- 17 -
dat er nog weinig water in de haver^was. Om 2-g- uur werd gerappor
teerd dat het water nog steeds 60 a 70 c.M. onder den rand op het
laagste gedeelte van de haven stond. Even later echter, toen de
wind was omgeslagen, steeg het water met groote snelheid. Direct
werd toen door den agent een aanvang gemaakt met het wekken der
bewoners, waarbij hij spoedig hulp kreeg van den havenmeester en
een anderen agent. Later is daar nog hoofdagent van Leersum bijge
komen. Om 3*15 is een agent den dijk opgereden om te zien hoe het
met den havendijk stond. Doch ondanks dit snel en kordaat optreden
van de agenten en den havenmeester werden nog verschillende haven
bewoners door het water verrast, omdat zij bij het wekken zelf niet
medewerkten. Het duurde soms 5 minuten voor de menschen uit hun
slaap geklopt waren, andere bewoners waren bijna in het geheel niet
wakker te krijgen en moest er op deuren en ramen worden gerammeld.
Daarbij merkte de een op, dat hij al zoo lang op de haven woonde, en
dat hij het toch wel beter zou weten dan een agent van politie, waar
na hij weer ging slapen. Een ander zei, dat men daar geen last
kreeg van het water en weer een derde, dat het water al weer aan
het afvloeien was. Later toen bleek, dat die menschen geen maatrege
len namen, werden ze opnieuw opgeklopt en nog maar steeds beweerden
ze, dat de agenten er niets van wisten. Totdat ze opeens weer wer
den gewekt en het water toen reeds voor de deur stond. Spreker heeft
persoonlijk een bezoek gebracht bij alle havenbewoners zonder eenige
uitzondering om zich met eigen oogen te overtuigen van de aangerich
te schade. Spreker is daarbij van huis tot huis gegaan en het is
hem toen opgevallen, dat aan zoo weinig woningen een bel is aange
bracht. Dat dit bij het wekken veel oponthoud moet geven, zal men
begrijpen. Bij zijn bezoek vertelden ook alle bewoners spreker, dat
ze er niet op gerekend hadden, dat het zoo erg zou worden. Daarom
is ook de schade zoo groot
De druk op den knop zooais de heer Becht naar voren bracht, is
in theorie heel mooi, maar in de practijk zal daar naar sprekers
meening weinig van terecht komen. Spr eker heeft daaromtrent een
ander plan en is er al op uit geweest om een groote scheepsklok
te pakken te krijgen. De leden zullen die klokken allen wel kennen
en wanneer zoo'n klok aan het havenkantoor wordt opgehangen en ge
luid wordt, als er gevaar dreigt, dan gelooft spreker, dat de men
schen daar heel goed door gewekt zullen worden. Bovendien wordt
dan de een door den ander gewekt. Een centrale alarminrichting vol
gens het voorstel van den heer hecht zal naar sprekers meening niet
zoo goed werken en bovendien ook veel te veel kosten.
De heer BECHT zegt, dat die kosten nogal meevallen. Spreker heeft
er naar geïnformeerd en daarbij vernomen, dat zoo'n installatie on
geveer 1000,kost.
De VOORZITTER: Per jaar.
De heer BECHT: Neen, voor aanschaffing. Spreker zegt deze inlich
tingen uit heel bevoegde bron te nebben. Wat die s cheepsklok betreft
zou spreker het dan nog beter vinden een automatische sirene aan te
schaffen, welke zich zélf in werking stelt zoodra het water een
vooraf bepaalde hoogte bereikt heeft. Die kost slechts 500,
De VOORZITTER vraag, waar men zulk een sirene in werking kan
zien.
De heer BECHT zegt dit niet te weten. Hij staat echter in voor
de juistheid zijner inlichtingen.
De VOORZITTER zegt een dergelijke inrichting niet te kennen. Het
kan echter nader onder de oogen gezien worden. Wat verder de kwestie
der hulpkolonne betreft, meent spreker, dat het aanbod van het Roode
Kruis zou kunnen worden aanvaard. Als dan ieder zijn post weet, kan
zooveel mogelijk hulp verleend worden. Spreker wil er nog op wijzen,
dat het binnendringen van het water in de woningen langs de muren
niet de schuld van de gemeente is. Men heeft de schuld daarvan wel
trachten te schuiven op de nieuwe trottoirs, maar dat is niet juist.
Het is de schuld van de huiseigenaren, die de gemaakte gaten hadden
moeten laten dichtmaken na den aanleg van gas enz.
De heer BECHT vraagt, of de gemeente daarvoor dan niet moet zor
gen aan den buitenkant der huizen.
