komenjbedreigen hem niet. Bij ontslag treedt hij in het genot
van wachtgeld of pensioen. Ook zijn weduwe en weezen zijn ver
zorgd. Eet zijn al deze en nog tallooze andere zaken,die ondanks
alles,de ambtelijke positie in deze dagen tot een door velen be
geerd goed maken. De ambtenaar heeft zooveel voor boven hen,die
in het particuliere bedrijf werkzaam zijn.
Het is geen aangename taak een voorstel tot verlaging in te
dienen en nog minder om het te verdedigen. Een andere ontvangst
had ik dan ook wel verwacht in den raad. Het is niet louter een
financieele kwestie,het is veeleer een moreele kwestie ten op
zichte van onze ingezetenen,die deze lasten hebben op te brengen.
Men gaat in Nederland in alle kringen naar beneden,bij het rijk,
bij de provincie,bij talrijke gemeenten,bij de spoorwegen,de
P.T.T. Onomstootelijk staat het vast,dat al zou de financieele
toestand der gemeente beter zijn,het toch tot een salarisverla
ging moest komen. Daaraan valt niet te ontkomen. En wanneer de
raad daar niet tot overeenstemming kan komen,dan vrees ik,dat
wij or.se zelfstandigheid gaan prijs geven. Ik vind^het zeer
jammerdat het georganiseerd overleg zoo halsstarrig bezwaar
blijft maken. Er moet gehandeld worden,dat kan niet anders*
Uit het rapport,uiteindelijk samengesteld door de eommissies
naar aanleiding van het onderzoek der gemeentebegrooting,is mij
gebleken,dat de meeningen over de wijze waarop een salariskortirr
zal worden ingevoerd,nogal uiteenloopen. ik zou den raad willen
toeroepen: schaart u aan de zijde van B W en keurt hun voorst'
goed. Zij,die een hoogere korting willen toepassen,zullen al
heel spoedig hunne bevrediging vinden,omdat ik vast overtuigd
ben,dat het volgend jaar,hoe onaangenaam ook voor de ambtenaren
en beambten,we niet aan een nieuwe salarisverlaging kunnen ont
komen. Het is minder hard,wanneer men het jaar voor jaar doet,
dan met een korting van 10 tot 20% ineens.
Ik ben nu gekomen aan het voorstel van B W om ook de steun-
trekkenöen te laten daelen in het sluitend maken der begrooting.
Ik lees in het centraal rapport,dat da steunnormen geen verlagm
mogen ondergaan,daar deze toch al niet te hoog zijn. In de vol
gende alinea lees ik echter,dat de meerderheid der leden van
oordeel is,dat de steunnormen in de laatste^plaats verlaagd
moeten worden. Ik vind het jammer,dat de leider van. de sociaal
democraten, dien ik eenige maanden geleden sprak, thanswat wel
blijkt uit zijn algemeene beschouwingen,een ander standpunt
inneemt. Want' toen ik hem eenige maanden geleden sprak,was hij
ook wel van meening,dat,indien noocig,de steunnorm omlaag ^on»
En dat beloofde hij toen zelfs. Thans vindt hij echter de finan
cien van de gemeente zoo goed,dat hij er niet aan denkt den
steunnorm te verlagen. En dat betreur ik.
Het college van B W is natuurlijk niet onkundig van de
denkbeelden,die over dit ernstig vraagstuk in den boezem van den
raad leven,maar des te meer moet de raad het op prijs stellen,
dat het den moed heeft gehad om met dit voorstel te komen.
Dat de nood der financiën zoo hoog is gestegen,aat ook de
werkioozen,dat zijn zij,die door den nood der tijden gedwongen
ziai om niets te doen,ook in hun steunnormen moeten worden ge
troffen, be treur en wij ten zeerste,maar wij zien geen anderen
uitweg. Bovendien ben ik persoonlijk van meening,dat de loonen
in het particuliere leven zoover gedaald zijn,dat een steunre,
ling als hier bestaat,niet meer te verdedigen.ia' Wn ver-
scheidene gevallen,dat iemand meer aan steun in al-e x
ontvangt dan de thans bij particulieren geldende loonen.
Door de maatregelen,die van regeermgswege worden getroffen,
waardoor goedkoop vlaesch en margarine wordt beschikbaar ge
steld. De weldadige werking van het Nationaal Crisis-Comi e,
waardoor op gezette tijden kleedmg en delckmg
wordt beschikbaar gesteld,het verstrekkeen van de hoog n°oöige
steenkolen,de uitkseringen bij vries- en regendagen,enz.e:
hebben de steunregeling zou aantrekkelijk gemaakt,dat een ek-
percentage van werkloozen geen anderen tija maer wenscht en
hoopt,dat zij het heel hun leven zoo mogen houden.
