
kan worden gebouwd, naar als een huis verkocht wordt, verdwijnt het niet van
de kaart. Het woningbedrijf behoeft niet per s/ 3000 woningen te bezitten.
