-
- V J:
s
bur .x :-;vi
- r..'. nixxV':x:ï
r n 1 i Trbe
- r xrx -
trig. 3.' tfei>bt&v hermrr r.;
v ax
n.'.iai
- XX Vo xx,: •vx-,-
i Ij
o J
x x-
-
■mr. -
-15-
Hiervoor bestaat ook een beroepscommissie", aldus spreker.
Naar aanleiding van het antwooTd van ds heer Broos, dat in 1949
3° gshe la. panden werden gevorderd, merkt de heer RATS MA op, dat
door het vorderen van gehele panden het woningprobleem niet wordt
opgelost. Het betreffende pand wordt al bewoond, of het nu gevor
derd wordt of niet. Het gaat volgens spreker om het invorderen.
Dat dit allerlei moeilijkheden met zich mede brengt, is zonder
meer duidelijk. De vraag is echter: :,,7at is het kleinste kwaad
"Het resultaat van wat wij nu doen, is, dat de kleine huisjes
overvol zitten, terwijl veel grote panden uiterst dun bevolkt
zijn", aldus spreker. Dit is, met het oog op ziekteverschijnselen
e.d., ongewenst. Zijns inziens kan en mag op deze weg niet verder
worden voortgegaan. De toestand, die momenteel heerst, is onhoud
baar. Men kan er volgens spreker niet aan ontkomen, om in deze
iets te doen.
De heer BAKX sluit zich geheel aan bij het betoog van de heer
Ratsma.
Hij wijst er op, dat de heer Broos gezegd heeft, dat burgemees
ter en wethouders het standpunt van de woningcommissie, dat jong
gehuwden zelf een woning moeten zoeken, hebben overgenomen. Dit is
echter juist andersom. "Dit is geen advies van ons", aldus spre
ker, "maar burgemeester en wethouders hebben ons dit gezegd".
De huisvesting van ds jonggehuwden is een moeilijk probleem,
dat misschien enigszins kan worden opgelost door de bouw van du-
plexwoningen. In ds grotere panden kan zijns inziens toch echter
wel worden ingevorderd. Hij geeft burgemeester en wethouders dan
ook in overweging, het vorderen van gedeelten van woningen in rui
mere mate toe te passen.
De VOORZITTER antwoordt, dat het aantal panden waar zulks reëel
mogelijk is, zeer beperkt is. Bovendien betreft het veelal panden,
waarin personen uit een bepaald sociaal milieu thuis horen, zodat
slechts gezinnen, die tot dat milieu behoren, door invordering
geholpen kunnen worden. Daardoor wordt de positie van hen, die tot
d= andere klassen behoren, nog onjuister.
Een samenwoning is slechts houdbaar, indien zij harmonieus is.
Zulks is met een g 3dwong en samenwoning meestal niet het geval. Bij
invordering ontstaan vaak zulke ernstigs moeilijkheden, cat het
psychisch niet mogelijk is, de samenwoning te handhaven. Burg.mees
ter en wethouders moeten dan toch weer ingrijpen.
Ds woningnood most volgens spreker niet worden opgelost door
nieuwe moeilijkheden te scheppen, doch door de bouw van nieuwe
^e. s"kimu-leren. Door de bouw van 50 duplex-woning en kun
nen 100 kleins gezinnen geholpen worden; terwijl met pijn en moei-
nauwelijks 50 gedwongen samenwoningen te forceren zouden zijn.
De heer RATSMA geeft graag toe, dat samenwoningen op vrijwilli
ge basis te verkiezen zijn boven gedwongen samenwoningen. Zijns
inziens zijn er echter bijna geen vrijwillige samenwoningen; ze
zijn practisch allemaal noodgedwongen.
"Indien wij ons op het standpunt hadden gesteld, dat ook voor
jonggehuwden gevorderokan worden, dan hadden deze hiervoor ook in
aanmerking kunnen komen", aldus spreker. Door invordering hadden
deze jonge mensen dan geholpen kunnen worden. "Als de mensen so
ciaal geschikt zijn, om in grotere panden te worden ingevorderd
dan had zulks tochxkunnen geschieden", aldus spreker, woningbouw
geeft natuurlijk dè oplossing, doch hij is van mening, dat men er
op deze manier alleen niet komt. Het aantal geregistreerde woning
zoekenden bedroeg per 51 December 947 tegen 745 op 31 December
1948.
"Als we er met de bouw van 100 woningen nog niet komen, dan ko
men we er met een tiental vorderingen ook niet", aldus de VOORZIT
TER
i.
j •-
IT XX
•i .'iST 7
i-T 1\L "".ÏÏO
T
T..v X'
x
'j. 1
x:>" 3'
i
OX
'r y.
O
yy.'y
..f
e'"
f ££fc: 1' r.n.-J:
X 'XX:.X
X 1..: XXX
j. xjv.in V "X
a
HI
••i:X"
*.b V.
i e\\ r
i
,1
X"
